Vreemd is het nieuwe normaal in de MotoGP. Na een wilde rit in Qatar, lijken we nu in het tweede gedeelte van de LSD-trip terecht te komen. Het deel waar de hallucinaties niet meer overweldigend zijn, maar een soort van interne logica lijken te vormen. We omarmen de vreemde omstandigheden. We leren de verrassingen van de snelste motorklasse ter wereld te begrijpen en alles wat we voorheen als een feit aannamen, gaat overboord.

Tekst: David Emmett
Foto’s: MotoGP

Het Termas De Rio Hondo circuit is één van de kroonjuwelen van de motorsport, al zou dat juweeltje gerust eens opgeblonken mogen worden. De piste wordt weinig gebruikt, waardoor ze redelijk vuil is en ook redelijk hobbelig. De layout daarentegen is prachtig en perfect op maat van motorraces met voldoende inhaalplekken en ruimte om die inhaalmanoeuvres te counteren. Dit soort circuits brengt geweldige races voort en daar kregen we afgelopen weekend wel wat van te zien. Spijtig genoeg zorgden de hobbels en het vuil ook voor vreemde crashes. Een beetje drama en verrassingen, het past wel bij de MotoGP.

“Met zijn overwinning in Argentinië werd Maverick Viñales de eerste rijder sinds Marc Marquez in 2014 om beide openingsraces te winnen. En de eerste sinds Wayne Rainey om dat te doen op een Yamaha” 

De winnaar daarentegen was allesbehalve een verrassing. Sinds de overstap naar Movistar Yamaha is Maverick Viñales de te kloppen man. Met zijn overwinning in Argentinië werd hij de eerste rijder sinds Marc Marquez in 2014 om beide openingsraces te winnen. Verder volgde hij ook Kenny Roberts Jr. op omdat hij de eerste was die dit presteerde na een teamwissel en hij was de eerste om het te presteren op een Yamaha sinds Wayne Rainey in 1990. Vooral dat laatste is indrukwekkend als je weet dat noch Jorge Lorenzo, noch Valentino Rossi het hem voordeden, en zij waren nu ook niet bepaald slakken op hun Yamaha’s…

Bij de start zag het er nochtans anders uit. Marc Marquez vertrok als een raket en nam meteen een stevige voorsprong. Het verhaaltje was van korte duur, want bij het aanremmen van bocht 2 verloor hij de voorkant. Marquez was furieus op zichzelf of de motorfiets.

Een voordehandliggende verklaring was Marquez’ tempo bij het begin van de race. Hij stond zelf nochtans niet te kijken van zijn voorsprong en verwierp dat argument: “Ik was niet geweldig snel. Ik reed in de 1’40-1’39”8. Dat was een normaal ritme en niet sneller dan tijdens de trainingen. Veel mensen dachten dat ik te hard pushte, al was dat zeker niet het geval. Ik reed gewone rondetijden” (en dat werd inmiddels ook door de chrono’s bevestigd).

“Ik moest Marc laten gaan, want met een volle tank kon ik onmogenlijk pushen.”
– Cal Crutchlow

Waar zat dan het verschil met het achtervolgende trio? Wel, dat was de fout van Cal Crutchlow. De LCR Honda piloot was als tweede weg bij de start, al wist hij goed genoeg dat zijn Honda niet overweg kan met een volle benzinetank. “Het was kritiek, daar bestaat geen twijfel over,” aldus Crutchlow. “Ik moest Marc laten gaan, want met een volle tank kon ik onmogenlijk pushen.” Zodra Maverick Viñales Crutchlow passeerde, kon hij hetzelfde tempo als Marquez houden.

Marquez: Eigen schuld

Waarom ging de wereldkampioen dan tegen de vlakte? Hij wijt het aan zijn eigen fout, al snapt hij de oorzaak nog niet helemaal. “Eerlijk gezegd: het was een vreemde crash. Ik had slechts 25° hellingshoek en remde niet te laat. Misschien was de band nog niet klaar, al had ik wel een goed gevoel op de motor.” Aangezien Dani Pedrosa bijna op identieke wijze viel op dezelfde plek, is er misschien meer aan de hand. Marquez stelt zich vragen bij de harde voorband. “Uiteindelijk namen we het risico en koos ik voor de harde voorband. Dit is nodig om stabiel te blijven onder remdruk.” In Qatar koos de Repsol rijder voor de medium band, een foute keuze zo bleek achteraf. “Uiteindelijk is er geen uitvlucht voor mijn resultaat. Het was mijn fout en ik moet eruit leren en proberen te verbeteren naar de toekomst toe. Het pluspunt is dat we ondanks de problemen nog steeds vooraan vechten,” aldus Marquez.

