Intermediates vs. Slicks, Juist Gokken en Radiocommunicatie
Het was een spannend, vreemd weekend op de Sachsenring. Net zoals drie weken geleden zoals op Assen toen we een bizarre tweedelige race voorgeschoteld kregen. Het weer speelde wederom een beslissende rol en moedige, slimme rijders werden hierdoor beloond. Geluk speelde uiteraard ook een rol, al is dat altijd zo tijdens een race. Soms heb je geluk met de omstandigheden en wanneer dat zo is, dan moet je er van profiteren.
Dit is precies wat er gebeurde op de Sachsenring. De racers vertrokken op een doorweekte piste onder een lichte miezerregen. Tegen de helft van de race was er echter al een droge lijn en dan moeten er twee beslissingen genomen worden: wanneer gaan de racers de pitlane in? En kiezen ze voor intermediates of slicks? Motorwissels worden gedaan op basis van keuzes en omstandigheden. Er zijn vaak opportuniteiten die gemist worden. De rijders kunnen zich enkel baseren op informatie van de pitborden en op wat ze opvangen via de jumbo-tv schermen naast het circuit. Vaak zitten ze vast in een strijd met andere rijders die kan resulteren in een spelletje waarbij de racers mekaar aanstaren en afwachten. Nochtans is het hier niet de rijder die het laatst knippert die wint, die eer gaat enkel en alleen naar de rijder die op exact het juiste ogenblik knippert…
Onnodige complicaties
Wat betreft bandenkeuze is de toevoeging van de intermediate band een vloek en een zegen. Dorna wil de rijders aanmoedigen om toch te rijden tijdens moeilijke omstandigheden en de intermediate ontpopte zich tot volwaardige race-band. De teams zitten met een dilemma, want nu moeten ze het weer extra nauwkeurig voorspellen. Zal de piste snel genoeg opdrogen om op slicks te rijden, of blijft alles vochtig genoeg en is de intermediate de betere keuze? Nochtans is er een eenvoudige manier om die twijfel uit te schakelen. “Voor ons team bestaat de intermediate niet,” aldus Marc Márquez tijdens de persconferentie. “We gaan van nat naar droog.” Dit neemt een hoop twijfel bij de communicatie weg, zowel bij het team als bij Márquez. “Hoe vertel ik het team welke band ik wil?” Dit probleem kan opgelost worden door een communicatiesysteem tussen rijder en teams, maar daarover later meer.
Verander van banden, verander van gevoel
“Tijdens de eerste drie ronden ging het erg goed en toen ik zag dat ik al sneller was dan op de regenbanden zei ik tegen mezelf dat ik gewoon m’n tijd moest nemen en dat ik er wel zou geraken.”
-Marc Márquez
Het grote probleem voor Márquez is dat hij de intermediate banden amper getest heeft en niet over veel informatie beschikt. Dat is een groter probleem dan je zou denken: Pol Espargaro had de intermediates nooit geprobeerd en crashte terwijl hij een gouden kans had om op het podium te geraken. Scott Redding miste het podium omdat hij teveel tijd verloor in de eerste ronden toen hij nog bezig was om het karakter van de intermediates te begrijpen. Zelfs Bradley Smith was verrast tussen het verschil in gevoel en hij had eerder al enkele keren op de intermediates gereden. “Het is geweldig hoe je van de regenbanden naar slicks wisselt en het profiel compleet anders is. De motor voelt 100 kilo zwaarder en stuurt niet meer lekker in de bochten. Dat is erg vreemd tijdens de eerste ronden en het is dus zeker de moeite om hierop te trainen want er zullen nog zo’n races volgen,” aldus Smith. Dit is meteen ook de reden waarom Márquez de race won. “ Ik nam veel risico want de rijlijn was erg, erg dun.” zei Márquez op de persconferentie. “Tijdens de eerste drie ronden ging het erg goed en toen ik zag dat ik al sneller was dan op de regenbanden zei ik tegen mezelf dat ik gewoon m’n tijd moest nemen en dat ik er wel zou geraken.” De kunst om verschillende ronden op de limiet te rijden zonder te crashen is wat Marquez door de eerste ronden bracht en wat hem uiteindelijk ook de winst zou opleveren.
Je wil opleggen?
Maar geluk, of toch iets in die aard, hielp Márquez ook. Hij ging eventjes te hard in bocht 8 en was dus aangewezen op een stukje motorcrossen om opnieuw op het circuit te geraken. Hierdoor begon hij te denken over het juiste moment om de pits in te rijden terwijl het circuit aan het drogen was. Enkele ronden later was het zo ver en eens de slicks op temperatuur waren, kon hij beginnen laagvliegen. Misschien was het nog niet zozeer zijn crosstripje wat hem tot denken aanzetten, maar wel de andere rijders die hem snel voorbij kwamen. Hij startte op de pole met de extra zachte regenband die Michelin had meegebracht voor koud en nat weer. Márquez verloor bijna iedere ronde terrein en tegen de dertiende ronde reed hij op een 8ste plek maar verloor hij nog terrein. Eens de piste begon op te drogen, had hij niets meer te verliezen.
