Motorrijden is verslavend. Dat staat helaas niet op de verpakking als je eraan begint, en gelukkig blijft het voor de overgrote meerderheid van de gebruikers bij het ‘soft’ spul. Zo nu en dan eens een zonnige zondag richting zee of Ardennen, et voilà. Maar dan is er er die verscholen onderlaag van verstokte junks. Het soort volk dat droomt tegen 300km/u…
De verslavingsproblematiek ontspoort al helemaal wanneer we het hebben over het soort rijders dat s’winters reeds hun circuitdagen plant en maar geen afscheid kan nemen van dat setje rotversleten slicks “waar misschien toch nog één sessietje in zit”. Waar we die mensen in de lage landen verbannen naar gesloten omlopen, heerst er in Duitsland een gedoogbeleid in de vorm van een circuit dat voor iedereen toegankelijk is tegen heel democratische prijzen. En als je dit aan het lezen bent, dan is er een goede kans dat het een plekje op jouw to-do lijst verdient. Welkom op de Nordschleife!
Het moet gezegd dat ik in m’n pre-circuitjunkie periode ook al wel eens in contact was gekomen met de Nordschleife. Onbewust was het vermoedelijk de gateway-drug die me naar Mettet, Zolder, Spa, etc. heeft gebracht. Met drie motoren en in totaal 600pk knalden we olijk en vrolijk door de groene hel. Achteraf bekeken, reed ik er verloren als een kip zonder kop…of gewoon net erg voorzichtig. Want een circuit van 20km met minimale uitloopstroken of veiligheidsinrichting, dat moet je respecteren. De talloze crash compilation filmpjes van de Nordschleife liepen op een bepaald ogenblik zo uit de hand, dat de organisatie zelf begon te censureren en foto/videografen wegstuurde. Allemaal goed en wel voor de koekblikken die her en der een bumper kapot reden of een wieltje verloren, maar wat met de motorrijders?
Zwakke weggebruikers: Perfektionstraining!
Waar de Nordschleife vooral bekend staat om de autoraces, is de baan ook nog steeds vrij toegankelijk voor motorrijders tijdens de wereldbekende ‘Touristenfahrten’. Hier rij je tussen de auto’s en gelden er nog steeds een aantal essentiële regels van op de openbare weg. Inhalen gebeurt uitsluitend langs links met het gebruik van de knipperlichten en kort samengevat is het best gevaarlijk. Wanneer jij een rustig verkenningsrondje denkt te doen op je tweewieler, komen de 500pk+ racekarren je om de oren gevlogen. En in het geval van een botsing worden er wel verzekeringspapieren ingevuld, het is te zeggen, als je dat als zwakke weggebruiker op dat moment nog kan.
‘Kan beter’, dachten ze bij het Motorrad Action Team, waar ze nu al sinds enkele jaren één weekend per jaar vrije baan krijgen, uitsluitend voor motorfietsen. De ‘Perfektionstraining’ is dé manier om de Nordschleife op een veilige manier te leren kennen en onder begeleiding één van de meest uitdagende racebanen onder de knie te krijgen. Vol goeie moed en met een Marlboro XSR900GP trok ik dus naar de Duitse Eiffel om te zien wat het inhield en of ik de Nordschleife dit keer van m’n bucketlist kon schrappen.
‘Raad je plaatje’ meets ‘Russion Roulette‘
Na enkele jaren als totale circuitjunk en instructeur op Zolder en Spa zou je denken dat ik me meteen bij de snelste groep mag melden, al komt dat zelfs niet ter sprake. Ongeacht je voorkennis: de eerste ronde rijdt iedereen aan opwarmtempo met voldoende tijd om de verschillende secties proberen te memoriseren. Ik geef toe dat een honderdtal rondjes op de Playstation hierbij een grote hulp waren, al zijn er teveel stukken om op te noemen die totaal anders aanvoelen in het echt. Vanaf de eerste meters zit je net zoals in Spa te rijden op hele lange rechte stukken waarbij de kilometerteller flink uitslaat en dan moet je maar net zien te onthouden welke blinde bocht dichtknijpt of achter welke helling er een haakse draai volgt. U begrijpt het: in eerste instantie is dit meer een spelletje ‘Raad je plaatje’, dan wel een klassieke trackday. En ik kan het niet genoeg herhalen, maar er is zeer, zéér weinig ruimte voor fouten.
