“Hoeveel propere onderbroeken heb je nodig om dit wheeliebeest te temmen?” Dat is de vraag waarmee ik naar de zonnige wegen van Lanzarote vertrek voor de perspresentatie van de 2024 MT-09. Het antwoord is nochtans eenvoudig: Nooit genoeg. Het CP3 motorblok uit de MT-09 blijft ook in EU5+ variant een adrenaline dealer die z’n klanten op hun wenken bedient. Dat de GoPro onboard filmpjes redelijk NSFW zijn, spreekt voor zich en we mogen van geluk spreken dat er geen blauwe zwaailichten te bespeuren waren…
Tekst: Jonas Roosens
Foto’s: ANT Productions
Maar eerst even serieus. De MT reeks is voor Yamaha een kip met gouden eieren. Op 10 jaar tijd rolden zo maar even 350.000 ‘Hyper Nakeds’ uit showrooms in Europa buiten. Op sociale media is de aanhang enorm en ook op de straat weten MT eigenaars elkaar te vinden. Miljoenen posts op Instagram en tientallen verschillende online fan clubs tonen aan dat Yamaha’s hypernaked een segment op zich is dat leeft en groeit. En als blijkt dat 38% van alle Yammies die in Europa verkocht worden MT varianten zijn (van 125 tot 1000cc) kan je er donder op zeggen dat de ingenieurs in het Japanse Iwata hun best deden voor de nieuw 09. Dat ze voor de electronica wat spulletjes uit de R1 overnamen zal niemand storen.
Samoerai of Sushi chef?
Onze technische intro wordt op de avond voor de testdag afgerond met een stuntshow, de opgeblazen achterband beloofde veel goeds voor de dag erop. Wanneer ik mijn been over de motor zwaai zit ik onmiddellijk comfy. Waar de vorige uitgave vaak kritiek krijgt voor z’n eendelig zadel, maakt het 2-delige zadeldesign in combinatie met de plattere tank een goeie indruk. Ook het nieuwe, grote scherm boven het stuur ziet er goed uit. Ondanks dat dit qua electronica bijna op gelijke voet staat met de pure racemotoren krijg je geen live hellingshoekmeter op je dashboard. Je kan dit wel achteraf in je app gaan bekijken, maar zouden de Japanners je zo toch tegen overmoed willen beschermen? Of is dit omdat hellingshoeken nemen niet de grootste sterkte is van deze MT-09?
Lanzarote is minder vergeven van bochten dan je zou verwachten van zo’n eiland, en 1 van de 2 banen die er wél kronkelen is al 10 jaar afgesloten. Gelukkig werd deze speciaal voor ons opgekuist en begonnen we onze dag met het maken van foto’s en video’s. Op het korte ritje daarheen was het wennen aan het vernieuwde pinker knopje, waarbij je een tweede keer in dezelfde richting moet duwen om je pinker uit te schakelen. Ook waren de kleine lichtjes op het dashboard die je pinkers tonen in de felle zon nauwelijks zichtbaar. Met zo’n klepper van een dashboard had dit iets meer plaats mogen krijgen voor mij.
Elektronica: op topniveau
Tijdens het wachten op mijn beurt verken ik het menu. De instellingen van rijmodi (Sport, Street, Rain en 2 instelbare) zijn eenvoudig te vinden en alle navigatie en connectiviteit werkt goed. Er is zelfs een ingebouwde corner-by corner GPS met traffic info waarvoor je geen abonnement nodig hebt. Voertuigen zijn tegenwoordig rijdende computers, bij motoren is deze evolutie even goed merkbaar. Hoewel de stuurbediening van je dash een tikkeltje los zit, merk je het niet tijdens het rijden en kan het de pret niet drukken. Het pakket dat je in het geval van de MT-09 krijgt is -zeker gezien z’n prijskaartje- simpelweg verbluffend.
Na een fotosessie is het tijd voor de echte onderzoeksjournalistiek: Hoe hard knalt dit ding? Wat betreft de sound zou je misschien denken dat die EU5+ update voor een saai, afgestompt stofzuigergeluid zorgt. Maar dat is buiten het nieuwe design van de airbox gerekend. Hierbij wordt het geluid van de intake door een grill bovenop de benzinetank regelrecht je helm in geblazen. Het moet gezegd dat -hoger in toeren, tussen de 7 en de 9000 rpm- dit echt een lekkere soundtrack meegeeft. Dat is het geval tot die toeren je aan zo’n 90 km/h brengen, daarna is het toch vooral de windruis die overneemt.