In realiteit is het een combinatie van twee factoren. Enerzijds is het karkas van de Michelins niet sterk genoeg voor de strakke remacties die de Honda’s nodig hebben om bij te blijven. Daarom gebruikt Michelin een harde compound, al is die dan weer moeilijker om warm te krijgen. Er moet dus meer risico genomen worden in de hoop op een stabielere voorkant.

Het is nu gemakkelijk om met de vinger naar Michelin te wijzen, al reed de winnaar uiteraard ook op Michelins. Maverick Viñales verkoos de medium en had geen problemen met de remdruk of de grip. Het design van de Honda forceert de rijder nu eenmaal om zoveel mogelijk uit de remmen te halen aangezien de motor moet onderdoen in de acceleratie. Het refreintje klinkt bekend, maar is niet minder waar. De RC213V schiet nog tekort op dat vlak, al heeft Honda er alles aan gedaan om de sterke punten nog sterker te maken. De RC213V is een monster qua remmen en de voortrein is ideaal om de bochten hard aan te vallen. HRC heeft de voorkant erg stijf gemaakt en stabiliteit werd opgeofferd in ruil voor wendbaarheid. Op de bulten van het Argentijnse circuit werd dat voordeel echter een risico. Dat zag je ook wanneer Marquez en Pedrosa met horten en stoten door de bocht gingen. Het deed me met momenten denken aan mijn eigen Suzuki GT380 uit de seventies, en als je gelijkenissen kan trekken tussen zo’n machine en een 2017 GP-racer, dan is er een probleem.

“De Honda doet momenteel erg moeilijk. De laatste vijf ronden waren fysiek erg zwaar en dan reed ik nog niet eens zo hard als ik kon.”
– Cal Crutchlow

Toch stond er een 2017 RC213V op het podium, hetzij op de onderste trede. Wederom spelen er hier meerdere factoren mee. Ten eerste was Cal Crutchlow vastberaden om te finishen na een reeks DNF’s. Vandaar dat hij ook liever voor een derde plek koos, dan voor een mogelijk gevaarlijk gevecht. Daarbij komt nog dat Crutchlow ook iets zwaarder is dan de Repsol rijders en dit extra gewicht zorgt voor iets meer stabiliteit in het chassis. “De Honda doet momenteel erg moeilijk. De laatste vijf ronden waren fysiek erg zwaar en dan reed ik nog niet eens zo hard als ik kon. De motor schudde fel en er waren veel dingen die ik onder controle moest houden tijdens de race,” aldus Crutchlow. Daarbij kreeg hij nog te maken met een waarschuwingslampje op zijn dashboard dat kon wijzen op een overhittingsprobleem of een tekort aan brandstof. Teambaas Lucio Cecchinello meende dat het met dat laatste te maken had en Crutchlow neigde ook naar die verklaring. “We moeten dit bekijken voor Texas en een plan opstellen. De kans zit erin dat dit nog voorkomt en ik wil graag zo snel mogelijk een oplossing vinden.”

Problemen voor fabrieksrijders

Beide Repsol Honda’s waren niet de enige fabrieksmotoren die de finish niet haalden, en daar beginnen de vreemde feitjes weer: van de 12 fabrieksmotoren kwamen er slechts vijf over de meet. Vier daarvan eindigden in de punten, waaronder de beide Yamaha’s die 45 punten behaalden. Onderaan het klassement scoorden de KTM’s 3 punten, een stukje geschiedenis voor het Oostenrijkse merk.

