Update voor Shoei’s top-of-the-line systeemhelm na 6 jaar.
In ons hart zijn we allemaal Easy Rider; haren in de wind, zonnebril op de smoel, de zonsondergang aan de horizon tegemoet knallend. Maar in werkelijkheid moet er een pot op je knikker en is een wesp in je neus aan 95 per uur geen kado. Dan maar een helm. Want als het wél mis loopt is dat grijze papje in je hoofd wel het laatste wat je wilt beschadigen. Bij de Japanse helmfabrikant Shoei is de NeoTec 3 na 6 jaar de nieuwste interpretatie van wat een topklasse systeemhelm er uit moet zien. Ook voldoet hij aan de laatste nieuwe veiligheidsnorm ECE22.06, wat op zich al een reden kan zijn om je helm te vervangen. Of is dit nu ook het Walhalla van de windruis? Hebben we hier Touringhelm 3.0? Wij gebruikten hem 2 maanden voor u, en dit stelden we vast:
Bij het uitpakken valt onmiddellijk de excellente afwerking op. De fijnheid van de gouden streepjes op onze zwart-witte Satori-uitvoering is zo minutieus dat sommige details en schitteringen pas echt van heel dichtbij zichtbaar zijn. De fijne kristalschittering over het witte bloem- of kristalpatroon, je ziet het bijna alleen met een vergrootglas, van veraf lijkt het eenvoudig wit. Deze glinstering zie je ook over het ganse matte oppervlak, het geeft nog een extra, subtiele touch. Af en toe met een vodje over gaan zal geen kwaad kunnen wil je hier lang van genieten. Voorts is de helm prima in mekaar gezet en voelt hij met z’n 1 kilo 700 solide aan, en is hij slechts 100 gram zwaarder dan een carbon concurrent in dezelfde prijsklasse.
De eerste maal dat we de helm op zetten voelt de padding stevig en ferm aan. Wel wordt onmiddellijk duidelijk dat de pasvorm zich nog even zal moeten zetten. Zowel op onze wangen als voorhoofd voelen we een lichte druk, dit is weliswaar normaal wanneer je een nieuwe helm inwerkt en na enkele dagen is de pasvorm perfect. Mocht dit toch niet het geval blijken kan je voor elk kussentje een dikkere of dunnere versie installeren. Ook de schaal van de helm voelt ook solide aan, dat merk je bijvoorbeeld wanneer je bij een open geklapte helm de kaakstukken wat open wringt met je handen. Waar dit bij andere helmen soms het over je oren schuiven kan vergemakkelijken, blijft het hier toch allemaal wat stijver op z’n plaats zitten. Brilletje even af bij het opzetten dus!
Het volledig openen van de helm gebeurt door een goed bereikbare, grote knop centraal onder het kinstuk. Eens geopend heb je de keuze uit 2 ‘klikjes’, waarbij de helm in deze 2e trap evenzeer het ECE22.06 keurmerk kreeg. Dit betekent dat je er -ook legaal- mee mag rondrijden met het vizier open geklapt. Aangezien de meeste systeemhelmen enkel hun keuring behalen in gesloten toestand, mag je er -wederom, volgens de wet- niet open mee rondrijden. Met een NeoTec3 hebt u dus een manier om die zeurende motoragent lik op stuk te geven. Laat ons vooral weten hoe dat verloopt!
Ook het nieuw ontwikkelde vizier (opnieuw die zwaardere impact tests) is dankzij het meegeleverde gereedschapje eenvoudig te verwijderen en vervangbaar door 7 andere getinte modellen. Niet dat dat per sé een must is, want het ingebouwde zonnevizier kwijt zich glansrijk van z’n taak. De schuifknop ter hoogte van je linker oor is eenvoudig en duidelijke bereiken en bedienen, ook met natte, verkleumde poten in winterhandschoenen. Het ventilatiegat aan de bovenkant kan je zo ook met een simpele handbeweging open zetten. Hierdoor merk je duidelijk een verkoeling boven op je hoofd dus dat mag voor mij wel dicht bij temperaturen onder de 15 graden. Op het kinstuk is dat schuivertje een pak kleiner en met dikke handschoenen soms iets moeilijker open te maken. Het vizier blijft ook aan hoge snelheden of zware schokken -zoals bij een sprong landen met een allroad- open staan. De duurzaamheid van de scharnierpunten is iets wat ook eigenaars van een NeoTec2 me al meegaven als 1 van z’n pluspunten. Benieuwd of deze de tand des tijds even goed zullen doorstaan, maar het eerste gevoel zegt: sterk werk!