Verplicht nummertje: wheelies
Eens we wat open baan gevonden hebben kan de speeltijd aanvangen. Het ene voorwiel na het andere komt omhoog. In z’n eerste is het slechts kwestie van tegen 20 per uur een snok aan het gas te geven en je komt zo van grond. De eerste paar keer draai je als beginnend wheeliekunstenaar het gas nog redelijk snel toe, maar keer op keer zet je het voorwiel enkele meters verder neer en geeft de MT je meer vertrouwen. Die wheelie control, het werkt echt verdomme goed. Dat geldt trouwens voor alle snufjes die er op zitten.
Maar het leven is natuurlijk ook niet enkel achterwiel en hooligan. Het is soms ook pendelen of filerijden. En bochten. De motor is evenwichtig aan lage snelheid, het smalle zadel geeft je niet het gevoel alsof je een motor van 193 kilo onder je hebt. Dat is dan ook bijn 20 kilo minder dan z’n rechtstreekse, groene 4-cilinder concurrent. Drijf je de snelheid wat op binnen de grenzen van de wet blijft alles heel gesofisticeerd. Ga je echter aan rechtbanksnelheid bepaalde bochten aansnijden, dan durft de voorkant soms al eens wat wijder uitkomen dan je had bedoeld. Wat tweaken van de voorvering, of wachten op het meer circuitgerichte SP model -dat er in mei al zal zijn- kunnen hier dan weer mee helpen. Daar krijg je standaard Öhlins vering en Brembo remklauwen bij. En wie wordt nu niet extra warm van die 2 namen?
Updates, updates, updates
De lijst met alle updates vergeleken met het vorige model is lang, sommige aanpassingen zijn ingrijpend en heel zichtbaar, andere zijn subtiel en verstopt. Bij de meest zichtbare verschillen kan je natuurlijk niet om de looks heen, waarbij de Iron Man koplamp de aandacht wegtrekt van een compleet nieuwe benzinetank of een nieuw tweedelig zadel. De zitpositie werd een stuk actiever door het lagere stuur en de hogere voetsteunen en vooral de Brembo rempomp is een aangename nieuwkomer. Minder opvallend zijn de aanpassingen aan de versnellingsbak waardoor de quickshifter nog beter schakelt of elektronische vernieuwingen.Zo is het nu bijvoorbeeld mogelijk om terug te schakelen terwijl je gas bijgeeft (voor wanneer je net die extra ‘kick in the butt’ nodig hebt), je kan zelfs opschakelen terwijl je met gesloten gashendel aan het afremmen bent. Ook de volledig instelbare KYB vering werd subtiel aangepast, al zal de MT nooit het scherpste stuurijzer worden met z’n lange veerwegen en afwijkende geometrie. Daar krijg je dan weer een boel fun en comfort voor in ruil, dus we begrijpen Yamaha’s afweging wel.
Upgraden van het vorige model?
Maken die updates nu dat dit een nieuwe motor is, of is het van hetzelfde laken een broek? De veranderingen tegenover het vorige model zijn eerder subtiel (buiten de looks dan met de nieuwe, hoekige tank), dus mensen die al een MT hebben, zullen op pad niet zo weggeblazen worden. Ja, de houding is wat sportiever gemaakt, maar dit is niet de wereld van verschil die je dacht. Voor mensen die nieuw zijn op het platform is dit zeker een knaller. Zelfs al zou je geneigd zijn te zeggen dat een 900 geen beginners moto is en je eerder naar een 650cc moet kijken, is dat hier standaard niet zo met dank aan alle rijhulpjes. Beschouw hem dus gerust als een nederige sushichef die je de heerlijkste ritjes kan serveren…maar die met wat drukken op de elektronica verandert in een opgefokte Samoerai.
De Afrekening
Slide control, wheelie control, ABS, rijmodi,…ze werken allemaal perfect door aansturing van de zesassige IMU, maar ze nemen niet weg dat het krachtig kloppende CP3 hart van de MT-09 in combinatie met een prachtig prijskaartje nog steeds de reden is waarom je voor deze Yam kiest. Veel power voor weinig geld, meer moet het soms niet zijn. Enkel wanneer we de Jappen uit Iwata vragen of ze dat motorblok ook even in een R9 en Ténéré 900 willen lepelen, blijven ze mysterieus: “Yamaha bouwt wat de klanten vragen, daaraan voldoen we met plezier.”