Size doesn’t matter

Motorrijden mag nog leuk zijn.  Da’s nochtans niet zo vanzelfsprekend als het ooit was, want de drempel tot rijplezier wordt hoger en hoger. In België denken we dan bv. aan de kledijwetgeving of het steeds duurder wordende rijbewijs. Maar ook de fabrikanten krijgen het moeilijker en moeilijker. Onder de vorm van Euronormen wordt het stilaan onhaalbaar voor motormerken om sportieve, krachtige, hoogtoerige motorblokken op de markt te brengen. Wat zegt Kawasaki daarop? “Fuck it. Gas geven!”

Tekst: Arno Jaspers
Foto’s: Ula Serra, Kawasaki

Trouwe luisteraars van de Chromeburner Motorpodcast weten dat de ZX-4 RR niet toevallig tot motor van het jaar 2023 gekozen werd. In de risico-averse maatschappij is het gemakkelijk voor merken om te kiezen voor de veilige optie. Zo’n viercilinder, stoot dat niet teveel schadelijke gassen uit bij hoge toeren? Haalt dit de EU6-norm wel zonder variabel nokkenasprofiel? Ligt het sportieve segment in de middenklasse wel wakker van een 400c viercilinder? Stuk voor stuk lastige vragen voor ontwikkelaars. En vergis je niet: bij de meeste andere merken zou één negatief antwoord volstaan om een project in de kiem te smoren. Wat is er dan zo anders bij Kawa? Een gekke Japanner met een stel grote groene harige ballen?

Niet het eerste gekke Kawa project…

Tijdens de presslaunch van deze motorfiets heb ik de indruk dat de marketeers bij Kawa Europe het zelf ook niet helemaal meer weten. De afgelopen jaren zijn de groenen immers al meer dan eens om de oren geslagen met motorfietsen waarvan je op voorhand weet dat ze slechts op een gelimiteerde doelgroep mikken. Supercharged motoren? Neo-retro’s? Hybride motoren? Elektrische nakedbikes? Het staat bij Kawa allemaal in de garage naast een goed gevuld gamma aan meer conventionele tweewielers. Om maar te zeggen dat Team Green niet terugdeinst voor een gewaagd uitstapje meer of minder. Pas na de lancering zou ik beseffen dat een deel van de ontwikkelingskost ongetwijfeld gespreid zit over de Azië-Only Ninja 250 RR en de Ninja 400 (voortaan bekend als Ninja 500). Die eerste heeft immers ook een klein viercilinderblok, die laatste vertoont enkele gelijkenissen in het rijwielgedeelte.

Géén ZXR 400

Aangekomen op het circuit van Calafat zien we de ZX-4RR geparkeerd naast z’n voorvader de ZXR 400. Die was destijds een soort miniatuur ZXR 750 en schittert nog steeds met z’n alu balkenframe, de stofzuigerslangen van de luchthappers, een prachtige achterbrug, volledig instelbare vering en ga zo maar door. In dat opzicht heeft vergelijken met de ZX4-RR weinig zin, want op de prachtige groene looks na, is dit niet bepaald een mini ZX-10RR. Een paar decennia aan evolutie in de motorsector zorgen er nu eenmaal voor dat je geen Brembo Stylema’s of volledig instelbare vering moet monteren op een vierhonderdje. Een iets eenvoudigere – lees: vooral minder prijzige – afmontage volstaat ruimschoots om de 77 paardjes bij 14.500(!) toeren onder controle te houden. En maak je geen illusies: qua prestaties op de piste komt een ZXR 400 niet aan de enkels van de nieuwe Ninja.

