Begin vorige maand testte onze Creative Guy de vernieuwde CB500F. U zag me misschien al passief meeroken tijdens zijn amateuristische poging tot rolling burn out. Mijn rol bleef gelukkig niet beperkt tot het inademen van verbrand rubber, want ik mocht tijdens het uitje naar de Ardennen het sportieve, aangeklede broertje aan de tand voelen. Hoffelijk als de Maxx Guys zijn, mocht ik namelijk als eerste de sleutels kiezen en zoals het een Engelse betaamt, ging ik resoluut voor de motor met de volle stroomlijn en het meeste R’en in zijn naam…

Straatrat met kuip

Tekst: Jane Omorogbe
Fotografie: Jonathan Godin

Ik weet het, de titel is niet origineel en verschilt slechts één woord van de kop die boven de CB500F stond. Dat is echter niet uit luiaardij, maar om meteen te onderstrepen dat de CBR500R quasi identiek is aan de naked bike. In de typebenaming krijgt hij twee R’en extra, maar eentje had eigenlijk al volstaan. Op de kuip en stuurhelften na zijn beide 500’s namelijk helemaal identiek. De aangeklede CBR kost zowel in België als in Nederland 500 euro meer dan zijn naakte broer en werpt 4 kg extra in de schaal.

Don’t believe the site

Op zich is die benadering niet zo uitzonderlijk, net zoals Kawasaki en Suzuki in het verleden al aangeklede broertjes aan de man brachten van de Er-6 en SV. Ook Honda deed het eerder al met de CBR600F en recenter de CBR650F, in essentie niet meer dan aangeklede versies van hun Hornet 600 en CB650F naked bikes. Vooral in onze regenachtige contreien ervaar je alles wat je uit de wind of regen zet als een meerwaarde, wat hen objectief de slimmere keuze maakt voor doorrijders, maar echte supersports zijn het niet. Nochtans doet de CBR500R optisch zijn stinkende best om je daar wel van te overtuigen.

“De Honda website schuwt de sportieve superlatieven niet en maakt gewag van ‘extra spannende raceprestaties’, ‘op racen afgestemde vermogen’, ‘dezelfde prestatietuning als de Fireblade’,…”

De nieuwe kuipdelen geven hem een uitgesproken sportieve, agressieve uitstraling mee, waardoor je hem zonder blikken of blozen naast een Fireblade of CBR600RR parkeert. Ook de Honda website schuwt de sportieve superlatieven niet en maakt gewag van ‘extra spannende raceprestaties’, ‘op racen afgestemde vermogen’, ‘dezelfde prestatietuning als de Fireblade’, ‘de brul van de CBR500R past nu perfect bij de power van de motor.’ Wow, als je dit leest, dan verwacht een supersportief scheurijzer met hete nokkenassen en een top spec rijwielgedeelte. Dat is hij dus niet, want hij heeft dezelfde brave paralletwin met 48 pk als de CB500F, krek dezelfde, enkel qua veervoorspanning regelbare veerelementen en een identieke reminstallatie. De peptalk dekt de lading totaal niet, wat niet wegneemt dat de CBR500R heel wat te bieden heeft. Alleen niet als circuitwapen.

Beginnersbom

Stap je met je kersvers A2-rijbewijs in de achterzak van een brommer over op de CBR en gooi je dan voor het eerst ‘het kot open’, dan weet je waarschijnlijk niet wat er gebeurt. Maar dat intimidatierondje is van korte duur. 48 pk went snel, temeer daar de krachtbron gebruiksvriendelijk en vrij van pieken in de vermogensafgifte blijkt. Helemaal bovenin valt er niets meer te zoeken en het feit dat je wat meer voorovergebogen achter een windscherm zit, vlakt de sensaties nog iets meer af in vergelijking met wat je ervaart op de naked. Gelukkig is de zithouding evenmin sportief, want de ergonomie is bijzonder ontspannen en ruim, zeker naar sportmotornormen.

