The Return of Big Zed
Wie denkt aan een Kawasaki supernaked, denkt aan de Z1000. Dat is tenslotte de naam die jarenlang pure power symboliseerde binnen het groene gamma. En tegelijkertijd zou je bijna vergeten dat die naam al ettelijke jaartjes verdwenen is omwille van de emissienormen. Voor modeljaar 2026 moet het warme water dus niet opnieuw uitgevonden worden: Kawasaki maakt handig gebruik van hun 1100 platform om de rode loper weer uit te rollen voor een nieuw vlaggenschip. Welkom terug, Z, we hebben je gemist!
Tekst: Steven Boni/AJ
Foto’s: Kawasaki, Jarno van Osch, Manu de Soomer
Het is een koele herfstochtend wanneer we in de buurt van Dinant klaarstaan voor een eerste testrit met de nieuwe Kawasaki Z1100SE. Het vochtige Ardense wegdek is niet meteen wat je voor ogen hebt bij de test van zo’n krachtpatser en dus trek ik m’n Gore Tex pakje aan met een gezonde dosis zenuwen. Een laatste sigaret en een inspectierondje om de motor warmen het enthousiasme alvast op. Want de looks veranderden nauwelijks ten opzichte van de laatste generatie Z1000 en dat bedoel ik in de meest positieve zin. De platgeslagen koplamp en brute styling die Kawasaki destijds aan de man probeerde te brengen onder de marketingterm ‘Sugomi’ werden de basis waarop menig ander merk zich zou baseren voor hun supernaked. Heel ver hoef je er zelfs niet voor te kijken, ook de Hornet 1000 die vorig jaar gelanceerd werd leende duidelijk een hoop designlijnen uit de Kawasaki-stal. Maar het origineel blijft het origineel. En ik moet m’n specialistenbril al bovenhalen om de detailwijzigingen te spotten.
Wat is er nieuw?
Laten we het motorblok nog even buiten beschouwing, dan maakt vooral de elektronica een sprong voorwaarts. Een zesassige IMU was tien jaar geleden nog rocket science, vandaag de dag integreert Kawasaki het op al hun topmodellen. Dat betekent dat je dus over Kawa’s Cornering Management Function beschikt, inclusief bochten-ABS en hellingshoekgevoelige tractiecontrole. Uiteraard vinden we in het typische Kawasaki kleurendashboard ook verschillende rijmodi, power-modi en een cruise control terug. Er is zelfs connectiviteit en optionele spraakbesturing. Net zoals op de Ninja 1100 SX SE zien we opnieuw een stevige USB-aansluiting en dat brengt ons bij de verschillen tussen de SE en gewone uitvoering.
We rijden vandaag met de SE en naast de standaard USB aansluiting gaat het – zoals meestal bij de SE aanduiding in het Kawasaki gamma – hoofdzakelijk om een andere schokbreker achteraan en een andere rempartij. In dit geval is dat de Öhlins S46 die beschikt over instelbare uitgaande demping en veervoorspanning, naast een set stevige Brembo M4.32 stoppers – het superbike materiaal van enkele jaren terug. Verder herken je de SE meteen aan zijn kleurstelling, waarbij ook de Showa Big Piston voorvork een gouden kleurtje kreeg. Al bij al dus een heel faire extra voor de SE t.o.v. de standaarduitvoering voor de meerprijs van €1.800.
