Sfeerverslag: CB500 Trophy

“De perfecte start”

Het is zaterdagochtend 19 juni, ergens op de paddock van het circuit in Zolder. Ik schiet wakker, door de voorruit van de bestelbus wordt alles al verlicht door helder zonlicht. “Shit, is mijn wekker niet afgegaan?! Hoe laat is het al, godverd*mme, ‘k heb mij toch niet overslapen voor de qualifying, kan toch niet?!”, al vloekend zoek ik koortsachtig naar m’n smartphone. Oef, het display toont me dat het pas 6u10 in de ochtend is, welgeteld 5 minuten voor de wekker afgaat. De eerste stress van de dag valt van me af en er wordt plaats gemaakt voor een nieuw gevoel, opwinding. Vandaag is immers dé dag. De allereerste wedstrijd van de CB500 Trophy.

Tekst: Benjamin Vanacker
Fotografie: Actiefoto.eu, TMC The Motorcycle, Jan Vermeer, Benjamin Vanacker


Benjamin Vanacker (26) strijdt dit jaar mee in de CB500 Trophy en brengt verslag uit op MaxxMoto.

De zijdeur schuift open, nog meer licht verwelkomt me. De paddock ontwaakt geleidelijk aan, volledig ingekleurd door een welgekomen zon. De laatste controles gebeuren aan de motorfiets, tijd om naar de inschrijving te gaan en vervolgens de technische controle. De transponder wordt niet geheel toevallig zo ver mogelijk aan de voorkant van de CB gemonteerd. “Je weet immers nooit dat het een spannende finish wordt.”, denk ik nog. Daarbij denkende aan Dries Desender, de piloot die de testdag als snelste afwerkte en er verdacht comfortabel uitzag op zijn CB.

Ondertussen zijn m’n helpers/mechaniekers aangekomen op het circuit, m’n vader en een goeie vriend. Zonder hen is er geen wedstrijdweekend mogelijk. We spreken nog enkele dingen af alvorens de 1ste sessie begint. 

1ste Qualifying 

Niets forceren, opbouwen en proberen op z’n minst één goeie ronde neer te zetten. De weersvoorspelling geeft enkel verbetering aan, van zonnig naar extra zonnig. Dus die tijdsdruk is er niet. Ik worstel mezelf door een groep van andere twins die nog aan het zoeken waren. Door de training de dag voordien had ik al een goed gevoel met de baan te pakken. Eenmaal er voorbij enkel leeg asfalt voor me, “Nu is de tijd om wat te pushen!”. De sessie wordt afgevlagd en op de laptimer prijkt een rondetijd van 1 min 51.2s, een 4-tal tienden sneller dan de dag ervoor!
Eenmaal in de paddock hoor ik dat Dries een rondetijd heeft geklokt van 1min51.0s, 2 tienden sneller! P2 op de grid momenteel, geen slecht begin en dichtbij de eerste plaats, dit wordt spannend.

Klein geweld, groot geluid

2de Qualifying

Op zoek naar minimum 2 tienden, de opdracht is duidelijk. In het begin zit een deelnemer van de RS660-cup me enige ronden in de weg, maar het lukt om een goed tempo op te bouwen in z’n wiel. Met nog een 10-tal minuten op de klok te gaan kijk ik achter mij en is er niemand te bespeuren. Het gas wordt gelost en het gat naar de rijder voor me neemt toe. “Als het zal gebeuren, zal het nu moeten zijn!”. Gedurende 3 volle ronden is er niets van verkeer, plaats genoeg om de voorlopig beste tijd te verbreken! Voor de 1ste maal verschijnt er een 1min50, gevolgd door nog één & nog één! De sessie wordt afgevlagd en best wel tevreden over m’n prestatie keer ik terug richting de tent. Op het blad staat nochtans een andere naam op de bovenste plaats, je raadt vast al wie. Een volle seconde sneller, werk aan de winkel voor aanvang van de 1ste race…

Dries Desender #555

Race 1

De gebruikelijke zenuwen zijn van de partij. Vlak voor de wedstrijd overloop ik het traject nog eens mentaal. Ogen toe en focus op wat gebeuren moet. Nu is het voor echt, nu worden de punten verdeeld. In m’n linkerooghoek staat Dries, een korte blik naar elkaar en beide een duim omhoog. Binnen enkele minuten is het zover…
Selecteer 1ste versnelling, rechterhand rond de gashendel, linkerhand aan de koppelingshendel. De lichten springen op rood, toeren gaan omhoog, lichten uit; GAAAAAS!!!