Dat was het punt waar de race beslist werd. Hoewel hij 24 seconden verloor in de pitlane, was hij sneller dan de raceleiders tijdens zijn eerste volle ronde. Een ronde later was hij 4 seconden sneller, dan 6, en dan nog eens 7 seconden sneller in de twee volgende ronden. Op 4 ronden tijd had hij zijn verloren tijd goed gemaakt en reed hij het gat snel dicht.
Volg de leider
“Ik keek eerlijk gezegd niet naar mijn pitbord. Ik volgde gewoon de twee rijders voor me, Dovi en Vale.”
-Cal Crutchlow
Dat was het moment waarop de leidende groep besloot om de pitlane in te rijden. Danilo Petrucci was gecrasht na een fantastisch staaltje regenrijden en Dovizioso reed aan de leiding. Toen de rijlijn begon op te drogen, kwamen Rossi, Barbera en Crutchlow dichter en dichter bij de Ducati. Na zijn eerste overwinning in Assen reed Jack Miller ook bij de kopgroep en Cal Crutchlow was na een verschrikkelijke start ook spectaculair doorheen het veld naar voren gereden. De manier waarop de leiders beslisten om de pit in te rijden, stond in sterk contrast met de beslissing van Márquez. Hun teams hadden al enkele ronden teken gedaan om te wisselen van motor, al was het moeilijk voor de rijders om de pitboards te zien door de blinde helling voor het korte rechte eind. Zeker voor de teams met pitboxen aan het begin van het rechtstuk zoals die van Crutchlow en Miller. Maar de groep was zo bezig met hun eigen strijd dat alle leiders simpelweg te laat binnen reden.
“Ik keek eerlijk gezegd niet naar mijn pitbord. Ik volgde gewoon de twee rijders voor me, Dovi en Vale.”, aldus Cal Crutchlow tijdens de persconferentie. “Ik weet dat ze ervaring hebben met vooraan rijden in de MotoGP en dus volgde ik ze gewoon.” Rossi geloofde dat hij er weinig bij te winnen had om eerder binnen te komen. “Natuurlijk kan ik twee of drie ronden vroeger binnen komen, maar dat verandert weinig. Ik denk dat als ik eerder geswitcht had, ik hooguit zesdes had kunnen worden.”
Het grotere probleem voor Rossi waren de banden. Hij had geen gevoel met de intermediates in de eerste ronden na de wissel en verloor tien seconden om vertrouwd te raken met de banden. Rossi koos voor de intermediates tijdens een teammeeting na een test met de slicks op vrijdag. Het was toen ook koud en nat en de slicks waren toen verschrikkelijk. De intermediates leken de juiste keuze, al bleek de theorie heel anders dan de realiteit.
Van nat naar droog
“We gingen zij aan zij de remzone in bocht 1 in en hij stond op een slick en ik op een intermediate. Ik wist meteen dat hij zou winnen.”
-Scott Redding
De pitstops waren het keerpunt van de race. Scott Redding was vroeg om te wisselen naar de intermediates en in geen tijd reed hij het gat op de leiders dicht. Het tempo van Márquez lag iets te hoog, al nam hij comfortabel de tweede plek over toen de kopgroep van banden ging veranderen. Dovizioso en Cal Crutchlow zette de achtervolging in en al snel werd het duidelijk dat Crutchlow erg sterk was. “We gingen zij aan zij de remzone in bocht 1 in en hij stond op een slick en ik op een intermediate. Ik wist meteen dat hij zou winnen,” aldus Redding. Hij accepteerde dat hij niets kon doen om Crutchlow af te houden, maar dat ook Dovi er nog over kwam was een bittere pil. De Italiaan had eenvoudigweg meer snelheid in de afdaling voor bocht 12 om een mooie passeerbeweging voor te bereiden.
Honda vs. de rest
Waarom waren de Honda’s opeens zo snel? Misschien waren de omstandigheden perfect voor de banden en voor de prestaties van de RC213V. De Honda’s gebruiken de voorband intensiever dan de andere motoren op de grid en Crutchlow’s crewchief Christophe ‘Beefy’ Bourguignon vertelde dat ze altijd een hardere voorband gebruiken dan de andere teams omdat ze meer hitte genereren vooraan. In andere omstandigheden is dat een nadeel maar nu speelde het dus in het voordeel van Márquez en Crutchlow. De Honda is kort en redelijk hoog, wat ervoor zorgt dat de motor ook harder naar voren leunt onder remdruk. De slick vooraan kwam hierdoor sneller op temperatuur ondanks de vochtige, koude omstandigheden. Langere, lagere motoren zoals de Yamaha en de Ducati hadden het daar moeilijker mee. Ze waren daarom verplicht om de intermediates te gebruiken die in deze omstandigheden een seconde of meer trager waren dan de Honda’s op de slicks. De ironie voor Yamaha is dus dat ze zelfs op de slicks niet eens sneller geweest waren dan de Honda’s, puur omwille van de weersomstandigheden.