Wat een giller

Vanaf de eerste ronde is het duidelijk dat alles draait om souplesse en agressiviteit. Klinkt tegenstrijdig, maar is het niet. Souplesse, want dankzij de beperkte powerband van de 400 moet je je bochten zo rond mogelijk rijden met heel hoge bochtensnelheid. Een keer misschakelen is dodelijk voor je rondetijd en ook de dubbele 290mm schijven met  vierzuigerremklauwen laat je het best zoveel mogelijk links liggen. Minimale lastwissels en vloeiende lijnen, daar draait het om…en tegelijkertijd moet je zo agressief aan het gas blijven hangen dat het wel lijkt of je het kleine 400’je de nek omdraait. Er is geen tijd voor liefde of respect voor fijne mechaniek, wanneer je de toerenteller een keer of tien per ronde vol boven de 15.000 toeren in de begrenzer vlamt. Ongeacht of je nu op het dashboard knipperlichtje wacht om op te schakelen, dan wel iets te vroeg terugschakelt om een optimale motorrem te benutten: dit motorblokje schreeuwt zich met alle plezier de longen uit het lijf.

En op de openbare weg?

Tussen alle circuitpret door is het moeilijk om in te schatten wat het nut eigenlijk is van een nummerplaathouder op de ZX4-RR. OK, 77pk is niet niks, al zit de power zo hoog in de toeren dat een Ninja 500 veel geschikter lijkt voor de openbare weg. Een ZX-6R trouwens ook, al spreek je dan wel over een totaal ander prijskaartje. Op maat van het A2-rijbewijs? Nee, dat dan ook weer niet, want er komt geen begrensde uitvoering. Tenzij je met een open uitlaatpijp lawaai wil maken, of simpelweg een heel speciale motor wil, kan ik me niet voorstellen waarom iemand een ZX4-RR voor de openbare weg zou kopen. Al ligt dat er zoals eerder gezegd vooral aan dat het gamma bij Kawasaki wel erg rijkelijk gevuld is.

Elektronica

Terug naar het circuit dan maar, waar ik me af en toe wel een beetje stoor aan het ABS dat – euronorm verplicht -haar weg gevonden heeft naar de kleine Ninja. Het werkt ongetwijfeld feilloos op straat, maar komt op een zonnige trackday met plakkerig rubber net te snel tussenbeide. Een leuke extra is dan weer dat de ZX4-RR net zoals z’n grotere broers beschikt over rijmodi (Sport, Road, Rain) en vier instelbare tractiecontrole modi (1-3, Off). Misschien een beetje overkill aangezien de vierpitter zo ontzettend lekker aan het gas hangt, al zullen opstappers zich weer net dat beetje zekerder voelen.

En da’s misschien nog de grootste kracht van deze Ninja. Met z’n lichte, vinnige stuurkarakter, heerlijke motorblok, coole looks en basic elektronicapakket is het een motorfiets voor rijders van 9-99 jaar. Iedereen krijgt instant vertrouwen. Het maakt niet uit of je al tien jaar racet, dan wel net je rijbewijs behaalt hebt: de Ninja biedt een hoop goeie sensaties voor rijders van ieder niveau. Waar een straatrijder nog zal opteren voor handvatverwarming en eventuele bagage-mogelijkheden, kijken de circuitspecialisten snel naar een geprepareerde motorfiets van bij Druiff Racing. Het spreekt bijna voor zich dat er zowel in Duitsland als Engeland (BSB) een cup komt op maat van de Ninja en je mag daarmee nu al noteren dat dit binnen twintig jaar een cultbike eerste klasse wordt. Net zoals z’n voorganger.

De Afrekening

De Kawasaki Ninja ZX4-RR is een motorfiets waarvoor geen enkel zinnig argument te verzinnen is waarom Team Green hem zou moeten produceren. En toch is iedereen hartstikke blij dat hij er is. Een opgestoken middelvingertje richting Europa’s regelneverij, een brave betrouwbare vriend voor op de weg en goed voor eindeloos veel rondjes plezier op circuit. Met een prijskaartje van €9.799 is hij niet goedkoop, al garandeert dat alleen nog meer z’n status als cultbike. Zeker in de Anniversary kleurstelling…