2016: Het einde van de aliens

Bestaan Aliens? Waar die term überhaupt vandaan komt is niet duidelijk, al zeggen sommigen dat Colin Edwards er in 2009 mee op de proppen kwam nadat hij steeds vijfde werd na Casey Stoner, Jorge Lorenzo, Valentino Rossi en Dani Pedrosa. Wat Edwards ook deed, hij kon het viertal niet bijhouden. “They’re riding out of this world”, zei hij. De term bleef plakken en sindsdien werd het woord alien gebruikt voor de vier toprijders met het enige verschil dat Marc Márquez de plaats van Stoner in nam.

Tot het seizoen 2016 waren de vijf aliens samen goed voor 141 MotoGP-overwinningen op 143 wedstrijden. Enkel Andrea Dovizioso (Donington 2009) en Ben Spies (Assen 2011) slaagden erin om te winnen, al was het twee keer in ongewone omstandigheden. En de rest van de podiumplekken gingen ook naar de aliens.

“2016 lijkt echter het jaar te worden waarin de Alien sterft. Of iets minder dramatisch: het jaar waarin we het concept moeten herbekijken.”

2016 lijkt echter het jaar te worden waarin de Alien sterft. Of iets minder dramatisch: het jaar waarin we het concept moeten herbekijken. Het seizoen verliep normaal totdat Jack Miller de winst pakte in Assen. In Oostenrijk deed Andrea Iannone hetgene waar iedereen al jaren op wachtte: hij won op een Ducati. Cal Crutchlow profiteerde van opdrogend asfalt om de winst in Brno op zijn naam te schrijven en Maverick Vinales won op een droog, maar ijskoud Silverstone. Sommigen vroegen zich in tussentijd af of Vinales misschien de nieuwe alien was…

In Australië werd het concept van de aliens nog maar eens aan flarden geschoten. Op een droog en koud Phillip Island voegde Crutchlow zich bij de elite van Britse rijders die twee of meer overwinningen in de koninginneklasse op hun naam mogen schrijven. Barry Sheene, Phil Read, Mike Hailwood, John Surtees, Geoff Duke, Leslie Graham. En nu dus Cal Crutchlow. Meerdere vorige winnaars van 2016 hadden een vraagteken achter hun overwinning staan. Miller won in de regen, Iannone won dankzij een bloedsnelle Ducati op het Oostenrijkse circuit dat in feite bestaat uit drie dragstrips verbonden door een paar trage haarspeldbochten. Crutchlow’s eerste overwinning kwam er na een gokje met de banden. Enkel Maverick Vinales kreeg het voordeel van de twijfel, al werd hij nog niet helemaal verwelkomd op de vliegende schotel. De Suzuki-rijder had dan wel de huidige aliens geklopt in normale omstandigheden, al bleef het voorlopig bij een enkele overwinning. Indien Vinales nog eens kon winnen, dan pas zou hij een echte alien zijn.

Honda Hairpin (No pun)

En toen gooide Cal Crutchlow dus even een stok in het hoenderhok. Op Phillip Island was hij snel in de regen én op het droge. Enkel door een vergissing in FP3 moest hij deelnemen aan Q1 om zich te kwalificeren voor Q2. Dat deed hij gemakkelijk, waarna hij op de eerste rij mocht starten, naast Marc Márquez. Iedereen verwachtte dat de jonge Spanjaard zou wegrijden nu hij het kampioenschap op zak had. Die verwachting leek uit te komen, nadat hij de leiding overnam van Pol Espargaro die de holeshot won. Márquez creëerde een gaatje, al kon hij niet helemaal wegrijden. In tussentijd was Crutchlow opgeklommen naar de tweede plek en kon de Brit enkele tienden goedmaken op Márquez. Zou hij hem kunnen inhalen? We zullen het nooit weten, want de Repsol rijder ging in Bocht 4 – met de ironische naam ‘Honda Hairpin’ – onderuit. Hij miste zijn rempunt, wilde de motor toch nog de bocht in gooien en verloor uiteindelijk de voorkant.