Andrea Iannone was de vijfde fabrieksrijder, al kreeg hij wel een ride trough penalty na een valse start. En wat gebeurde er met de rest? Jorge Lorenzo ging in de eerste ronde tegen de vlakte na een contact met Iannone. Dit was een gewoon race-incident waarbij Lorenzo te vroeg instuurde om vervolgens de Suzuki te vinden bij de apex. Hij was gefrustreerd, al kwam dat voornamelijk omdat hij dringend zoveel mogelijk rondjes moet rijden op zijn nieuwe motor. In Argentinië maakten Lorenzo en zijn team verschillende technische vorderingen die ze zo snel mogelijk willen testen. Nu zal het spijtig genoeg weer een tijd duren eer hij opnieuw op de motor kan klimmen.

Ongelukkige Duc

Andrea Dovizioso had mogelijks nog minder geluk, want voor de tweede keer op rij werd hij in Argentinië onderuit gekegeld (dit keer door Aleix Espargaro). Espargaro toonde zich echter meteen van zijn meest sportieve kant en zocht Dovizioso op om zich te verontschuldigen.

De echte oorzaak van Lorenzo’s crash – en in mindere mate ook die van Dovizioso – was de positie waarin ze zich kwalificeerden. Indien de twee Ducati’s niet zo slecht gepresteerd hadden op vrijdag, dan bevonden ze zich ook niet te midden van de chaos in de eerste ronde. Lorenzo zat bij bocht 1 vol in het peloton waarbij de minste inschattingsfout een slecht resultaat verzekerde. Dovizioso had de snelheid om te vechten voor een vierde plek, al moest hij eerst teveel rijders inhalen. Hoe meer motoren voor je om in te halen, hoe meer risico en Dovizioso betaalde een dure prijs.

Tot slot viel ook Alex Rins nadat hij de voorkant van zijn Suzuki verloor en daarbij opnieuw zijn beschadigde rechter enkel bezeerde. Hij had teveel pijn om verder te rijden en ging de pitlane binnen. Sam Lowes deed hetzelfde nadat zijn Aprilia RS-GP problemen kreeg met de versnellingsbak.

“Valentino Rossi heeft intussen al veel bewezen, zoveel zelfs dat hij in Argentinië voor de 223^ste keer op het podium eindigde op een totaal van 350 GP-starts.”

Ondanks al deze troubles, doen de Yamaha’s het dan weer voortreffelijk. Maverick Viñales won en bevestigde daarmee zijn status als Alien. Iedere twijfel over zijn talent is weg. In Qatar won hij dankzij geduld, deze tweede race viel in zijn schoot en hij maakte het af. We mogen nog veel verwachten van deze jongen. Valentino Rossi heeft intussen al veel bewezen, zoveel zelfs dat hij in Argentinië voor de 223^ste keer op het podium eindigde op een totaal van 350 GP-starts.

Rossi blijft records breken en het opmerkelijkste is dat hij competitief en ‘hongerig‘ blijft. Vrijdag zag het er nochtans pover uit voor the doctor. “Het voorseizoen was een ramp,” zei Rossi na de race. “ Ik was triestig, het was erg moeilijk. Maar het enige wat telt is waar je zondagmiddag over de meet komt.”

Rossi leerde door de jaren heen dat je moet blijven geloven en werken tot je een oplossing vindt. “De race in Qatar voelde goed aan en op zondag verbeterden we de balans tijdens het remmen. Nu rem ik een stuk stabieler en bovendien is de motor van de Yamaha dit jaar veel sterker.”

Yamaha op kampioenskoers

Na de eerste races lijkt Yamaha de grote winnaar. Ze leiden in het constructeurskampioenschap met 17 punten op Ducati. Het Movistar Yamaha en Tech3 Yamaha team zijn de eerste twee teams in het teamkampioenschap. Lin Jarvis is een genie om Maverick Viñales binnen te halen naast de GOAT Valentino Rossi. Hervé Poncharal lijkt een genie om Johann Zarco en Jonas Folger in huis te halen, twee rijders die zonder problemen de overstap van de Moto2 naar de MotoGP maakten. Bovenal is de M1 de sterkste motor op de grid en dankzij wat extra pk’s voor 2017 maakt Yamaha het de competitie nog moeilijker. Uiteraard volgt er nog een lang seizoen en Ducati en Honda lopen niet zo ver achter als je zou geloven op basis van de resultaten. To be continued!

Interessante sportlectuur, maar nog niet voldaan? Meer GP-nieuws van schrijver David Emmett op motomatters.com. Zelfde kwaliteit, zelfde stijl, maar wel in het Engels.