Raggen met Raymond!

(Of hoe je met de MT-09SP bijna sneller bent dan een officiële testpiloot…op de gewone MT-09)

Hoewel de Yamaha MT-09 geen introductie meer nodig heeft, is mijn persoonlijke ervaring met de driecilinder eerder beperkt. Vorig jaar reed ik enkele malen met de standaardversie. Een puike machine met machtig, koppelrijk motorblok en een trefzekere quickshifter. Bij stevig bochtenwerk gaf de middenklasse MT me echter niet altijd voldoende feedback. Een vage voorzijde zorgde voor een vals gevoel van onderstuur. Niet echt goed voor het vertrouwen…

Tekst: Leo De Rijcke
Foto’s: Ant Productions, Jonathan Godin

Wanneer Yamaha net voor de start van de EICMA in Milaan hun SP-versie voorstelt aan het grote publiek, zit ik op het puntje van mijn stoel. Hetzelfde speelse karakter maar dan met strakkere vering? Dat wordt gegarandeerd vuurwerk!

Ondertussen zijn we twee maanden verder als onze CEO me vraagt om de perspresentatie van MT-09 SP voor mijn rekening te willen nemen. Blij als een hond met een zeven staarten check ik de sliders op mijn eendelig lederen pak en trek met een broek vol goesting richting de Portugese zon.

Bij aankomst blijkt dat we als voorrijder Yamaha’s testpiloot en ex WK-rijder Raymond Schouten zullen meekrijgen. Ik kan mijn enthousiasme nog moeilijk onder stoelen of banken steken, alleen hoop ik dat de SP klaar is voor een sportief ritje?

Hetzelfde, maar beter…

Aan de vooravond van de eigenlijke test wordt ons het gebruikelijke praatje van de marketing-afdeling voorgeschoteld. Daaruit blijkt dat de MT-reeks Yamaha geen windeieren legt. Hoewel de verkoop van merk met drie gekruiste stemvorken lichtjes daalt, stijgt het aandeel van de nakeds aanzienlijk tegenover 2016. Het Hyper Naked segment neemt daarbij 48% of bijna de helft van alle verkochte Yamaha’s voor zijn rekening. Straf!

Het valt de Japanners ook op dat na de lancering van de MT-10SP er nauwelijks daling te merken is in de verkoop van de gewone MT-10. De SP’s genereren dus extra verkoop bij een ander soort klanten. En aangezien de MT-09 hun tweede best verkopende naked is, kan de lancering van een MT-09SP niet langer uitblijven.

“Voor de vering zijn de Yamaha-boys niet over één nacht ijs gegaan.”

Puur technisch verschilt de SP eigenlijk niet zoveel van zijn “gewone” broertje. Naar analogie met de MT-10SP krijgt de 09 ook een op de R1M geïnspireerde blauw-zwart-zilveren kleurstelling. Samen met de blauwe wielen, een zwart stuur en dito rem- en koppelingshendels zijn dit de grootste uiterlijke verschillen. Qua frame, geometrie en vermogen blijft de SP identiek aan de standaardversie.

Voor de vering zijn de Yamaha-boys niet over één nacht ijs gegaan. Achteraan vinden we een volledig instelbare Öhlins-demper, met aparte regelknoppen voor ingaande en uitgaande demping én een handige stelknop voor de veervoorspanning. Het is geen standaard item uit de after-market catalogus, maar een doorontwikkeling van de achterste schokbreker die vorig jaar reeds beschikbaar was als officieel Yamaha accessoire. Als optie zijn er nog eens verschillende Öhlins veren verkrijgbaar, zodat zelfs de meest veeleisende rijder zijn vering naar wens kan fine-tunen.

