Dani in het hol van de leeuw
Er zijn weinig circuits in het MotoGP-circus waar de sfeer zo intimiderend is als in Misano. Tenzij je natuurlijk als racer geboren bent in de ‘Motor Valley’ – de vallei van de Adriatische kust tot aan de Po vallei nabij Milaan. De fans zijn vurig gepassioneerd en vooral heel luid. Als je geen local bent, dan staat hier racen gelijk aan een wedstrijd in het hol van de leeuw.
Ironisch genoeg werd iedere Italiaanse MotoGP-manche (met uitzondering van Misano in 2014) gewonnen door een Spanjaard. De vijand kwam Italië binnen en overwon. Een lelijke wonde voor de Italiaanse trots. Voor de tweede keer dit jaar, leek het erop dat Valentino Rossi die wonde ging helen. In Mugello werden de Italiaanse harten gebroken door de Yamaha M1 die iets te hoog in toeren ging, waardoor de motor het begaf. In Misano kwam Rossi aan de leiding na een stevige inhaalbeweging waarbij hij profiteerde van een foutje van Lorenzo. Iedereen wist meteen dat dit manoeuvre nog een staartje zou krijgen, maar wel pas tijdens de persconferentie.
“Dani had een hele goede dag en won de race op spectaculaire wijze.”
-Marc Márquez
Rossi creëerde meteen een gaatje en stormde richting glorie voor een geel leger dat haar heerser kwam aanbidden in Misano. De Movistar Yamaha-rijder reed beetje bij beetje weg, steeds dichter naar de overwinning. Maar nog belangrijker was dat Marc Márquez niet voorbij Lorenzo geraakte en Rossi zo punten kon terugwinnen op de Spanjaard. Winst op het thuisfront én punten pakken in de titelstrijd, het leek Rossi’s dagje wel te worden. Toen Dani Pedrosa Marc Márquez inhaalde, was Rossi’s broodje helemaal gebakken en zag de kampioensschapsstrijd er terug rooskleurig uit. Marc Márquez maakte zich oprecht zorgen: “Dani had een hele goede dag en won de race op spectaculaire wijze,” aldus Márquez. En ‘spectaculair’ is zeker geen understatement. De kleine Spanjaard was al sterk in de oefensessies, maar kwam niet tot zijn recht in de kwalificaties waardoor hij vanaf de achtste plek moest starten. Door een goede start ging hij als zesde bocht 1 in, vlak achter zijn teamgenoot. Toen Marc Márquez Andrea Dovizioso inhaalde, zat Pedrosa even vast achter de Ducati. Een tijdlang leek het alsof hij de leiders niet kon bijhouden. Echter toen hij de Ducati inhaalde, was Dani ontketend.
Hij won de race simpelweg op snelheid. Pedrosa reed constant sneller dan de rijders voor hem en stuk voor stuk haalde hij ze in. Hij dook onder het vorige ronderecord en maakte zo meer dan 4,6 seconden goed op Rossi. Eerst haalde hij Márquez in, vervolgens Lorenzo en tot slot ook Rossi, wat voor vele Valentino-fans het teken was om hun spullen bijeen te zoeken en te vertrekken. Het kon Pedrosa weinig schelen. Hij vierde zijn terugkeer naar de top uitbundig en dat was niet onterecht. Sinds Sepang vorig jaar heeft de Spanjaard voldoende moeten incasseren.
“De manier waarop Pedrosa besloot om een deel van zijn instellingen te bewaren en zo op zoek te gaan naar de ideale afstelling van zijn motor, is in contrast met hoe rijders en hun teams soms de weg kwijt raken in de zoektocht naar de perfecte setup.”
Naar de buitenwereld toe, lijkt het misschien alsof Pedrosa’s overwinning uit het niets kwam. Maar in realiteit had hij sinds Brno een mooie progressie gemaakt. Het was daar dat de Honda Repsol-rijder terug naar de basis ging om zijn setup opnieuw in orde te krijgen. Het team zocht naar de instellingen die het beste werkten in samenspel met de banden en in Silverstone maakte Pedrosa al wat progressie. De manier waarop Pedrosa besloot om een deel van zijn instellingen te bewaren en zo op zoek te gaan naar de ideale afstelling van zijn motor, is in contrast met hoe rijders en hun teams soms de weg kwijt raken in de zoektocht naar de perfecte setup. Als er een belangrijke component wordt gewijzigd – in dit geval de Michelin banden – dan kan het een tijdje duren eer de teams een goede basissetup vinden. Soms vergeten ze dat je eerst moet begrijpen hoe de banden werken, eer je kan begrijpen hoe het rijwielgedeelte zich gedraagt. Pas als je dat onderzocht hebt, kan je op zoek gaan naar een betere afstelling van de motorfiets.
