Vooroordelen over de motorkeuring? Uiteraard heb ik die. Dat heeft niets te maken met de keurmeesters, de inhoud op papier of het idee van verhoogde veiligheid, integendeel. Maar daarover later meer. Want hoe je het ook draait of keert, je kan er niet omheen als je een motor wil verkopen. En ik wilde een motor verkopen…
M’n Harley-Davidson XR1200 uit 2009 stond al veel te lang stof te vangen in de garage en de eerlijkheid gebied me te zeggen dat de fun er na de eerste paar testritjes vanaf was. Prachtige motor om naar te kijken, heerlijk motorblok, maar veel te zwaar voor mijn dagdagelijks gebruik en ook rondom onpraktisch. Na het nodige gesjacher via de gebruikelijke tweedehandskanalen vond ik iemand die er wel plezier aan zou beleven en wanneer we een prijs overeen kwamen was het tijd voor de gevreesde keuring.
Waarom ik een keuringsexpert inschakel?
Sinds ik zelf als rij-instructeur zie hoeveel sneller leerprocessen gaan met wat coaching, twijfelde ik er geen seconde aan om beroep te doen op een keuringsexpert. Da’s misschien overbodig voor wie een recente, nieuw aangekochte motor wil laten keuren (alhoewel daar ook reeds genoeg horrorverhalen over bestaan), maar zeker met zo’n ouder Amerikaans geval wilde ik geen risico’s nemen. Niet dat ik ook maar een seconde twijfelde aan de technische staat, want de motor had tijdig z’n onderhoud gehad en reed nog steeds als de American (Supersized, ietwat obese) Dream. ‘Technisch in orde’ en ‘in orde voor de keuring’ zijn twee totaal verschillende zaken, zo zou al snel blijken.
Pijnpunt Nr.1: koplampafstelling
Intussen zijn er tal van keuringsexperts, maar Ed van Motovan blijft de originele voortrekker die dan ook nog bij me in de buurt woont. “Kom met die Harley toch maar even op voorhand tot bij mij”, klinkt het aan de telefoon en dan wordt het interessant. OK, dat de koplamp even afgesteld moest worden, had ik wel kunnen raden. Dit blijft blijkbaar het grootste pijnpunt op de keuring waarvoor motoren worden afgekeurd en op de XR blijkt het afstelmechanisme dan ook nog eens redelijk speciaal.
Pijnpunt 2: De E-keurmerkjes?
Daarbij houdt het niet op, want op een gebruikelijk inspectierondje op zoek naar vloeistoflekken of schade, merkt Ed ook op dat de E-keuring in de knipperlichtglaasjes ontbreekt – nochtans standaard zo afgeleverd in Europa – en officieel moet er ook een riempje hangen aan het passagierszadel en een extra reflector achteraan. Wederom, de motor werd zo niet origineel afgeleverd in Europa. Een ‘keuringsriempje’ hoort al bij het arsenaal van de keuringsexpert, net zoals E-gekeurde knipperlichtglaasjes en een doos fietsreflectoren die je makkelijk op eender welke motor kan kleven.
What’s the point?
‘Da’s nu toch allemaal niet zo moeilijk’, hoor ik u denken en tot op een zekere hoogte ben ik het eens. Al moet je het toch allemaal maar weten, ongeacht of je nu een basic straatmotor, dikke toerbak, zijspan, racer, chopper of oldtimer wilt keuren. De cijfers spreken trouwens boekdelen als je weet dan 1 op de 5 motoren afgekeurd wordt. En hoewel de keuring van de XR op een wip en een knip geklaard was dankzij de hulp van Motovan, blijf ik vooral zitten met de vraag waarom dit nu allemaal moet?
Geloven we echt dat er sinds de oprichting van de keuring honderden ongevallen voorkomen zijn door toedoen van de keuringsfederatie GOCA? Of dat er zoveel minder gestolen motorfietsen geheeld worden? En vooral: hoeveel zouden het er moeten zijn opdat het sop de kool waard is, want we spreken hier tenslotte over een gigantische bureaucratie die erbij kwam en die heel de sector in de agenda en portemonnee treft.
Waar voor je geld? Nee.
Na een half uurtje en €60 af te tikken bij de keuring kan ik niet zeggen dat ik het gevoel heb van ‘waar voor m’n geld’ te krijgen. De reactie die er zou zijn als dat bedrag steeg tot €120 omwille van een stempel in een pinkerglaasje, en mogelijks €180 voor een reflector of een passagiersriempje kan u zelf wel raden… gelukkig zijn H-D’s nogal zwaar om door iemand z’n ruit te gooien.
En wat met de toekomst van de keuring?
De motorkeuring is een Europese eis die sinds deze week steviger doorgezet wordt in de landen waar ze niet geldig is. Bij ons is er een verkoopkeuring en de trend die Europa wil inzetten is die van een periodieke keuring zoals bij de auto’s. Waar er onder de vorige regering enorm veel kritiek kwam op de privé keuringsbedrijven die al honderd jaar lang een monopolie hebben, nam het kabinet van Annick De Ridder (N-VA) een paar stappen terug en wordt er in de wandelgangen gesproken over een ‘holistischere aanpak’ om het keuringsproces voor alle voertuigen aan te passen. Of daarbij meteen ook een periodieke keuring voor motorfietsen ingevoerd zou worden, lijkt onwaarschijnlijk…maar dat dachten we ooit van de keuring in het algemeen.