Never change a winning team?
Hoe lang kan je aan een concept vasthouden? Erg lang zo blijkt. Als Kawasaki nog een paar jaar verder boort op de ER-6n die intussen van naam wisselde naar Z650, dan steken ze Suzuki’s SV650 nog voorbij…en toch. Er valt wat te zeggen voor “Never change a winning team”, want de laatste nieuwe doorontwikkeling van de Z650 omvat weer enkele extra snufjes die het recept nog dat tikkeltje meer op punt stellen. Hoe goed die Kawa rijdt? Ik zocht het met veel plezier voor u uit op een zonovergoten Ibiza. En nee, niet in de discotheken.
OK, de vergelijking met de stokoude SV650 doet de Z650 misschien een oneer aan, want sinds de introductie van de ER-6n in 2005, verloor de vernieuwde Z650 een hoop gewicht, werd hij een stukje krachtiger, en kreeg hij bovendien erg coole looks. Tussen een armada van Chinees-ogende transformer snuitjes is het full-LED smoelwerk van de Kawa best een frisse verschijning en dat wordt over de hele lijn doorgetrokken met een strak design en bovenal een mooi buizenframe. De kuipdelen zijn netjes afgewerkt, de uitrusting is top en het geheel wordt afgemaakt met voor 2023 nieuwe knipperlichtjes naast het full digitale dashboard dat we al kennen vanop het vorige model. Toch zien we een klein detail: op de linkerstuurhelft zit voortaan een select knop, waarmee we links bovenaan het dashboard kunnen kiezen tussen 3 tractiecontrole modi (2, 1, Off). Niet dat ik plan om m’n tractiecontrole nodig te hebben met de speciaal gemonteerde Bridgestone S22’s op zonnig asfalt, maar kom.
180°
Tijdens de perspresentatie voor de testrit wordt er nog even ingehamerd dat een 180° twin even leuk kan zijn als een 270° paralleltwin zoals we die kennen van de MT-07 en die gretig gekopieerd werd naar de KTM 890, Aprilia RS660, Honda Hornet, Suzuki GSX-S8S, en ga zo maar door. Bij Kawa houden ze dus liever vast aan hun eigen formule en voorzagen ze voor 2023 een paar extra Newtonmetertjes koppel in het middengebied. Daarnaast mogen we ook bovenal niet meer schrijven dat dit Kawasaki motorblok en masse gekopieerd wordt bij “Chinese merken” *kuch CFMoto, kuch* ook al hadden die destijds exact dezelfde afmetingen en zijcarters als het oorspronkelijke ER-6 motorblok – een trucje wat de Chinezen nu overigens herhalen met KTM’s paralleltwin. Genoteerd? Goed zo.
Prijsknaller
Belangrijkere info is dat de kleine Kwak ondanks z’n mini-hooligan imago vooral erg vriendelijk is voor je portefeuille. Tijdens een Eco-run ontdekte ik ooit dat je het verbruik kan terugdringen onder de 3l/100km, al is 4l/100km een realistisch en nog steeds erg straf verbruikscijfer. Dat is in combinatie met een onderhoudsinterval van 12K km’s best voordelig, zeker als je de prijskaartjes hieronder erbij neemt. Uiteraard is je rechterpols essentieel voor het bepalen van de total cost of ownership, maar toch: neem het van me aan dat er momenteel geen voordeligere motor in de middenklasse rondrijdt. Niet dat dat volgens mij de hoofdzaak is bij de aankoop van een motorfiets, maar toch, mooi meegenomen! Daarbovenop zijn er gewoontegetrouw weer een Urban, Sport en Tour Pack met accessoires die in het pakket ongeveer de helft goedkoper zijn dan als je ze apart zou kopen. Lange rijders kijken trouwens sowieso best voor een verhoogd zadel, want met een zithoogte van 790mm mikt de Z echt wel op het (her)opstapperspubliek met daarbij ook kleine mannen en vrouwen.