In Brno kwam Pedrosa voor het eerst in contact met de banden. In Silverstone werkte hij eraan om ze beter te leren begrijpen en in Misano plukte hij de vruchten van zijn arbeid met een eerste overwinning van het seizoen. Pedrosa heeft nu al vijftien seizoenen op rij minstens één race gewonnen, wat hem op gelijke hoogte brengt met Valentino Rossi die tussen 1996 en 2010 ieder seizoen een overwinning binnenhaalde. Het totale aantal overwinningen van Pedrosa brengt hem op gelijke hoogte met Phil Read die eveneens 52 keer op het hoogste schavotje mocht klimmen. Hoewel Honda erg blij was met de overwinning en de recente verandering van aanpak, vroegen sommigen zich ook af waarom hij dit niet eerder op het seizoen had gedaan.
“De volgende race is Aragon, zijn thuisrace, kon hij niet eventjes wachten?” -Valentino Rossi
De overwinning van Dani was overduidelijk een bittere pil voor Valentino Rossi die naar Misano was gekomen om te winnen. “De volgende race is Aragon, zijn thuisrace, kon hij niet eventjes wachten?” grapte Rossi nog in het parc fermé. Voor de vierde keer op rij finishte de Italiaan voor Marc Márquez waardoor het gat in het klassement van 59 naar 43 punten kromp. Maar het aantal punten dat de Italiaan per resterende ronde moet goedmaken t.o.v. Márquez groeide van 6,5 naar 8,6 punten per race. Iedere keer dat Rossi voor Márquez finishte, gaf hij het kampioenschap iets meer uit handen. Rossi kon niets doen om Pedrosa van de overwinning te houden, dat gaf hij na de race ook toe. De Repsol Honda-rijder was gewoon sneller. Jorge Lorenzo verklaarde hetzelfde: Rossi en Pedrosa waren sneller. Marc Márquez wist dat hij het tempo van de leiders niet kon volgen omdat hij niet overweg kon met het nieuwe bandenkarkas dat Michelin had meegebracht naar Misano.
De banden waren cruciaal in Misano, al was het op een andere manier dan de voorbije jaren. Het merendeel van de rijders stond op de medium voor- en achterband. Dani Pedrosa koos voor de zachte voorband en beide Suzuki’s verkozen de harde optie. In de voorbij seizoenen zou iedereen steeds dezelfde keuze gemaakt hebben. Dat is veranderd dankzij de switch naar Michelin. “Het lijkt erop dat dit jaar iedereen de juiste keuze moet maken,” zei Rossi. Dat betekent dat de rijders de juiste band moeten vinden voor hun eigen rijstijl – zowel vooraan als achteraan. Pedrosa’s stijl is vloeiend en hij laat de motor het zware werk doen. Zijn grootte en gewicht geven hem geen andere keuze, maar het is een vaardigheid die hij geperfectioneerd heeft. Hierdoor slaagt Pedrosa er soms niet in om de voorband op temperatuur te krijgen. Zijn geringe massa laat het nu eenmaal niet toe om met zijn lichaamsgewicht te spelen om meer druk op de voorband te zetten zoals sommige andere rijders. Marc Márquez daarentegen, heeft een band nodig die veel hitte kan verdragen. Hij knalt de motor in de bocht, remt laat en draait de motor vervolgens rond de voorkant. De Michelin medium kon die stress in Misano niet aan en de hardere band was een oudere constructie die niet de stabiliteit had om mee te kunnen met de top. Tijdens de late remmanoeuvres, bleef de motor teveel bewegen.
“Misano is één van de circuits waar hij (Márquez) een puntenverlies ingecalculeerd had en zijn doel was om de schade te beperken. Het gevecht voor het kampioenschap zou hij wel verderzetten op circuits die hem beter liggen.”
Márquez was vooral teleurgesteld in zijn resultaat, iets minder in zijn racetempo. “Mijn ritme lag gelijk aan dat van de FP4, maar de anderen waren sneller.” Tijdens de oefensessies leek de Spanjaard inderdaad snel genoeg voor een podiumplek, al volstond dat niet in de race. Toch beschouwt hij het niet als een ramp. Misano is één van de circuits waar hij een puntenverlies ingecalculeerd had en zijn doel was om de schade te beperken. Het gevecht voor het kampioenschap zou hij wel verderzetten op circuits die hem beter liggen. “Ik voelde me vandaag goed en wilde geen 20 punten verspillen,” zei hij nog. Zat hij er mee in dat hij vier keer op rij punten verloor t.o.v. Rossi? Zijn antwoord was sarcastisch “Oooh, stress, stress!” Het is de job van de journalisten om de rijders te confronteren met ongemakkelijke vragen. Slimme rijders kunnen die goed counteren en ik voelde me meteen op m’n plaats gezet.