Voor mij gaat er een voorwiel in de lucht, rechts tussen de pitmuur is net plaats genoeg om te passeren, “laat durven remmen, laat durven remmen, …”. Links zie ik Dries opgehouden worden richting bocht 1, buitenom is het gelukkig minder druk. 1ste plaats CB500. “Nu focus, tempo rijden, hopen dat hij nog wat opgehouden wordt als het kan, foutloos blijven, ritme zoeken.”. Dit alles en meer passeert de gedachtegang, een paar mensen steken me voorbij maar geen één CB500. Na 4 ronden schiet de motor tussen de versnellingen bij het aanremmen van de ziekenhuisbocht. “Fuck, daar zal je hem hebben! Nu zal’t moeilijk worden, direct erachter jagen!”. Er passeert echter niemand? Ik kijk om, zie 2 helmen richting mij staren, maar geen van beide zit op een CB. Eenmaal op startfinish richt ik m’n blik richting het pitbord, “+8.5”.

Dries zit dus niet vlak achter mij, 8.5 seconden bedraagt de voorsprong naar de volgende concurrent. Rondjes afwerken en kalm blijven, de overwinning ligt te loeren. 5 rondes rond het circuit van Zolder hebben nog nooit zo lang geduurd. Het pitbord toont nog even +13 aan, achter mij moet zeker iets aan de hand zijn. Eindelijk zie ik de zwartwit-geblokte vlag in de verte, een ontlading van jewelste! Tijdens de uitloopronde applaudisseert er iemand aan de zijkant van de baan, ik herken Dries z’n pak en helm.

Eenmaal pitlane binnen is het tijd voor een kleine burn-out, de 1ste is immers binnen! Eenmaal de motor uit is, hoor ik tumult achter me. Jeremy & Sam vliegen elkaar in de armen. “Mooiste koers van m’n leven!”. De twee vrienden hebben elk gestreden voor wat ze waard zijn en eindigen met een verschil van amper 0.1seconden! Dit is racen, op de baan elkaar geen duimbreed geven, naast de baan beste makkers. 

Sam Vanhoutte #528 (links), Jeremy Goossen #513 (andere links)

Race 2 

Simpel, hetzelfde overdoen, moet lukken toch? Dries had gelukkig geen last van de val en minieme schade aan de motor. Alles tijdig vermaakt voor de opkomende wedstrijd en voor zover ik kon opmaken, nog hongeriger dan ervoor! Dezelfde startopstelling, hetzelfde scenario. Opnieuw kom ik goed weg. Halverwege de 1ste ronde komt er een voorwiel naast me dat weldegelijk vasthangt aan een CB500. Jeremy Goosen steekt me voor, enkele bochten later kom ik er terug voorbij. Gestaag wordt de voorsprong opgebouwd, maar die blijft plots steken op 2 seconden. Wie zou dat nu toch kunnen zijn…

Het verschil verandert gelukkig niet. In de allerlaatste ronde, hoe kan het ook anders, schiet de motor opnieuw tussen de versnellingen. Ditmaal bij aanremmen van de chicane net ná de Sacramentsheuvel. Ik schop de motor terug in versnelling, laat met een bang hart de koppeling terug opkomen en blijf gelukkig in het zadel zitten. Er is veel tijd verloren gegaan, meer aanmoediging heeft de persoon achter mij echt niet nodig.

Niet achteromkijkend ga ik er volledig tegenaan, “nu geen fouten meer maken”, prevel ik tegen mezelf. Voor het aanremmen van de allerlaatste chicane waaier ik nog breed uit naar links om een eventuele aanval af te blokken. Bij het opkomen van startfinish hoor ik echter niets naast mij. De zwart-witgeblokte vlag valt voor de 2de maal die dag. Geen seconde na het passeren van de eindmeet is er gebrul en geknal naast me te horen, hij zat écht dicht! Joviaal komt hij me feliciteren, terwijl ik hem gebaar dat het niet veel gescheeld kan hebben. 

2x P1Yeeeeeeeeees 

Wat volgt is een iets grotere burn-out bij aankomst pitlane, talrijke felicitaties & een stortvloed aan emoties. Een betere start van het race-seizoen kon ik niet dromen. Aangekomen aan de paddocktent klinkt er een luid applaus van de mede-piloten, organisatoren & supporters. De CB500 Trophy is niet enkel een competitie, neen, het is een familie. Doorheen het weekend is er bij de piloten veel gesleuteld geweest, maar is er nog meer geholpen en geassisteerd geweest bij iedereen, door iedereen. Dit is racen back to basics, niet enkel qua motoren, maar ook qua mensen. Geen ego’s, geen ‘totetrekkerie’, enkel mensen die zich willen amuseren en strijden voor wat ze kunnen!

Tot slot een bedanking gericht aan de helpers, organisatoren en supporters. Nogal letterlijk kan dit zonder jullie niet plaatsvinden. Volgende afspraak is 2-3-4 Juli in Nürburgring, tot dan!

#517  Benjamin Vanacker

De CB500 Trophy familie