Dit zorgde voor de nodige flashbacks bij Crutchlow die in 2014 een tweede plek verloor door een crash op exact dezelfde plek onder gelijkaardige omstandigheden. Zowel Márquez als Crutchlow hadden geopteerd voor de harde voorband die perfect werkte zolang de temperatuur van het asfalt boven de dertig graden bleef. Maar met het wisselvallige weer kon dat niet gegarandeerd worden. In 2014 zakte de omgevingstemperatuur zo’n tien graden op 20 minuten tijd, wat genoeg was om de eerste asymmetrische Bridgestone helemaal van de wijs te brengen. Crutchlow crashte toen in de laatste ronde. “Mocht Marc onderuit zijn gegaan in bocht 6, dan had ik geen probleem gehad. Nu kwamen er slechte herinneringen bovendrijven. De hele race zat ik met slechte gedachten in het achterhoofd”, aldus Crutchlow. Hij was iedere ronde extra aandachtig bij het aanremmen van die bocht, uit angst om dezelfde fout als Marc Márquez te maken. “Ik wist eventjes niet goed wat te doen. Eerst had ik een richtpunt en plotseling was er niets.” De Brit deed ook zijn best om extra hard te pushen als de zon erdoor kwam en iets minder risico’s te nemen als de piste afkoelde. Al was hij uiteraard niet zeker of hij dat de hele race kon volhouden.

“Toen Rossi zijn tempo nog wilde verhogen, maakte hij een foutje in de Honda bocht waardoor hij wijd ging en een seconde verloor. Op dat punt was de rit gereden.”

De druk werd enkel groter toen hij de naam van Valentino Rossi op zijn pitboard zag verschijnen. “Het kon toch niet dat hij van de vijftiende plek al opgeklommen was?” aldus Crutchlow na de race. Na een erbarmelijke kwalificatie vond Rossi opnieuw zijn vertrouwen tijdens een droge warm-up. Op een paar ronden tijd sneed hij door het veld naar voren, enkel Crutchlow was onaantastbaar. In tegendeel zelf, de Brit bleef uitlopen. Toen Rossi zijn tempo nog wilde verhogen, maakte hij een foutje in de Honda bocht waardoor hij wijd ging en een seconde verloor. Op dat punt was de rit gereden. Crutchlow kon onbedreigd zijn tweede MotoGP-overwinning opstrijken.

Is Cal Crutchlow een MotoGP-alien? Het lijkt redelijker om het gehele concept te herdenken. Crutchlow voelde zich alvast opgetogen na een winst in normale omstandigheden. “Het is leuk om zowel in de regen als op een droog circuit te kunnen winnen. Als je enkel in de regen wint, wijten mensen het toch steeds aan het weer en niet aan je rijcapaciteiten.” Phillip Island was duidelijk een race waarop Crutchlow als sinds het begin van het seizoen aan het azen was. “Ik had er een paar races uitgepikt dit seizoen en dit was er één van. Ik wilde een goede race in Brno en Silverstone en dat lukte perfect. Toen iemand me vorige week vroeg naar m’n verwachtingen voor Phillip Island, zei ik dat ik hierheen kwam om te winnen. Ik denk niet dat ze me toen geloofden,” aldus nog de Brit. Dit soort doelen stellen aan de aanvang van het seizoen is niets nieuw. Vorige week nog sprak Marc Márquez over zijn strategie voor 2016, waarbij hij enkele races rood omcirkeld had op de kalender. Het probleem is alleen dat de huidige generatie aliens allemaal veel overwinningen hebben gescoord op verschillende circuits. Márquez won overal al, behalve in Oostenrijk. Rossi mist enkel Austin, Aragon en Oostenrijk op zijn palmares. Bij Lorenzo is dat Argentinië, Austin, de Sachsenring en Sepang. Zelfs Pedrosa won al op 11 van de 18 MotoGP-circuits.

Om maar te zeggen dat twee races winnen op twee verschillende circuits in hetzelfde jaar onder verschillende weersomstandigheden een uitzonderlijke prestatie van een enorm getalenteerd rijder is. Daarbij toont het dat de spec elektronica en de nieuwe banden ook kansen gecreëerd hebben voor andere teams dan Yamaha’s en Honda’s fabrieksteam. Om het eventjes in een andere context te plaatsen: Sinds de Sachsenring scoorde Marc Márquez 128 punten, Valentino Rossi 113 punten en Jorge Lorenzo 71 punten. Cal Crutchlow scoorde er 121, wat dus goed genoeg zou zijn voor een tweede plek op zeven punten van Márquez als het kampioenschap in Duitsland zou begonnen zijn.