Onder een stralend julizonnetje houden de instructeurs er wel de pas in en wat begon met rustig opwarmen evolueert binnen de drie ronden (60km) naar erg vlot doorrijden, met hier en daar een kegeltje als referentiepunt en tot slot een korte briefing na rondje vier. Na elke sessie op de eerste dag worden de groepen herbekeken aan de hand van de niveau’s van de rijders en langzaam maar zeker werk ik m’n weg op richting een snel groepje met voorrijder Tim Röthig, niet zo heel lang geleden nog ronderecordhouder op de ‘Ring, testrijder bij Bridgestone, meervoudig Endurance-kampioen en ga zo maar door. Ik vrees dat m’n flashy Yamaha en dito pakje me hierbij een beetje parten gespeeld hebben en vanaf de eerste ronde wordt het duidelijk dat er bij de snelste groepen SERIEUS gevlamd wordt.
Bochtentraining, geen trackday
Maar vooraleer ik jullie meeneem op sleeptouw richting de ‘dus ik kom die bocht uit’-toogverhalen, geef ik graag nog een woordje uitleg bij wat de Motorrad Action Team training juist inhoud. Het is zoals gezegd de enige manier om zonder autoverkeer op de Nordschleife te rijden en daardoor erg populair in Duitsland, maar eigenlijk ook met deelnemers van over heel de wereld. In totaal stonden er een vierhonderdtal motorfietsen paraat om in begeleide groepen de baan over te nemen. En daarnaast was er echt wel een totaalplaatje voorzien met briefing na elke sessie, drie maaltijden in het hotel vlakbij het circuit, een grote meertalige briefing bij de aanvang van het evenement, een welkomst- en afscheidsdrink, t-shirts voor alle deelnemers en ga zo maar door.
In het deelnemersveld zag ik alles van de verstokte BMW GS-rijders tot de typische Ducati supersportmannen, de obligate KTM Superduke hooligans en alle mogelijke Japanse racers die je je maar kan inbeelden, maar ook enkele K1600GT rijders of andere, minder sportieve motoren. Niet onbelangrijk, we spreken hier steeds over straatlegale motoren met nummerplaat, verlichting, straatlegaal rubber en dus geen typische circuitmotoren in polyester kuipwerk – die zijn simpelweg niet toegelaten.
De Afrekening
Meer dan een circuitdag is dit dus de bochtentraining der bochtentrainingen en na twee heerlijke dagen aan boord van de XSR besef ik dat het nog eens minsten een rondje of 100 zou duren eer ik me hier echt thuis zou voelen. Het circuit is nu eenmaal zo uitdagend en ik kan me bijna niet meer voorstellen hoe ik hier ooit een paar rondjes tussen de auto’s gereden heb. De hoge snelheden en eindeloze variatie aan bochten houden het steeds interessant en daarbij zijn de voorrijders van het Action Team een geweldige luxe. Bovendien is het in zo’n internationaal gezelschap met een Duitse organisatie altijd gezellig en super goed omkaderd . Volgend jaar opnieuw? Die kans zit er sehr dik in.
Zelf een eerste keer rijden op de Nordschleife tijdens Touristenfahrten?
Touristenfahrten zijn vrij toegankelijk, zorg enkel dat je goed voorbereid bent door de website te checken en één van de talloze Youtube guides. Koop niet meteen een abonnement of meerdere rondjes, maar begin met eentje en kijk of het wat voor jou is. Zoals gezegd is het best wennen om aan hoge snelheden te rijden op een baan die je niet kent, waar de verkeersregels gelden en waar je omsingeld bent door (snellere) auto’s.
Zelf meerijden met het Motorrad Action Team en MaxxMoto?
Dan vind je hier alle informatie terug. Het prijskaartje is niet van de poes, al staat er echt wel een onvergetelijke ervaring tegenover die je niet kan vergelijken met eender welke trackday. De kans zit er dik in dat ik zelf op 30 en 31 juli ook terug te vinden ben op de Nordschleife, dus aarzel niet om een mailtje te sturen naar arno@maxxmoto.be als je verdere vragen hebt met betrekking tot je inschrijving, transport richting het circuit of de overnachtingen terplaatse.
Zelf eens testrijden op een Yamaha XSR900 GP?
De Yamaha XSR900 GP is een retro supersport, afgeleid van Yamaha’s bekende CP3 platform. Het 125pk sterke motorblok herkennen we dus uit de Tracer 9 en MT-09, maar verder werd het pakket grondig aangepast om sportief te kunnen rijden…in stijl! In België verkrijgbaar vanaf €14.099, meer info op de Yamaha website. Voor testritten haast je je naar de dichtstbijzijnde Yamaha verdeler.
