“Los zand, ronkende eencilinders en een circustent. Bon, dit wordt een speciale dag.” Dacht ik bij mezelf toen ik het test terrein van de Flat Track Experience opreed. Binnen in de tent werd ik begroet door een mooi opgestelde serie omgebouwde Flat Trackers gebaseerd op een Royal Enfield Himalayan 450. Ik liep een rondje om de motoren en met elke stap had ik meer twijfels over wat ik nu eigenlijk die dag kwam uitproberen…
Ik had mezelf wijs gemaakt dat dit een rustige initiatie zou worden. De semi-off road banden en het ontbreken van een voorrem vertelden een heel ander verhaal. Achter ons, de blinkende motoren, voor ons een ovaal circuit op een ondergrond die vooral bestaat uit losse klei en wat grind waar het leek alsof het terrein gisteren uit de grond werd gestampt door de lokale boer met zijn trouwe John Deere.
Die bezorgdheden verdwenen als sneeuw voor de zon toen Maikel Dijkstra de tent betrad. Maikel is in Nederland een halve legende op het gebied van Flat Track racen. Op zijn zesde levensjaar gooide hij een been over zijn eerste dirt bike, in 2016 begon hij na een jeugd in de modder en op losse ondergronden een carrière in het Flat Tracken. Dat bleek een goede zet, aangezien hij in 2022 nog de eerste plaats in de Nederlandse Flat Track Pro competitie innam. Oh ja, vertelde ik al dat hij geen motorrijbewijs heeft?
Boven: Maikel Dijkstra, 2022 Flat Track Kampioen
Maikel ging ons vandaag de kneepjes van het vak leren. De hoofdzaak? Ons amuseren! Dé kerngedachte van het Flat Track racen. Royal Enfield’s filosofie gaat hand in hand met het idee achter Flat Tracken. Motorrijden, gebaseerd op het échte rijden. Dan spreken ze bij de Royals specifiek over het gebrek aan overgecompliceerde elektronica, rijder-modi en pk-brakende monstermachines die goed staan op je postermuur, maar weinig nut overhouden op de openbare weg. Royal Enfield kiest voor machines die een aantrekkelijk prijskaartje hebben en eventueel het ombouwen naar race machines toegankelijk maakt voor de gewone sterveling. Volgens de Flat Track Academy en Royal Enfield is het de sterkst groeiende variant in onze favoriete hobby, waar vooral in Engeland en Amerika de sport aan een echte opmars bezig is. De opstartkost voor Flat Tracken valt in verhouding mee. Dat Terrein uitgehouwen door de lokale boer? Dat was vandaag ook gewoon dat; een stuk grond omgetoverd tot een racebaan in een middagje tijd. Daarom dus ook deze initiatie, om de veelbelovende, toegankelijke sport onder de aandacht te brengen van het grotere publiek. Bij dat grotere publiek horen trouwens ook een aantal MotoGP rijders, die de limieten van de grip opzoeken tijdens hun training op de ovale racebaan.
Waar mochten we het allemaal op gaan ontdekken? De Royal Enfield FT411. Ze zagen er goed uit, met hun speciale banden en gestript kuipwerk. Tellers en overbodige zaken werden weggelaten. Had ik al verteld dat dit ding geen voorrem heeft?! Een andere uitlaatlijn en kortere overbrenging werden toegevoegd. Dit zorgde voor meer pit onderin. Exact wat we gingen nodig hebben om ons uit het grind te sleuren. Ook zagen we een aangepast zadel. Wel, een zadel kon je het nu niet echt meer noemen. Het was eerder een laagje schuim van een millimeter of twee.
Toegegeven, een circuitdag plannen met bijvoorbeeld een Yamaha R1 of BMW S(of M)1000RR, dat kost centen en tijd. Laat staan de conversiekit, benzine en banden… Dat tikt stevig aan. En dan moet je dat 200PK ding nog te baas kunnen ook. Als we dan de filosofie van Royal Enfield bekijken uit het oogpunt van de gemiddelde rijder, klinkt dat nog niet eens zo gek om op een vrijblijvende manier te kunnen proeven van een speciale tak in de motorsport.
“Gooi alles wat je van motorrijden kent overboord en begin opnieuw.”
Wel, tijd om te proeven dus. Helmen op, off-road valbescherming aan en de spanning leek te stijgen. Ik kan niet tellen hoe vaak we naar die voorrem hebben gegrepen in de korte rit vanuit de tent naar de ovale racebaan, of de ontelbare keren dat ik dacht frontaal op een voorrijder te knallen. Maar goed, alles went en zo blijkbaar ook het ontbreken van een voorste stopper.
Maikel kroop in zijn rol van instructeur en deed dat goed. Gooi alles wat je kent van motorrijden overboord en begin opnieuw. Dan kom je uit bij Flat Track Racing. Binnen de kortste keren leerden we mini-ovaaltjes rijden. Scherp insturen, géén koppeling gebruiken tijdens de draai en op tijd terug gas er op. Klinkt simpel, was het niet. We proefden wel eens wat zand, al schudden de aangepaste Himalayans dat snel van zich af. De eenpitter gromde gretig onder het harde terugschakelen en het onvermijdelijke geknal van de toerenbegrenzer schalde op het rechte stuk door de velden. Nog een paar oefeningen, zoals de bocht correct insteken én uitkomen, snel vertrekken op losse ondergrond en kijktechniek. Dan was het eindelijk tijd voor het echte werk. De Race.
4 man op een rij, de vlag valt en alle opgedane kennis verdwijnt. We willen allemaal als eerste die bocht in en hoe lijkt niet uit te maken. Toch leek het alsof ik het een en ander had opgepikt. Linkerbeen breed uitgestrekt, motor plat de bocht ingeduwd, grip aanvoelen en vol op de gas. Toerenbegrenzer knalt weer op het rechte stuk. Zand en grind vliegt rond de oren en daar is de tweede bocht alweer. Hetzelfde verhaal; breed insturen, apex zoeken met het been uitgestrekt en weer doorgassen. De 25 PK en 32 Newtonmeter geven voldoende fun voor een bende amateurs. Wat reden we op dat rechte stuk? 60 kilometer per uur? Het leken er wel drie maal zoveel. En toen kwam dat besef. Ze hebben een punt, met hun Back to Basics filosofie. Dit was absolute fun op het meest toegankelijke niveau. Is deze ervaring voor iedereen weggelegd? Goh, de eeuwige asfaltrijder zal hier misschien niet om staan springen. Al daag ik net die asfaltrijder uit een dag in het zand te komen spelen. En dat uitdagen? Dat doen we ook echt.
In samenwerking met Royal Enfield en de Dutch Flat Track School verloot MaxxMoto een cursusdag Flat Track Racen onder leiding van Prof Maikel. Wie wil winnen, mailt een korte motivatie (10 regels max.) naar arno@maxxmoto.be!
Het was een dag uit de comfortzone stappen en op de motor onnatuurlijke houdingen aannemen, zand eten en ontdekken waar deze speciale tak van de motorsport nu eigenlijk voor stond. Ik ga nog wat bekomen, tot in de modder!