Er werden nog andere spelletjes gespeeld door de media tijdens de persconferentie. Een TV-commentator vroeg Rossi en Lorenzo naar commentaar bij de inhaalbeweging van Rossi en de journalist maakte er een punt van om Lorenzo’s mening te krijgen. Het leidde algauw tot gesakker tussen de twee rijders waarbij Lorenzo Rossi ervan beschuldigde om een onnodig agressieve inhaalbeweging te maken. Valentino was het er niet mee eens en beschuldigde Lorenzo ervan dat hij hetzelfde deed. De ruzie zorgde voor entertainment, al werden we er niet slimmer van. De scène deed meer denken aan een relletje tussen twee kleine kinderen dan wat anders. Dorna sprong hier uiteraard op en zette de clip meteen op de sociale media. Controverse genereert nu eenmaal aandacht en dus ook inkomsten.
“Rossi was steeds een vechter en durft zijn geluk forceren. Zelfs als dat zijn rivalen uit balans brengt. Zowel mentaal als fysiek.”
Had Lorenzo het bij het rechte eind? Naar mijn mening niet echt. Lorenzo liet de deur wagenwijd open en Rossi ging zich geen vragen stellen bij zo’n cadeau. Rossi was het eerst bij de apex en toen Lorenzo er ook arriveerde, vond hij Rossi op zijn pas. Had Lorenzo een defensievere lijn gekozen, dan had de Italiaan het een stuk moeilijker gehad om in te halen. Nee, dit soort bewegingen verwacht je niet van teamgenoten, al durf ik wel zeggen dat Rossi en Lorenzo al enkele seizoenen geen teamgenoten meer zijn. Als ze het al ooit waren. In essentie komt dit meningsverschil neer op een verschil in filosofie. Sinds zijn overstap naar de MotoGP-klasse gaat Lorenzo er prat op dat hij een cleane racer is die enkel voordehandliggende inhaalbewegingen maakt. Rossi was steeds een vechter en durft zijn geluk forceren. Zelfs als dat zijn rivalen uit balans brengt. Zowel mentaal als fysiek. Lorenzo is trouwens geen heilige. Hij heeft ook al klappen uitgedeeld, al gebeurde dat niet vaak. Valentino wees erop in de persconferentie, maar ondermijnde zichzelf meteen door geen voorbeeld te kunnen noemen. Het is een grote soap die nog een tijdje zal verderlopen, zeker nu Lorenzo naar Ducati gaat. Als de drie grote aartsrivalen op verschillende motoren zitten, zal er geen teammanagement meer zijn om de ruzie binnen de perken te houden.
Rossi’s toekomstige teammaat Maverick Viñales scoorde een vijfde plek. Hij en Aleix Espargaro hadden totaal verschillende problemen met hun Suzuki’s. Terwijl Viñales achteraan niet voldoende grip vond, had Espargaro spijt van zijn keuze voor een harde voorband. “Ik was constant aan het vechten en verloor de voorkant minstens 20 keer voor ik tegen de vlakte ging.” Achter Maverick Viñales kwam Andrea Dovizioso als eerste Ducati-rijder over de meet. Een teleurstellend resultaat voor het Italiaanse merk dat hier nog voor de race had kunnen testen. Dovizioso kreeg de Duc niet gedraaid en de Italiaan verspilde veel energie om de motor toch maar door de bocht te forceren. Zijn tijdelijke teamgenoot Michele Pirro – gepromoveerd van wildcard naar fabrieksrijder nadat Iannone een rugblessure opliep – reed een strakke race en finishte drie seconden na Dovizioso.
De winst van Dani Pedrosa in de MotoGP zorgde er voor dat we nu acht verschillende winnaars op rij hebben, een stunt die we nog nooit eerder zagen. De races waren dit seizoen meestal spannend en bovenal onvoorspelbaar. Het is een mooie tijd voor motorracen. Dat het nog lang mag duren.
Interessante sportlectuur, maar nog niet voldaan? Meer GP-nieuws van schrijver David Emmett op motomatters.com. Zelfde kwaliteit, zelfde stijl, maar wel in het Engels.