Wring je er echt alles uit, dan loopt hij vrij snel richting de 190 km/u, maar een aangename ervaring is het niet echt om het paralleltwinnetje zo te horen kirren. Je zou verwachten dat je op de aangeklede R een hogere kruissnelheid aanhoudt dan op de naakte F, maar dat doe ik vreemd genoeg niet. Aan 5.000 toeren begint het blokje namelijk een vervelende resonantie te produceren en gaat de twin ook voelbaar trillen, waardoor ik in zesde net als op de CB netjes rond de flitsgrens van 130 km/u kilometerpaaltjes zat te tellen. 6.000 toeren is dat reeds en dat voel je ook aan de aanzienlijke hoeveelheid vibraties in de tank en in mindere maten in de handvatten. Ok, het is zomers warm en mogelijk zou ik tijdens een natte herfsttest wel anders piepen, maar vandaag vind ik de surplus aan inzetbaarheid dankzij de volledige stroomlijn quasi onbestaand.

De Afrekening

Verlaten we de snelweg en gaan we over tot bochtjes pikken, dan ervaar ik op de CBR hetzelfde als Renaud op de CB: deze 500’jes zijn vooral voorspelbaar en comfortabel, met een nadruk die meer ligt op stabiliteit dan wendbaarheid. Liever rustig dus dan snoeihard, wat op een motor met de CBR-letters op de kuip iets meer ontgoochelt dan op een naakte opstapper. Voor uitgesproken sportief stuurwerk mist hij precisie en grondspeling waardoor je relatief snel voelt dat je op de limiet zit. Sommige lichte motoren dagen je uit om die limiet op te zoeken, maar op de CBR voelt het al snel aan alsof je de boel aan het forceren bent. Misschien had CBF500F wel een betere typebenaming geweest…

Alleszins een typebenaming die de lading beter dekt wanneer het op zijn dynamische prestaties aankomt. Langs de andere kant ziet hij er wel echt uit als een CBR en dat is wat mij betreft zijn belangrijkste verkoopsargument: je haalt er een knap gelijnde, ronduit sportief ogende opstapper mee in huis, maar dan zonder de minpunten die je normaal associeert met een buikschuiver. Hij heeft de looks van een supersport, maar je hebt er geen pijnlijke polsen op. Zelfs de kans dat je dat net behaalde roze papiertje kwijtspeelt is al bij al beperkt wanneer je iets of wat zelfdiscipline hebt. In zwijm gevallen voor zijn lijn? Sensationeel is hij niet, maar als eerste motor om met vertrouwen de stiel op te leren zou ik hem niemand afraden.

Agressief snoetje
De aankleding van de CBR is nieuw voor 2016 en vooral het agressieve snoetje mag er wezen. De scherp getekende lichten met fraaie LED-strips laten hem sportiever en sneller ogen. Het windschermpje is aan de lage kant, de spiegels zijn heel functioneel.

Remmen
Een enkel 320mm Wave-schijfje met tweezuigerklauw schept geen hoge verwachtingen, maar is afgestemd op de motorprestaties. Stopt niet indrukwekkend, maar neutraal kordaat, net als de achterrem trouwens. Standaard ABS verhindert dat je bij je eerste noodstop op je smikkel gaat.

Tellerpartij
Achter de kuip schuilt hetzelfde dashboard als dat wat je op de CB500F terugvindt: volledig digitaal met alle informatie die je nodig hebt: snelheidsmeter, toerentellerbalk, twee tripmeters, klokje, benzinemeter en verbruiksmeter. Controlelampjes staan goed afleesbaar bovenaan, de grote drukknoppen zijn gebruiksvriendelijk. Contact met sleutelherkenning en immobilizer is standaard.

Technische fiche
Honda CBR500R
Motor: 471cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde paralleltwin
Max. vermogen: 47,6 pk/8.500 o.p.m.
Max. koppel: 43 Nm/7.000 o.p.m.
Transmissie: zesbak, ketting
Frame: diamantframe uit stalen buis
Voorvering: 41 mm conventionele voorvork, regelbare veervoorspanning, veerweg 120 mm
Achtervering: Pro-Link monoshock, regelbare veervoorspanning, veerweg n.b.
Voorrem: 320 mm schijf met 2zuigerremklauwen, ABS
Achterrem: 240 mm schijf met 1zuigerremklauw, ABS
Banden voor/achter: 120/70-17 / 160/60-17
Rijklaargewicht: 194 kg
Zithoogte: 785 mm
Tankinhoud: 16,7 l.
Kleuren: zwart, rood, wit, tricolour
Prijs België: € 6.499,00
Prijs Nederland: € 7.199,00