Dan maar eens testen op de baan. Op elektrische scooters blijkt het eenvoudig om tegen 60 per uur met het kinstuk open een gesprek te voeren met iemand die naast je rijdt. Doe je het vizier helemaal dicht wordt het net een tikje lastiger, wat duidt op een goeie demping van omgevingslawaai. Ook voor de windruis was dit een goeie test, motorgeluiden zijn hier -helaas- niet van invloed. En dan valt het op dat het bovenste ventilatiekanaal een groot verschil maakt in het aantal decibel in je helm. Niet dat het er storend veel meer worden, over het algemeen doet de aerodynamica goed z’n werk en is er van turbulentie geluid weinig sprake. Hier bewijst de nauw aansluitende afwerking rondom de scharnierpunten zeker z’n waarde. Kruipen we op een 900cc naked bike merken we dat -bij snelheden hoger dan wat je op een Belgische autostrade mag doen- de helm ook hier goed presteert. Je hebt niet het gevoel alsof de helm hard rond geschud wordt door de wind. Qua geluid merk ik dan wel weer een lichte stijging en bij hard door rijden zijn oordopjes sowieso aangewezen wil je op lange termijn oorschade vermijden, maar in verhouding tot andere helmen is dit wel één van de betere. Ook op m’n eigen sportieve toermotor (met dus wél een windscherm de naam waard) presteert deze NeoTec3 beter dan m’n eigen helm. Goeie punten voor de Shoei!
Voor de ‘Open Face’ test trok ik naar Roubaix om achterop een GS over de kasseistroken van de befaamde wielerwedstrijd te gaan denderen, terwijl ik de verkenning fotografeer van de Belgische Hollander die later de winnaar zou blijken. Hier kwam het ‘2e klikje’ van het kinstuk uitzonderlijk goed van pas. Zo’n verkenning wacht namelijk niet op de persmeute en het is allemaal haasten en voortdoen wat de klok slaat. Op en af de motor springen, spurtjes door drassige wegbermen, achterstevoren zittend proberen scherp te stellen aan 65 per uur wanneer ze versnellen over een kasseistrook… Dan wil je niet dat je helm dichtklapt boven op je camera van enkele duizenden eurootjes. Maar ook hier scoort deze NeoTec3 een uitmuntende score en bewijst het systeem dat het onder alle omstandigheden vast blijft zitten. Mijn smoel op de foto’s zegt mogelijk meer over wat ik van fietsen denk, dan hoe de helm op dat moment presteerde. Want daar was niks mis mee.
Het standaard vizier wordt geleverd met een Pinlock EVO. Deze nieuwste editie van het ondertussen welbekende anti-aandamp laagje aan de binnenkant van je vizier zou ervoor moeten zorgen dat je bij regen, koude of vochtige omstandigheden condens geen kans krijgt om je zicht te belemmeren. Zou moeten. Want hier komen we dan ook aan zowat het grootste mankement dat ik aan deze helm vaststel: van alle helmen die ik in mijn jaren op brommers en motoren al droeg is dit met voorsprong de slechtste helm wanneer het aankomt op damp en condensvorming. Na afloop van 1 specifiek ritje Brussel-Antwerpen in een regenachtige avondspits, was voor mij de maat vol en heb ik enkele beelden gemaakt om u een idee te geven van mijn zicht op m’n dashboard. Ondanks vertrokken te zijn met gesloten ventilatie klepjes en ingevette rubberen seals, lekten er al gauw druppels langs de bovenste rand van het vizier naar binnen. Het openen van de ventilatie in de hoop met een luchtstroom beterschap te brengen bleek ijdele hoop. Het vocht bleef zich zo snel en intens opstapelen dat ik ter hoogte van Vilvoorde eigenlijk al zo goed als blind aan het rijden was. De lichten van straatlantaarns en tegenliggers vormen een disco in mijn helm waar ze bij de Carré in Willebroek nog wat van kunnen leren. Hier is duidelijk nog werk aan de winkel.
Ook bij gewone condens, waarbij je warme adem in de vroege ochtend voor een aangedampt scherm zorgt, heeft de Shoei het moeilijker dan vele van mijn vorige helmen van andere merken. Zelfs het monteren van het meegeleverde neuskapje bracht hier geen merkbare beterschap in. Toegegeven, in deze situatie was meestal ook de stoffen kinbescherming gemonteerd om zo ook de intensiteit van de windruis te testen (en te zorgen dat mijn smoel niet helemaal bevroren was bij aankomst). Zonder dit flapje zou er wel meer luchtcirculatie in de helm komen, maar dit mag eigenlijk geen excuus zijn. Ben je vooral een zondagse zomerpiloot zal dit geen punt zijn, maar voor mensen die ook in de winter rijden lijkt me dit dus wel een aandachtspunt. Al is dat ook zowat het enige waar ik zelf over struikel.
Gaan we nog even helemaal miereneuken zou je kunnen opmerken dat, wanneer de zon onder sommige hoeken op je vizier schijnt, het onderste randje de kleur van je motor (in mijn geval knalgroen) weerspiegelt. Als je je er op focust merk je het, zo niet valt het eigenlijk niet echt op. Ook is het geribbelde stukje van de gesp misschien aan de korte kant, wanneer je graag wat stof rondom je keel hebt op een koude rit kan dit wat knoeien zijn om dicht te maken, zeker met dikke handschoenen aan. Maar overall zet Shoei hier met deze nieuwe incarnatie van hun touringhelm een knap staaltje functionele technologie neer, al hoop je uiteraard al die veiligheidscertificaten nooit in de realiteit te moeten testen.