“Diehards zullen zich, net als ik trouwens, afvragen waarom de voorkant ook niet met Zweeds goud-geel topmateriaal werd uitgerust…”

De voorvork werd volledig volgens de specificaties van Yamaha samen gesteld door het Japanse Kayaba. In tegenstelling tot de standaardmotor, zijn op de SP beide vorkpoten volledig instelbaar. Onderaan kan je de high- en low-speed ingaande demping apart instellen. Bovenaan zitten de stelschroeven voor uitgaande demping én preload. Diehards zullen zich, net als ik trouwens, afvragen waarom de voorkant ook niet met Zweeds goud-geel topmateriaal werd uitgerust. Simpelweg om budgettaire redenen, op een bepaald moment moet je afwegen hoeveel een nieuwe motor mag kosten. Bij het maken van die oefening besliste de R&D afdeling om de prijs binnen de perken te houden en te kiezen voor het iets minder fancy Japans alternatief.

Een SPortieve SPeelvogel?

De volgende ochtend ben ik extra vroeg wakker. Opgewonden sta ik als een van de eersten op de parking om de SP’s te bewonderen. Blinkend in de stralende ochtendzon, springt de kwaliteit van het spuitwerk extra in het oog. De logo’s zijn geen stickers, maar watertransfers die onder de dikke, supergladde laklaag zitten. Ik ben onder de indruk, het ziet er allemaal erg kwalitatief en gelikt uit.

Wanneer we vertrekken is het pas 9u en nog relatief fris. Er volgt een kort stuk door het aanpalende stadje. Het lekker romige motorkarakter van de driecilinder laat me schakellui door het verkeer laveren. Ik betrap er mezelf op dat ik soms “vergeet” terug te schakelen. Zonder protest trekt de Yamaha zich telkens moeiteloos op gang. Perfect om rustig in het ritme te komen.

“Elke beweging van het voorwiel wordt meteen gecommuniceerd naar het brede stuur.”

We verlaten de bebouwde kom en duiken het bochtige, Portugese hinterland in. Meteen gaat het gas er op. Het is mijn eerste rit van het nieuwe seizoen en ik moet nog even wennen, maar de handelbare MT stelt me meteen op mijn gemak. De rechtop zithouding is ruim, het zadel niet te zacht en ik heb genoeg bewegingsvrijheid voor mijn lange stelten. De positie van het stuur vind ik, net als op de standaard MT-09, iets aan de hoge kant. Het went niettemin snel en als de eerste hairpins worden aangesneden, gaat het tempo nog eens omhoog. Ik ervaar voor het eerst de voordelen van de nieuwe, sportievere vering. Het vage gevoel heeft plaats gemaakt voor een snaar strak sturende voorkant. Elke beweging van het voorwiel wordt meteen gecommuniceerd naar het brede stuur. De achterzijde reageert echter minder rigide, zowel in krap haarspeldwerk als in snelle doordraaiers gaat de boel lichtjes deinen. Niets om me zorgen over te maken, de SP houdt de gekozen lijn aan, maar toch belet het me om er vol voor te gaan.

We stoppen voor een korte koffiepauze en ik posteer me naast onze voorrijder om hem te polsen over de afstelling van de voor- en achtervering. Omdat de wegen hier niet altijd van het biljart-vlakke type zijn, werd er voor een zachte, comfortabele setting gekozen. Rekening houdend met mijn lengte en gewicht, mag de achterste veer dus zeker een stuk harder. Hier komt de aparte stelknop handig van pas. Op aanraden van Raymond draai ik hem twee omwentelingen harder, wat al een hele verbetering blijkt te zijn. Bij de volgende stop besluit ik om nog een toertje bij te draaien, waarna de MT zijn nominatie als SPortieve SPeelvogel helemaal waar maakt.

En beter is-ie, vraag maar aan Raymond!

Na de fotosessie staan een aantal kronkelende stukken perfect asfaltlint op het programma. Ik nestel me resoluut in het zog van onze gids. Ondertussen heb ik het volste vertrouwen in de MT-09SP, het is aangenaam warm en de Bridgestone S20-rubbers zijn helemaal op bedrijfstemperatuur. Zowel Raymond als ik hebben er zin in en wat volgt, kan best omschreven worden als een stevig potje raggen. Hij drijft het tempo gestaag op en ik blijf mooi in zijn spoor. We amuseren ons kostelijk. Desondanks valt het me op dat hij de mooiste, meest technische bochtensecties steeds trager neemt dan ik eigenlijk zou willen. Waar de SP smeekt om hem laat remmend de bocht in te sturen, gaat Schouten van het gas af en vertraagt hij net op het moment dat ik plat op één oor, met tractie op de ketting, de bocht zou willen doorrollen. Raymond rijdt echter op een gewone MT. Als ik hem aanspreek tijdens de middagpauze, geeft hij toe dat hij hard moet werken om zijn MT de bocht om te krijgen. Een dikke pluim voor meneer Öhlins en mevrouw Kayaba want hier maakt de SP dus overduidelijk het verschil.

