Moto Morini is alweer 4 jaar in handen van de Zhongneng Group. Die Chinese industriereus is na serieuze investeringen klaar om het Italiaanse imago om te zetten in harde cash en daar hoort een modellenoffensief bij. Na de introductie van de X-Cape 650 vorig jaar, krijgen we nu een nakedbike en Scrambler op een gelijkaardig platform die zich mengen in de strijd om de middenklasse. Of de Seiemezzo STR en SCR de moeite waard zijn? Ik zocht het voor u uit tijdens een dagje cruisen in de Bourgogne.
11 nieuwe motoren op twee jaar. Da’s de claim waarmee Moto Morini uitpakte. En het mag gezegd dat de eerste nieuwigheid – de X-Cape 650 – z’n start niet miste. De motor is razend populair in Italië en surft daarmee naast de Benelli TRK mee op de Italo-Chinese golf die nog lang niet klaar is. Er staan immers al twee opvolgers klaar die dezelfde 650 twin meekregen.
Link met CFMoto
De zesenhalfjes worden aangedreven door het motorblok uit de CFMoto stal en dan weet je dat we met 60pk en 54Nm geen geweldige krachtpatsers in huis hebben. Toch imponeren ze vanaf de eerste meters, want naast een piekfijn afgewerkt rijwielgedeelte heeft de tweecilinder een erg pittig karakter met veel power bovenin. Zelfs op op de Franse routes ‘en mauvaise état’ is het een plezier om de Seiemezzo’s flink aan hun oor te draaien. Of toch totdat de standaard gemonteerde Pirelli MT60RS’ en van de SCR en Angel GT’s van de STR aangeven dat we in de regen hun limiet bereikt hebben.
Mooie uitrusting
Die Pirelli’s vallen meteen op als standaardkeuze voor een (don’t call me budget) Italo-Chinees, en da’s dan nog buiten de Kayaba vering en flinke Brembo rempartij gerekend. Een kenner merkt opnieuw de link met CFMoto op die voor hun laatste nieuwe modellen beroep doen op dezelfde leveranciers en waarover we geen slecht woord kunnen zeggen. Idem voor de Moto Morini zesenhalfjes die bovenop hun mooie uitrusting ook nog eens een TFT-kleurenschermpje met basic Bluetooth-connectiviteit doen en vooral: een lading Italiaanse stijl.
Italiaanse stijl
Waar de Morini STR zonder blikken of blozen naast pakweg een Ducati Monster mag plaatsnemen, is het de SCR die pas echt straalt. Zeker in de Army groene kleurstelling met gouden voorvork is deze Scrambler een pareltje dat aantoont waarom je een Italiaan aan het hoofd van je designstudio wil. De STR is dus een stukje soberder, al is het opnieuw de combo van een ronde LED-koplamp en een gespierde benzinetank die echt wel werkt. Het liefst van al in het kersenrood natuurlijk, al mag de parelwitte versie er ook zijn. Kijken we van dichtbij, dan valt het op dat ook de afwerking op hoog niveau staat met een mooi kleurendashboard en een set hoogwaardige stuurknoppen. Geweldig veel elektronica is er natuurlijk niet aanwezig op deze middenklasser, al zit het basispakket echt wel strak in elkaar.
Stuurkwaliteiten on point
Van zodra we gaan rijden, wordt het ook duidelijk dat Moto Morini haar huiswerk gemaakt heeft en dat er op de stuurkwaliteiten weinig aan te merken valt. Als er al een gespreksonderwerp is tussen de testrijders, dan is het wel dat de SCR een stukje meer vertrouwen biedt in de regen. Da’s nochtans enkel te danken aan de andere banden, want zowel het frame, de vering en de instellingen van de vering zijn identiek. Wie denkt dat er dus veel verschil schuilgaat achter de naked- of scramblerlooks is eraan voor de moeite. Enkel de zithouding is lichtjes anders met een rechtere zithouding en breder stuur voor de SCR.
Helaas wordt het weer nooit helemaal zonnig, maar wanneer we een droge bochtensectie tegenkomen, laten de Morini’s zich van hun beste kant zien. Hoewel de KYB veersetup redelijk basic is, blijven de motoren erg stabiel met daarbij ook goede remprestaties van de Brembo’s. Enkel een Brembo hendelset had het geheel nog mooier kunnen maken, nu moesten we het stellen met een setje van Morini zelf wat een tikkeltje moeilijk verstelbaar was.
Conclusie
Moto Morini sluit aan bij het rijtje van Italiaanse merken die uit hun as verrijzen onder invloed van Chinese centen. Na de leuke X-Cape zijn er nu twee Seiemezzo’s die qua uitrusting en rijkwaliteiten best hun mannetje kunnen staan tussen de Japanse en Europese concurrentie. Het enige vraagteken dat ik durf zetten is bij het prijskaartje. Stond hier ook zesenhalf op, dan was het succes verzekerd. Met een introductieprijs van €7.399 voor de STR en €7.799 voor de SCR, vrees ik dat de klassieke Japanse toppers uit de middenklasse de bovenhand halen. Maar da’s uiteraard voer voor een vergelijkingstest.