Het is dus begrijpelijk dat Cal Crutchlow’s naam kwam bovendrijven toen het gerucht de ronde deed dat Dani Pedrosa vervangen werd bij Honda Repsol. Of Crutchlow binnen een fabrieksteam zou passen, is een andere vraag. Hij hoopt er zelf alvast niet op, puur en alleen omwille van de strictere regels die er voor de rijders gelden op gebied van wat ze mogen zeggen. De fabrieksteams lijken dit zelf ook te beseffen. “Een fabrieksmotor gaat niet gebeuren voor me,” wist Crutchlow aan de pers te vertellen. “Ik ben erg tevreden met mijn team, al verdien ik misschien iets meer ondersteuning van Honda. Toen ik voor Yamaha reed, was er goede ondersteuning.” De Brit liet ook een paar hints vallen over spanningen tussen de fabrieks- en satellietteams. “Het is teleurstellend om een race te winnen en dan niet de grote baas op de persconferentie te zien, terwijl hij er wel zou staan als je voor een ander merk rijdt. Ik weet dat er intern wel een hoop mensen zijn die me helpen en die zou ik dus toch heel graag willen bedanken.”

 “Het is bijna een gewoonte geworden voor de Italiaan (Rossi) en zijn team om op zondagochtend de sleutel tot een snelle race te ontdekken.”

Indien Crutchlow’s overwinning ervoor zorgde dat we de term alien moeten herbekijken, dan zorgde Valentino Rossi voor het bewijs dat sommige rijders toch iets specialer zijn dan anderen. Het is bijna een gewoonte geworden voor de Italiaan en zijn team om op zondagochtend de sleutel tot een snelle race te ontdekken. Voor een stuk is die race zelf de sleutel. Rossi is verzot op competitie – dat moet ook wel als je op je 37^ste nog wil winnen – en de uitdaging van straffe rivalen te kloppen, brengt het beste in hem naar boven. Dat sprak voor zich toen hij naar voren stormde. De oppermachtige manier waarop hij twaalf van de veertien rijders voor hem voorbijstak was adembenemend. Niemand was veilig bij het ingaan van de Honda Corner of MG. Rossi haalde er iedere ronde één of meerdere rijders in. Hij had vijf ronden nodig om tot de zesde plek te geraken en nog eens vijf om het zilver zeker te stellen.
Vorig jaar had Valentino Rossi zijn zwakste resultaat ooit gedurende de laatste vier races van het seizoen. Voor 2016 ziet hij er een pak sterker uit.

Ook Maverick Vinales vocht zich een weg naar voren. De Suzuki-rijder had zich als dertiende gekwalificeerd na een domme crash tijdens FP3. Tijdens de race geraakte hij niet erg snel vooraan, al viel het op dat hij erg snel was zodra hij wat ruimte voor zich had. Toen hij op de vijfde plaats reed achter teamgenoot Aleix Espargaro, was enkel Crutchlow sneller. Indien hij Espargaro en Dovizioso iets sneller had ingehaald, had hij zelfs kunnen strijden met Rossi. Vinales’ derde plek was een belangrijke, want ze zorgde ervoor dat Suzuki een overwinning en drie derde plekken op het palmares heeft. Dat betekent dat Suzuki de voordelen als nieuw fabrieksteam in de MotoGP verliest. Vanaf 2017 krijgt het team uit Hamamatsu slechts zeven i.p.v. negen motoren per seizoen en het motorontwerp mag niet meer aangepast worden na de eerste race in Qatar. Er mag ook slechts vijf dagen privé getest worden met de fabrieksrijders.

“In de GP’s wil je aantonen dat je over de kennis beschikt om topmotoren te bouwen. En dat is exact wat Suzuki op heel korte tijd gepresteerd heeft.”

Dat laatste zou zijn effect wel eens kunnen hebben op Suzuki, want volgend jaar pakt het team uit met twee nieuwe rijders. Zowel Andrea Iannone als Alex Rins zullen zo snel mogelijk aan de motor willen wennen en hoe meer je kan testen, hoe rapper dat gaat. Zullen ze daar in Japan slaap bij verliezen? Nee. Het doel van een MotoGP-team blijft om te bewijzen dat je succesvol kan zijn als fabriek. In de GP’s wil je aantonen dat je over de kennis beschikt om topmotoren te bouwen. En dat is exact wat Suzuki op heel korte tijd gepresteerd heeft.

En zo trekken we dus verder naar Sepang op deze overzeese toer van de MotoGP. Van de bijna vrieskou van Phillip Island, richting de tropische, broeiende hitte van Maleisië. Het is alsof je vanuit je bureau met airco in de jungle terecht komt. Na twee moeilijke weekends in de koude, gaan we nu af op een uitputtend derde raceweekend in de sauna van Sepang.

Interessante sportlectuur, maar nog niet voldaan? Meer GP-nieuws van schrijver David Emmett op motomatters.com. Zelfde kwaliteit, zelfde stijl, maar wel in het Engels.