MotoGP Qatar: Het verslag

Ken uw klassiekers

Het MotoGP-circus is opnieuw van start gegaan. Na enkele spannende trainingsdagen volgde een kwalificatie waarbij Maverick Vinales de pole pakte gevolgd door Andrea Dovizioso en Marc Marquez. Drie hoofdrolspelers die vorig jaar ook het mooie weer maakten en zorgden voor één grote déjà-vu. Ik overloop de eerste MotoGP-manche aan de hand van enkele piloten, te beginnen met mannen die op het podium stonden.

If you stay calm and work in the right way with the team, this can happen

Andrea Dovizioso

Wordt 2019 eindelijk het jaar van Dovizioso? Het is te vroeg om definitieve uitspraken te doen, al mag ik wel stellen dat hij opnieuw een titelfavoriet is. Reeds tijdens de trainingen imponeerde hij met een sterke race-simulatie en bovendien lijkt zijn nieuwe teamgenoot Danilo Petrucci ook een goede invloed te hebben in vergelijking met Jorge Lorenzo in 2018. De race van ‘The Professor’ is eenvoudig samen te vatten: totale dominantie. Na een kopstart moest hij slechts enkele bochten Alex Rins voor zich dulden, waarna hij in de laatste bocht een verplicht nummertje met Marc Marquez ijskoud afwerkte. Dat laatste was een herhaling van 2018, al lijkt Dovizioso sterker dan ooit. In de persconferentie na de race bleef de voorlopige klassementsleider zijn rustige zelf en zei hij zelfs dat de andere motoren sterker zijn dan vorig jaar.

I lost, but I’m very happy

Marc Marquez

Losail is niet het favoriete circuit van Marc Marquez en Honda. Ook dit jaar kon Marquez geen echte vuist maken tegenover Dovizioso, hoewel hij tactisch een sterke race reed. In de eindfase was Marquez de enige rijder die (mede dankzij een foutje van Rins) Dovizioso nog het vuur aan de schenen kon leggen door op een ronde van het einde aan kop te gaan. Dovizioso kon niet meteen counteren, maar wachtte zijn kans af, waardoor de huidige wereldkampioen opnieuw gedwongen werd tot een alles-of-niks passeerbeweging in de laatste bocht. Dovi wachtte af, ging binnendoor en had op de meet 0,023s voorsprong. Marquez sluit het weekend af met een tweede plaats en een ronderecord. Wie vreesde voor de impact van Marquez’s schouderoperatie kan gerust slapen. Daarbij komt nog dat de Honda RCV opnieuw competitief is. Waar de motor vorig jaar nog vlotjes gepakt werd op pk’s, is die achterstand weggewerkt. Hiervoor werd een kleine toegift gedaan qua wendbaarheid in het midden van de bocht, al leek de wereldkampioen daar vooralsnog geen problemen mee te hebben. Zijn grootste bezorgdheid bleef een versleten achterband in de eindfase van de race: “Ik reed de volledige race met de achterkant omdat ik te weinig gevoel had aan de voorzijde. In de laatste rondjes gleed ik alle kanten op.”

I couldn’t feel my bum because someone hit me with a footpeg. The ankle is ok.

Cal Crutchlow

Een foto zegt meer dan duizend woorden, zo ook bovenstaande botscan van Crutchlow’s amper een paar maanden geleden. De Brit stond op het podium in Phillip Island, verwoestte zijn enkel de week erop bij een horrorcrash en reed nu naar een verdienstelijke derde plek in Qatar. In het zog van Dovi en Marquez leverde Crutchlow eerst strijd met de Suzuki mannen Joan Mir en (naar het einde van de wedstrijd toe) Alex Rins. Na een klein foutje van Rins in de eindfase, kon Crutchlow profiteren. De LCR-Honda is dit jaar opnieuw een geduchte tegenstander voor de fabrieksteams, wat overigens ook bewezen werd door Takaaki Nakagami. Die moest na een blitzstart enkel zijn teamgenoot en fabrieksrijders laten voorgaan.

Suzuki: de wendbaarste motor

Eerst moet ik het hebben over de andere fabrieksrijders, zoals Alex Rins die zich het meeste in de spotlights reed op een duidelijk sterke Ecstar Suzuki. Samen met zijn teamgenoot en rookie Joan Mir imponeerden de Suzuki’s met een hoge bochtensnelheid en enkel een remfoutje in de slotfase kon Rins van het podium afhouden. Van een 10de en 11de plek op de grid, vochten de Suzuki’s zich naar plaatsen 4 en 8, maar belangrijker is de gecontroleerde manier waarop. Afgaande op deze ene wedstrijd, liggen de verwachtingen erg hoog voor Alex Rins. Joan Mir heeft misschien nog maar één race gereden, al liet hij wel zien dat hij zich durft meten met titelkandidaten. Een indrukwekkende prestatie die veel belooft voor de toekomst.

De nieuwe Maverick (trekt veel op de oude)

Bij Yamaha waren er gemengde gevoelens. Valentino Rossi kon een erbarmelijke training en kwalificatie – te wijten aan problemen met de voorband – traditiegetrouw goed maken met een sterke race op zondag. The Doctor vertrok op een veertiende plek en reed erg gestaag naar een zesde plek in het eindklassement met 0,6s achterstand op de racewinnaar. Zelfs op zijn 40ste blijft Rossi een te duchten tegenstander. Dat terzijde ging de meeste aandacht bij Yamaha’s fabrieksteam naar polesitter Vinales. Omwille van de zeer tegenvallende resultaten in 2018 omringde hij zich met een volledig nieuw team. Met succes, want hij zette erg sterke resultaten neer in de tests en trainingen. Een pole position was de kers op de taart. Zelfs sprak hij van een compleet nieuwe Maverick met een positievere ingesteldheid. Die was nochtans niet meer te bespeuren na een teleurstellende start en twee rondjes waarin Vinales enkele tienden liet liggen op de concurrentie. Hij kon het tempo van de leiders volgen met uitzondering van de twee eerste en laatste ronden, al kon hij in de hele race nooit uitblinken. Het is duidelijk dat Yamaha nog werk aan de winkel heeft.