Extra cc’s, extra middengebied
Waar zitten er nog verschillen tegenover vroeger? Welnu, het vliegenscherm, voorspatbord, de nummerplaathouder en de bellypan werden lichtjes hertekend, al draait alles redelijk voorspelbaar om het nieuwe 1100 motorblok. Een powerhouse van jewelste dat op papier toch een licht vertekend beeld geeft. Want ja, het topvermogen ging er met dank aan de emissievereisten 6pk op achteruit tegenover de oude 1.000cc. En toch zegt iedere vezel in het lijf van de Z1100 dat hij over de ganse lijn krachtiger is. Met 136pk en 113Nm voor 221 rijklare kilo’s sta je sowieso redelijk bovenaan de voedselketen, al is het vooral het aangepast motorkarakter dat ervoor zorgt dat deze Kawa in lage toeren en in het midden van het toerengebied beter uit de verf komt dan ooit. De viercilinder groeide dus met 56cc tot 1.099cc dankzij drie millimeter extra slag. En met dank aan de Euro5+ regels betekent dat vooral meer soepele kracht in het middengebied, dan wel een paar pk’s extra bovenaan.
In dat opzicht is deze test van de Z1100SE er zo eentje waarbij de motor éxact doet wat er op de verpakking staat, zonder vreemde bokkensprongen. OK, ’s ochtends was het wat te koud om de Bridgestone S23’s meteen aan de Sport-mode te onderwerpen en volgas erin te vliegen, maar tegen dat we bij het bekende fotopunt aan de hillclimb in Houyet kwamen, kon er al eens een streepje gas extra bij. Toegegeven, in herfstomstandigheden is het KTRC geen overbodige luxe terwijl we stiekem meer en meer vragen van de heerlijk romige viercilinder.
Het kenmerkt de Z1100SE vooral dat hij zich op geen enkel moment van de wijs laat brengen. Ook in moeilijke omstandigheden is het eerder een flink bodybuildende grote broer is die je op sleeptouw neemt, dan wel een chagrijnige hooligan die je constant bij z’n nekvel moet pakken. Ongeacht of we nu over gladde haarspeldbaantjes rijden, of eerder uitgestrekte droge wegen in de namiddag: de Kawa verteert het moeiteloos. Het stuurkarakter is vlot maar voorspelbaar en het motorblok is onvermoeibaar krachtig – zonder ooit in te boeten op adrenaline. Een trefzekere quickshifter en haarscherpe gasrespons spelen daar trouwens een grote rol in, hiervan kunnen veel concurrenten nog iets leren.
Hoezo concurrentie?
En dat brengt ons meteen ook bij de vraag wat nu eigenlijk de grote concurrenten zijn voor deze rauwe straatvechter? Door het grote aanbod nakedbikes in alle klassen en formaten lijkt een bokspartijtje met Suzuki’s GSX-S 1000 niet uitgesloten en ook Honda’s Hornet 1000 mag aanschuiven in het rijtje. Of toch tenminste tot we vastellen dat die laatste het eerder dit seizoen nog moest afleggen tegen…Kawasaki’s eigen Z900. Hoe zit dat dan?
Parkeer je de Z1100 naast de Z900, dan is er geen seconde twijfel over wie de baas is, al kunnen ze er bij Kawasaki ook niet omheen dat er wel overlappende elementen zijn. Enerzijds is de Z900 de onbetwiste leider van het pack onder de ‘middenklasse’ nakedbikes, terwijl Team Green natuurlijk ook nog steeds de supercharged ZH2 in het gamma heeft. Toegegeven, het gaatje tussenin is krap, al mag het ook gezegd dat de Z1100 zijn plek dik verdient.
De Afrekening
Kawasaki’s Z1100SE is een nieuwkomer die niemand verwachtte en waarvan we aanvankelijk ook geen grootse verwachtingen hadden. Mis poes, want oldschool power blijft altijd heerlijk. Dankzij een aantal subtiele updates is de Kawasaki Z1100 de comeback koning van het jaar waarvan we niet eens beseften hoe hard we hem misten. Z900-rijders die een upgrade zoeken, weten wat te doen, al is het eigenlijk een aanrader voor iedere adrenalinejunk om nog eens een demorit te maken met Kawa’s nieuwe krachtpatser. Voor €12.199 voor de standaardvariant en €13.999 voor de SE zal het alvast niet aan de prijs liggen…