De Afrekening

Aan het einde van elke test vraag ik me steeds af of ik de motor in mijn eigen garage zou willen? De prestaties die de middenklasse MT levert, zijn allesbehalve modaal. Wanneer ik de gaskraan vol open draai en de quickshifter door de versnellingen jaag, krijg ik spontaan een instant-smile van oor tot oor. Daarbij produceert de driecilinder zo’n lekkere sound dat het de rijsensatie enkel versterkt.

Enig negatief puntje is het soms stroeve afschakelen. Bij een rustig tempo durft de bak al eens haperen. Waarschijnlijk verbetert dit zodra de motor echt ingereden is, want dit testexemplaar heeft er nauwelijks 1000 kilometer opzitten.

Enkel het design van de MT-09 zou me nog doen twijfelen. Hij blijft op zijn zachtst gezegd “speciaal”. Ben je echter amateur van het agressieve snuitje met twee boos kijkende ogen als koplampen? En zinnens om een MT-09 aan te schaffen voor dagelijks woon-werk verkeer? Kies dan de standaardversie, die kost in België 9.699,00 Euro. Je zal het je niet beklagen.

Houd je van het betere stuurwerk en ben je liefhebber van een occasioneel dagje circuit rijden? Dan is de meerwaarde van de superieure veringcomponenten de extra investering van exact 1.000,00 Euro zeker waard! En geen 1.200,00 Euro, zoals ik verkeerdelijk in het filmpje vermeld.

Voor die opleg koop je zelfs geen aftermarket achterste schokdemper, dus waarom twijfelen?

Naast de SP-kleurstelling het meest opvallende detail: Öhlins piggy-back reservoir! Samen met de stelknop voor de achterveer aan de onderzijde van het subframe gemonteerd. Ziet er niet alleen cool uit, werkt ook echt!

 Oog voor detail is de Japanners niet vreemd. Het blauwe stiksel van het zadel sluit aan bij de blauwe accenten in het spuitwerk van de tank én de blauwe wielen.

Zwart stuur, zwarte rem- en koppelingshendels én zwart dashboard met witte letters. Kortom de SP-look!

Ik ben geen fan van die nummerplaathouder op de achterbrug. De plaat hoort onder het achterlicht, daarmee basta. Dit alternatief is een officieel Yamaha accessoire, je kan hem zelfs inkorten zodat de plaat echt onder het kontje hangt. Veel mooier als je ’t mij vraagt.

Technische fiche
Yamaha MT-09 SP
Motor: 847cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde drie-in-lijn
Max. vermogen: 115 pk/10.000 o.p.m.
Max. koppel: 87,5 Nm/8.500 o.p.m.
Transmissie: zesbak, ketting
Frame: Diamantframe
Voorvering: USD Kayaba voorvork,volledig regelbaar qua veervoorspanning, compressie en rebound, 137 mm veerweg
Achtervering: Öhlins monoshock, volledig regelbaar, 130 mm veerweg
Voorrem: dubbele 298 mm remschijven met vierzuigerremklauwen
Achterrem: 245 mm schijf met tweezuigerremklauw
Banden voor/achter: 120/70-17 180/55-17
Rijklaar gewicht: 193kg
Zithoogte: 815 mm
Tankinhoud: 14 l.

Kleuren: Silver Blu Carbon
Prijs: België: € 10.695,00 
Prijs Nederland: € 11.999,00

Altijd als eerste op de hoogte zijn van het laatste motornieuws?
Download de MaxxMoto App, voor iPhone of Androïd.