Royal Enfield timmert sinds enkele jaren fel aan haar gamma. Het merk dat een eeuwigheid synoniem stond met de klassieke Bullet, heeft intussen naast succesnummers als de Himalayan, Continental GT en Interceptor ook de aanzet gegeven voor een 350 platform. Vorig jaar konden we al de Meteor testen die beroep doet op het ‘J-type’ motorblok en nu is er de Hunter 350. Deze kleine jager mikt op jonge stedelingen en ik kon hem voor u uittesten in de buurt van Dijon.
“Het is net de kleine Speed Twin die Triumph niet bouwt.” Met die gedachtegang vertrek ik naar het Franse Beaune – net onder Dijon – waar het hoofdkwartier van SIMA zich bevindt. De Société d’Importation de Moto’s et Accessoires werkt samen met het Nederlandse Motomondo om tal van merken en modellen aan de man te brengen in de Benelux. Zo ook Royal Enfield, het paradepaardje van deze samenwerking. Wat ooit begon als een oer-Brits merk kwam een zeventigtal jaar geleden in Indische handen, maar het is pas met een herstructurering en de oprichting van een Technology Centre in het V.K. in 2017 dat de bal pas echt opnieuw aan het rollen ging. Sindsdien kwamen er een hoop modellen bij die goed scoren in o.a. de Europese markten en die vooral ook qua kwaliteit en afwerking weinig te zien hebben met de Indische Royal Enfield van weleer.
Hipsters vs. Motorjournaille
Dat konden we vorig jaar al ontdekken toen de Meteor 350 van onder het doek kwam als een sympathiek cruisertje. Wie die tekst erbij haalt, ontdekt dat ik toen al droomde van een iets actievere rijhouding en vooral ook iets modernere looks – twee wensen die nu dus worden ingelost. Parkeer je de Hunter naast de Meteor, dan zie je meteen dat de looks een stuk jonger zijn en het advertentiefilmpje lieft er ook niet om. Hierin zien we een hoop Londense hippe vogels die Shoreditch onveilig maken…Toch net iets anders dan de troep Franse en Belgische 50-plus motorjournalisten die in Beaune klaarstaan.
Over Engelse Indiërs, Italo-Chinezen en Thaise Japanners
Het verandert gelukkig niets aan de zaak van de Hunter 350 als erg fijne en basic fiets. De rechtop zithouding geeft veel comfort en ook het stuur met daarop een stel erg mooie retro knopjes valt perfect in de hand. Soms het je niet meer nodig om je de koning te rijk te voelen en da’s vooral omdat de afwerking echt op niveau is. De tijd waarin de Japanse, Europese en Chinese motorfietsen blindelings uit elkaar te halen waren is definitief voorbij, want deze Indische Engelsman scoort net zo goed als eender welke Italo-Chinees of in Thailand geproduceerde Japanner. Om maar te zeggen dat we anno 2022 een motorfiets niet meer zo makkelijk mogen beoordelen op het logo op de tank. Da’s enerzijds omdat de klassieke toppers achteruitboeren met productiefaciliteiten in lage-loonlanden…maar dus zeker ook dankzij de spectaculaire vooruitgang van outsiders à la Royal Enfield.
Laat een kind een motor tekenen…en je krijgt een Hunter
Lopen we een rondje om de motor heen, dan is de formule van de Hunter 350 niet zo heel moeilijk. Je stopt een Meteor in de bankschroef tot je een neutralere framegeometrie hebt met een korte wielbasis et voilà: het succes van klassiekers als pakweg de Honda CB350 in een modern nieuw kleedje. Royal Enfield’s lucht-oliegekoelde J-Type 350cc motorblok sluit hier perfect bij aan met 20,2pk en 27Nm. Da’s net voldoende power om ook een klein stukje snelweg te doen, maar vooral lekker veel koppel onderin om steeds als eerste weg te zijn aan de verkeerslichten. Vanaf het eerste moment wordt je daarbij ook getrakteerd om een redelijk luide soundtrack die een soort van plapperige Harley-Davidson vibe heeft. Toegegeven, m’n schrijfsels kunnen op dit gebied niet tippen aan de realiteit, dus als je de kans hebt, moet je het zelf een keer checken bij de dealer.
Tijdens onze rijdag in de Bourgogne deden we voornamelijk B-wegen en stadsverkeer en daar blinkt de Hunter echt uit als charmante allemansvriend. OK, ervaren motards willen ongetwijfeld iets strakkere remmen en meer power, al volstaat dit pakket ruimschoots voor woon-werkers of luie zondagsrijders die de laatste dagen van de Indian summer willen meepikken op 2 wielen. Met 177 kg op de weegschaal is het ook zeker niet de lichtste opstapper. Toch voel je die kilo’s amper dankzij een laag zwaartepunt en dito zadelhoogte (790mm). Overall voelt de Hunter vooral ontzettend degelijk aan. Da’s mede dankzij de 41mm voorvork en stereovering die er weinig indrukwekkend uitzien, maar wel perfect hun job doen om deze motor stabiel door de bocht te loodsen. Komt nog bij dat Royal Enfield in tegenstelling tot de huidige trends niet kiest voor een prullerig Chinees/Taiwanees TFT-kleurenschermpje, maar wel voor een prachtig afgewerkte analoge tellerpartij met daarin een klein LCD-schermpje waarin wat extra info verstopt zit. Zo zie je maar hoe de laatste technologie niet altijd garant staat voor een premium afwerking. Integendeel.
De Afrekening
Rest enkel nog de vraag of Royal Enfield de wereld kan overtuigen dat een zware niet altijd je ware is. Wie de ‘modern classics’ bij andere merken afgaat, ontdekt dat onder het retro kuipwerk vaak veel cc’s en het nodige pk-geweld verstopt zit. Royal Enfield pakt het anders aan met daarbij als strafste argument misschien nog het prijskaartje van €4.499 en €4.699 voor de two-tone varianten. In Nederland wordt dat €5.400 en €5.600 euro door de BPM. Da’s weinig geld om je eerste stappen met het A2-rijbewijs te zetten, of gewoon om van het zonnetje en de wind op je blije bakkes te genieten.