Dear George Se03ep01

Hoewel Danilo Petrucci (Winnow Ducati) niet tevreden was met zijn zesde plek, kon hij wel strijden met de top en reed hij zelfs enkele ronden derde. Het ontbrak hem net aan een beetje scherpte in de eindfase, al rekenen we hem zeker bij de titelkandidaten voor 2019. Dat kan niet gezegd worden van Jorge Lorenzo (Repsol Honda) die duidelijk moeilijkheden heeft met de overstap naar de RCV. Kwam hij tijdens de trainingen nog 2 keer hard ten val, dan reed hij nu een anonieme wedstrijd voor een dertiende plek. Toegegeven, bij Ducati had Lorenzo ook tijd nodig vooraleer hij enkele overwinningen pakte, maar als we zijn rondetijden (geen enkel rondje 1.55, t.o.v. Marquez en Dovizioso elks 11 stuks) erop nakijken, belooft dat weinig goeds.

Quar-tarara

Een schril contrast met pechvogel van de dag rookie Fabio Quartararo die niet kon presteren, maar wel een straffe indruk maakte. De jonge Fransman viel op de grid en daarmee een vijfde startplaats voor zijn Petronas-Yamaha in rook zag opgaan. Quartararo kwam de voorbije dagen al uitgebreid in de media door een interview waarin Valentino een opmerking maakte over hun leeftijdsverschil (“I could be his father“) terwijl anderen meteen de gelijkenissen trokken met Johann Zarco. Net als Zarco reed de jonge Franse nieuwkomer sterke trainingen met een topkwalificatie op de vijfde startplaats. Zijn race zou echter floppen door één kleine fout. Zoals gezegd, viel hij stil op de grid en vertrok daarop gedwongen – en zichtbaar aangedaan – uit de pitlane. Met de snelste raceronde (1.55.039) en een zestiende plek in de eindstand toonde Quarataro dat hij en Mir hun stuur in de MotoGP verdiend hebben.

Andere pechvogels waren de mannen van het Pramac Alma Ducati team. Francesco (Pecco) Bagnaia gaf na amper 9 ronden op met technische problemen en ook Jack Miller zal nog een hartig woordje praten met zijn mechaniekers. De Australiër nam een droomstart en ging in de beginfase van de wedstrijd vlotjes mee met Dovi en Marquez om geveld te worden door…een loskomend zadel. Hij reed nog enkele ronden op de 11de plek om tenslotte ook op te geven.

Na de race: Ducati onder vuur en vragen bij veiligheid baco’s

In de persconferentie na de race werd het duidelijk dat Honda, Suzuki, KTM en Aprilia protest hadden ingediend tegen Ducati omwille van ‘illegale aanpassingen aan het Aero-pakket’. Deze klacht werd redelijk snel teniet gedaan door de racecommissie. Het zou specifiek gaan over de luchthapper die gemonteerd zit onderaan de kuip van de Ducati, een gadget waarmee al eerder geëxperimenteerd is, al reed Dovizioso er in Qatar niet mee tijdens de trainingen. Yamaha diende als enige geen protest in, vermoedelijk omdat zij een gelijkaardige ‘rain disperser’ introduceerden.

De luchthapper onder de achterbrug zorgde voor protest bij de andere teams.

Na de persconferentie had de racecommissie nog werk omdat zowel Dovizioso als Crutchlow een inhaalmanoeuvre gemaakt hadden in bocht 1 bij gele vlag. Bradley Smith was er de ronde voordien gecrasht en als baancommissaris word je niet vrolijk van motoren die tegen een topsnelheid van 300km/h+ afkomen om elkaar uit te remmen. Suzuki protesteerde, maar ook dit keer werd het protest geweigerd. Noch Dovi, noch Crutchlow konden tijdig de gele vlag zien, waardoor er dan weer vragen kwamen bij de veiligheid van de baco’s. De gele vlaggen vormen een schril contrast met de duidelijk zichtbare lichten langs de baan tijdens een formule 1 wedstrijd en het zou me niets verbazen als dit verhaal nog een staartje krijgt.

Bij de hoogtepunten van afgelopen raceweekend verdient zeker Kaito Toba nog een plekje. Hij is de eerste Japanner die een overwinning pakte in de Moto3. Dat hij dit deed na 2 redelijk anonieme seizoenen achteraan het veld, maakt het er enkel beter op. Topfavoriet Aron Canet eindigde 3de na Lorenzo Dallaporta. Romano Fenati keerde ook terug terug naar de Moto3 en schreef geschiedenis door als eerste rijder ooit de ‘long lap’ te maken – zelfs al moest hij dat helemaal niet. De niet onbesproken rijder interpreteerde een waarschuwing verkeerd en verloor daarmee zijn plek in de kopgroep.

De Moto2 werd gedomineerd door Lorenzo Baldassari die helemaal op het einde nog even bedreigd werd door een heel sterke Thomas Lüthi. De Zwitser zette keer op keer sterke rondetijden neer en reed een groot gat naar ‘Balda’ dicht in de eindfase, maar kwam op de meet enkele duizendsten van een seconde te kort.

De volledige uitslagen en statistieken vind je op MotoGP.com.

Altijd als eerste op de hoogte zijn van het laatste motornieuws?
Download de MaxxMoto App, voor iPhone of Androïd.