Over wijn en zakken
Suzuki kiest al enkele jaren voor de kaart van de vaste waarden. Het merk uit Hamamatsu heeft momenteel weinig motoren in het gamma die nog meekunnen met de top van het segment en zet daarom ten volle in op betrouwbaarheid en betaalbaarheid. Zo ook met de nieuwe V-Strom 1050 XT wat hoofdzakelijk het oude model in een nieuw kleedje is. Of niet?
Tekst en foto’s: Arno Jaspers
Na het hertekenen van de GSX-S1000S tot een de Katana, herhaalt Suzuki de retro-truc nu met de V-Strom. De allroad die in 2014 het levenslicht zag en in 2017 een iets stoerdere uitrusting kreeg, ontvangt voor 2020 een DR Big-kuur. Wat hoekiger Marlboro, Camel of saai zwart plastic, een 1050 sticker i.p.v. 1000 – terwijl de cilinderinhoud identiek bleef (!) en de Soes kan weer een paar jaar verder. Maar er is meer dan dit soort oude wijn in nieuwe zakken.
Eindelijk: elektronica!
Het grootste nieuws is dat de V-Strom 1050 XT op vlak van elektronica eindelijk een stap vooruit zet en de jacht op de concurrentie aangaat. Naast de retro-looks zorgen verschillende rijmodi, cruise control, Hill Hold control, instelbare tractiecontrole, regelbaar bochten-ABS en low-rpm-assist ervoor dat de V-Strom hedendaagser dan ooit is. Da’s hoofdzakelijk te danken aan de toevoeging van een nieuwe IMU, dus nu rest enkel de vraag of dat volstaat om het totaalpakket op gelijke hoogte te brengen van de andere dikke allroads.
Daarbij laat ik de motorische prestaties even buiten beschouwing, want met 107,6 pk voor 247 kilo moet de V-Strom de strijd met de 150+ pk-monsters aan zich voorbij laten gaan. In realiteit biedt de dikke V-twin nog steeds veel bruikbare power, dus dat vermogensverschil is op zich geen drama. Tegenover de vorige generatie zit de koppelpiek wel 2000 o.p.m. hoger in de toeren bij 6K, wat misschien wat meer sensaties kan brengen.
O zo gemakkelijk
Vooraleer ik uitgebreid ga testrijden, loop ik even een rondje om de V-Strom. Dikke handkappen, stevige valbaren, ruim zadel, grote tank en nu zelfs ook LED-verlichting. De basiselementen zijn op afspraak, al ontdek ik meteen een aantal scherpe kantjes. Alle elektronica zorgt voor meer dashboardinfo en de layout van het LCD-scherm is niet bijster duidelijk. Verder steken de valbaren toch wel erg ver en laag uit voor een motor met offroadambities en dan is er nog het verstelbare windscherm. De Japanner die op het idee kwam om een klemsluiting vooraan het windscherm te plaatsen – dus totaal ontoegankelijk tijdens het rijden – heeft vermoedelijk reeds harakiri gepleegd. Stoere looks zijn één ding, gebruiksgemak iets anders. Dat er dan nog eens turbulenties bijkomen (zowel in hoge als lage stand) is gewoon jammer.
Die minpunten terzijde, blijft het wel aangenaam thuiskomen in het zadel van de Suzi. Een ander merk mag die slogan dan wel opgeëist hebben, maar hij is hier zeker van toepassing. Het rijcomfort en de zithouding zijn subliem, het stuur biedt een goede hefboom om alle 247 kg’s te manoeuvreren en dankzij de precieze versnellingsbak en lichte koppeling (mét low-RPM assist oftewel ‘anti-stilval’ functie) kan werkelijk iedereen gemakkelijk met de V-Strom 1050 XT overweg. Of toch op voorwaarde dat je geen schrik hebt voor het gewicht en de 850mm zadelhoogte. Met m’n 1m73 viel dat overigens goed mee en dankzij het smalle zadel vooraan kon ik nog steeds met beide tippen aan de grond.
Idiotproof
Bij een potje gas geven op asfalt, merk ik op dat de achtervering een stuk zachter aanvoelt dan voorheen. Jammer genoeg is de compressie achteraan niet instelbaar, al kan je dankzij een handige draaiknop wel spelen met de veervoorspanning (voor de rebound aan te passen heb je gereedschap nodig). Suzuki heeft een goede setup gevonden die het midden houdt tussen scherp sturen op straat en voldoende comfort bij licht offroadwerk. Verder valt het ‘tried and trusted’ rijwielgedeelte niet op fouten te betrappen, ook niet bij duoritjes.
De Tokico remmen hebben remkracht op overschot en ik kan me niet voorstellen dat zelfs de zwaarst beladen V-Strom problemen zou krijgen bij het remmen. De enige uitzondering is misschien bij serieus offroad-gebruik, want net zoals de meeste allroads van deze tijd is het ABS vooraan niet uitschakelbaar. De kleine groep mensen die sportief wil zandhappen met dikke muilezels, weet gelukkig meestal wel dat ze dan de ABS-fiche (of de volledige ABS-module) moeten verwijderen. Een leuke extra is dan weer wel dat je gemakkelijk de rubbers uit de voetsteunen kan halen voor meer grip en ook als je rechtstaat heb je nog een overzicht van het LCD dashboard. Kies misschien wel voor een set aangepast rubber, want de Bridgestone A41’s focussen op asfalt en lichte gravelwegen. Ohja, en bestel er een bodemplaat bij om die uitstekende oliefilter te beschermen.
De Afrekening
Suzuki is erin geslaagd om een 6 jaar oud rijwielgedeelte en 20 jaar oud motorblok door toevoeging van elektronica en clevere updates weer modern te doen aanvoelen. Er zijn ook tal van handige accessoires af fabriek beschikbaar en daarmee is de Soes bijna op het niveau van de concurrentie. Bijna, want een echte adrenaline rush wordt het zelden. Wie kiest voor Geprüfte Sicherheit aan een betaalbare prijs is bij Suzuki al enige tijd aan het juiste adres. Maar afgaande op de verkoopcijfers van pk-patsers in België, betwijfelen we of de retro-looks en toegevoegde elektronica veel verschil gaan maken, dat hebben ze tenslotte ook niet gedaan voor de Katana die momenteel in flinke afslag staat. En dan beginnen we nog niet over de hoogpoters uit de 900cc-klasse die de jacht op de V-Strom hebben geopend…