MaxxTest: MV Agusta Brutale 1000 RR

De furie van Schiranna

Terwijl de hele motorwereld focust op een aangekondigde strijd tussen de Ducati V4 Streetfighter en KTM’s 1290 Super Duke R, is er nog een kaper op de kust. Nu het coronavirus de (motor)wereld teistert, hebben ze in een klein dorpje nabij Varese gewoon wat extra geduld nodig vooraleer ze hun geheim wapen op de wereld loslaten. Ik kreeg een voorproefje...

Tekst: Arno Jaspers
Foto’s: Jacco van de Kuilen

De naam van dat piepkleine dorpje is Schiranna, de thuisbasis van MV Agusta. Deze Italiaanse motorfabrikant heeft misschien wel de meest woelige geschiedenis van alle motormerken, al werden de diepe financiële dalen ook afgewisseld met geniale flitsen in het modelgamma. Eén van die briljante moves was de MV Agusta Brutale, de nakedbike die voor eeuwig gelinkt is aan een ander icoon, de F4

Wat in 2000 begon met een prachtige design van de hand van Massimo Tamburini (u misschien ook bekend van Ducati’s 916), resulteerde in een wirwar van gelimiteerde oplages, special editions en tribute models. Stuk voor stuk prachtige motoren, maar als je weet dat er van de eerste generatie al zestien verschillende varianten waren in 750cc, 910cc, 1078cc en 982cc…tja, dan stel je je op de duur toch de vraag of MV het concept niet te hard uitmelkt.

Geld moet rollen

Duidelijk niet, want na 20 jaar en 32 (!) verschillende Brutale’s -van 675cc driecilinders tot 1090cc viercilinders- tovert MV nog maar eens een pareltje tevoorschijn met de Brutale 1000 RR. Na de hyperexclusieve Brutale 1000 Serie Oro van vorig jaar, krijgen we nu gewoontegetrouw de zwaardere, goedkopere en niet gelimiteerde versie voor het gewone volk. En dan bedoelen we uiteraard het ‘gewone volk’ dat eventjes dertig flappen opzij kan leggen voor een speeltje.

Geen nood om rond de pot te draaien: na de Serie Oro van een eurootje of 43K is de RR voor 30.000 euro een koopje…of toch naar MV Agusta-normen. Het verschil met de de Serie Oro zit vooral in de kleurstelling en het gewicht, waarbij de carbon wielen ingeruild werden voor smeedalu en hier en daar nog wat edelmetaal en koolstofvezel vervangen werd door een goedkoper alternatief. Een iets andere ECU en Arrow uitlaat zorgen ervoor dat de Euro4-motor van de Oro 212 pk uitbraakt, de RR levert in standaardtrim 208 paardjes bij 13.000 toeren, maar dat kan voor een meerprijs dus nog opgekrikt worden. MV Agusta mag met recht en rede de titel van ‘World’s Fastest Nakedbike’ opeisen.

Ik wil de grootste hebben…

Rest enkel nog de vraag wat je daarmee bent op een frisse maandagochtend tijdens een testritje bij importeur MotoMondo in IJsselstein. Geen ‘Rich Kids of Instagram’-testrit op een Zuiderse locatie dit keer, want met dank aan Covid-19 kunnen we de Brutale uitproberen in onze eigen habitat. Met 30K tussen de benen, voel ik me al verwend genoeg en wanneer de motor warm draait, komen de haartjes in m’n nek rechtop. Vooraleer ik vertrek, draai ik minstens nog een rondje of vijf rond de motor om ten volle alle kleine designdetails te checken. 

De koplamp is nog steeds herkenbaar als de ‘Porsche’-lamp die alle Brutale’s tot nog toe sierde, maar voortaan heeft ze ook ingebouwde cornering Lights. En verder is deze RR weer een kunstwerkje zoals enkel MV bouwt. De dashboardsteun, het achterlicht, de vorm van het zadel,…je begrijpt meteen waarom er relatief veel MV’s in glazen kasten, musea of woonkamers terecht komen. Da’s ook wel zonde, want een motor is en blijft een gebruiksvoorwerp. Nadat ik eerst een paar minuutjes met de elektronica speel, is het dus tijd om te zien wat onze Italiaanse schone in petto heeft.