Swingen maar
Genoeg geluld over prijzen en specs: rijden maar. Vanop de parking aan het Pacha hotel staan we klaar voor 150km aan eilandweggetjes en de eerste kennismaking loopt zoals verwacht vlot. Aan lage snelheden is de Z een allemansvriend die zich gewillig in de kleinste bochtjes laat wringen of de krapste manoeuvres uitvoert. Met een verstelbare hendelset, mooi afgewerkte stuurknopjes en het prachtige kleurendashboard heb je echt wel een fijne cockpit en wie nog meer gebruiksgemak wilt, komt eigenlijk bij een scooter uit. De koppeling is zacht en perfect doseerbaar, de versnellingsbak trefzeker en de schijfremmen bieden meer dan voldoende remkracht om de 188kg rijklaar gewicht tot stilstand te brengen. In het verleden klaagde ik nog wel eens over een te snel ingrijpen ABS, maar dat was dit keer niet het geval.
KTRC
Van zodra het tempo wat omhoog gaat, merk ik wel snel dat de tractiecontrole in standje 2 echt bedoeld is voor de allergladste ondergronden, want op goed asfalt en met fel grippende banden schiet ze constant aan. In stand 1 is dat opgelost, al gebiedt de eerlijkheid me wel te zeggen dat ik het merendeel van de tijd zonder KTRC (Kawasaki Traction Control) reed. Met 68pk/64Nm en goede banden op een droge ondergrond is het eigenlijk een beetje overkill…al snap ik uiteraard wel het nut voor minder vertrouwde rijders die graag een stok achter de deur houden in geval van nood. Bovendien betaal je geen extra voor de tractiecontrole t.o.v. het vorige model, dus dat is een win-win! Uiteraard zit hier nog een klein addertje, want standaard komt de motor opnieuw op de Chinese Dunlops waarvan Dunlop Europa al meerdere malen aangegeven heeft dat ze er niet mee geassocieerd willen worden. Bij zomerweer vallen ze gelukkig wel mee, dus gewoon even roderen en oprijden in de zomermaanden en tegen de winder een nieuw setje banden steken.
Onverbeterlijk
Hoe verder de testrit vordert, hoe meer ik begin te twijfel aan de kwaliteiten van m’n persoonlijke MT-07 thuis in de garage. Dat een 270° twinnetje leuker klinkt dan het brave gepruttel van het 180° Kawa motorblok is wel een feit, al vallen de motorprestaties me ontzettend goed mee. In tweede lanceert de Kawa je vlot vanuit een haarspeld bocht en ook swingen op slingerbaantjes in z’n 3 is heerlijk. Bovenaan in toeren merk je nog wat trillingen en een supernaked zal het nooit worden , maar wat is dit eigenlijk een steengoed en dodelijk efficiënt ding. Bovendien stuurt en remt hij ook beter dan je van een middenklasser zou verwachten. Grote verbeterpunten zijn er eenvoudigweg niet. Enfin, of toch zeker niet totdat we een middenklasse vergelijkingstest op poten zetten waarbij de groene prijsknaller langs alle kanten onder vuur genomen wordt door duurdere en krachtigere machines.
Conclusie
De Z650 is niet voor niets een van de bestverkochte motorfietsen in Europa. Hij spreekt een ontzettend breed publiek aan en slaagt erin om in de smaak te vallen bij zowel beginnende (her)opstappers als bij meer ervaren rijders voor wie het allemaal ‘iets minder mag zijn’. Als je op zoek bent naar betrouwbaarheid en fun, met daarbij nog eens een uitgebreide dealerservice, dan kan je onmogelijk om een testritje met de Z650 heen. De enige vraag die ik me er aan het einde van de rit bij stel is wat Kawa over een paar jaar uit de mouw gaat schudden om dit platform naar een volgend niveau te tillen? Voor de prijs van €7.799 (BE) en €8.349 (NL) haal je een allemansvriend in huis die nooit gaat vervelen.