De helft van de info
Na de race was er nog wat controverse over het feit of Márquez tweede motor in neutraal stond tijdens de motorwissel. Het is een regel dat de motor in vrijloop moet staan, en die kwam er net omdat Márquez en zijn team hierop geoefend hadden om enkele milliseconden te besparen. Dit keer hield Márquez’ mechanieker de koppeling in, wat al snel leidde tot complottheorieën op het internet. Alles werd echter snel ontkracht door race directeur Mike Webb die de data van de Honda gecheckt had.
“Met de Michelins heb ik een stuk minder feedback dan met de Bridgestones, zeker in deze omstandigheden”
-Jorge Lorenzo
Márquez’ overwinning zorgt ervoor dat hij stevig aan de leiding staat in het kampioenschap. Hij heeft 48 punten voorsprong op Jorge Lorenzo en 59 op Valentino Rossi. Dit houdt in dat de Movistar-Yamaha piloten het kampioenschap niet langer in eigen handen hebben. Márquez kan iedere race tweede worden en alsnog kampioen worden zelfs als Lorenzo alle races wint. Het was een donkere tijd voor Yamaha want sinds Rossi’s overwinning in Barcelona maakte de Italiaan een fout in Assen en kreeg hij geen gevoel in de banden op de Sachsenring. Hij kwam te laat de pitlane in – al is dat gemakkelijk spreken nu de race achter ons ligt – en dat kostte hem potentieel 16 seconden, een tijdsverschil wat hem in de running had kunnen houden voor de podiumstrijd. Nu staat hij op 59 punten van Márquez, een verschil dat bijna uitsluitend opgebouwd werd door fouten van Rossi zelf. Lorenzo scoorde amper 7 punten in de laatste drie races. Aan de crash met Iannone kon hij weinig doen, maar de prestaties in Assen en Duitsland waren ondermaats. Wat er met hem scheelt? Voornamelijk een gebrek aan vertrouwen in de banden. Zéker in de regen, maar ook soms wanneer het droog is. De Spanjaard moet feedback van de voorband krijgen om zijn talent van hoge bochtensnelheden ten volle te benutten. Het gaat dus niet zozeer om een gebrek aan vertrouwen in de regen, eerder om een gebrek aan feedback van de Michelins. “Met de Michelins heb ik een stuk minder feedback dan met de Bridgestones, zeker in deze omstandigheden,” zo zei Lorenzo. Wat dat betekent voor de volgende race op de Red Bull Ring in Oostenrijk valt nog af te wachten. We weten zeer weinig over dit circuit, enkel dat het MotoGP-circus er op dinsdag en woensdag kan testen.
Waarom radiocommunicatie?
Na een ‘flag-to-flag’ race – zeker in eentje waar iemand alles juist doet en anderen veel fouten maken – gebeurt het wel vaker dat er discussies ontstaan. Dit keer begonnen journalisten over het gebruik van radiocommunicatie om misverstanden te voorkomen. Valentino Rossi was voorstander: “Het is zeker dat de communicatie tussen rijder en team dan beter zou verlopen. Neem nu bijvoorbeeld Assen. Als iemand me daar zou zeggen dat ik reeds twee seconden voorsprong had, dan zou ik kunnen vertragen en een fout voorkomen.” Márquez was het daar niet mee eens: “Je zit hier niet comfortabel in een auto. Ik kan me moeilijk voorstellen wat er zou gebeuren als iemand tegen me begint te spreken wanneer ik tegen 200 per uur op volle hellingshoek door de bocht ga. Bovendien is het niet nodig. Als je een goed plan hebt voor de race en je hebt een meeting voor de race, dan is alles duidelijk. Ons team heeft hier hard op gewerkt sinds de Australische GP in 2013.”
Persoonlijk denk ik dat radio’s slecht zouden zijn voor de MotoGP. Eens de teams hun strategie zouden kunnen communiceren, dan zouden ze ze constant voeden met informatie. Rijders zouden stoppen om natuurlijk te rijden en enkel maar teamorders opvolgen. Het is een volstrekt begrijpelijke attitude van de teams aangezien ze hier veel in investeren, maar naar mijn mening draait motorracen in de eerste plek rond de rijder en diens kunst om een situatie te beheersen. Momenteel kunnen rijders een gok wagen of fouten maken. Ook dat is een deel van racen. En op dit moment leidt de rijder die de minste fouten heeft gemaakt, exact zoals het hoort.
Interessante sportlectuur, maar nog niet voldaan? Meer GP-nieuws van schrijver David Emmett op motomatters.com. Zelfde kwaliteit, zelfde stijl, maar wel in het Engels.