Tippelen

Een draai aan het gashendel verandert het rauwe stationaire geronk in een  krachtige, luide blaf. Dat belooft. Jammer genoeg dimt het enthousiasme wanneer ik als een beginnertje 3 keer vooruit en achteruit mag tippelen om dit kunstwerk uit z’n parkeerplek te krijgen. De Italianen beweren dan wel dat dit van ‘the ground on up’  gebouwd is als een nakedbike, maar de stuuruitslag is even beperkt en onpraktisch als op een racemotor. Voor de zithouding gingen de ontwikkelaars gelukkig op zoek naar een mix van een relaxte houding en comfort bij hoge snelheden. Je krijgt dus een normale zadelhoogte, voldoende ruime kniehoek en ook de clip-ons hangen eerder hoog. Hierdoor zit je eerder voorovergebogen wat aangenaam is om tegen de rijwind in te beuken. Verwacht gewoon niet het gemak van een recht stuurtje.

Amper de parking af, besef ik al dat deze MV een stuk meer ‘racer’ is dan de andere supernakeds en dat wordt ook bevestigd langs de kronkelende Nederlandse dijken. Met name het motorkarakter is super hoogtoerig en pas bij 11.000 toeren voel je dat er effectief 200 paardjes in de stal staan. Blijf je laag in toeren, dan is de motor erg handelbaar, om niet te zeggen mak door een gebrek aan koppel. Afwisselen tussen de Sport en Race modus brengt hier wel een beetje verandering in en uiteindelijk neem ik even de tijd om een custom rijmodus in te stellen waarbij je de gasrespons, de motorrem en de powercurve kan aanpassen. Dat brengt wel verbetering, maar de openbare weg (of liever: een minimale vorm aan fatsoen met oog op overleven) is duidelijk de begrenzende factor. Dit ding is gemaakt met het circuit in gedachten. Lees: de toerenteller constant tussen de 10 en de 13 houden.

Het betere pretspul

Het mooie is wel weer dat de semi-actieve Öhlins EC voorvork en EC TTX monoshock in combinatie met plakkerige Pirelli’s zorgen voor comfort en grip. De Brutale is strak geveerd en kan toch vlotjes oneffen asfalt of snelheidsdrempels aan, terwijl het stuurkarakter ontzettend licht blijft. De compressie en demping aanpassen doe je handig via het elektronisch menu, al volstaat de standaard instelling ruimschoots voor snel wat bochtjes te pikken tijdens een korte testrit. Een andere bekende naam die we tegenkomen is Brembo, zij voorzagen een stel Stylema remklauwen met radiale rempomp. Krachtiger dan dit worden remankers anno 2020 niet.

Net zoals bij alle voorgaande MV’s waar ik mee reed, is de testrit met deze Brutale een aanslag op je zintuigen. Ik zou nog uren kunnen praten over het nieuwe elektronische anti-wheeliesysteem dat fenomenaal werkt (geen wheelies én geen grote gewichtsverplaatsing zoals bij alle andere merken) of de oer-asociale (o zo leuke) launch control die niet enkel een aanslag is op je koppeling, maar ook op de trommelvliezen van omwonenden binnen een straal van 5km.

Premium?

Je moet de Italianen niets leren over pracht en praal, al zou ik nog net iets meer onder de indruk zijn als ze het leren koppelen aan een efficiënt basispakket. Begrijp me niet verkeerd: ik verwacht niet dat je met een supernaked je woon-werk-pekelkilometers afwerkt, maar hoe moeilijk kan het zijn om dit motorblok te tunen opdat je bij 4.000 toeren ook al voelt wat deze spierbundel in z’n mars heeft? Zorg dus liever dat alle elektrische kleurenkabeltjes netjes verstopt zitten en bijvoorbeeld dat de zijpikkel op een plek hangt waar je er gemakkelijk bijkan. Zoveel moeite kan dat niet zijn en erna kan je nog genoeg pochen over de Aero-wings die boven de 200km/u de voorkant beter aan de grond houden. De vormgeving en uitrusting is met recht en rede premium, de patserige marketing die erbij komt kijken is nogal doorzichtig voor wie reeds met andere (goedkopere) supernakeds reed.

De Afrekening

De MV Agusta Brutale RR is in mijn ogen het slachtoffer van de powerrace. Het design meesterwerk levert wel 208 pk, maar ergens onderweg vergaten de Italianen dat de funfactor belangrijker is dan een cijfertje. Of dat voor het MV Agusta publiek veel afdoet aan de aantrekkingskracht? Waarschijnlijk niet. En terwijl ze in Schiranna niet wakker liggen van wat kritiek, liggen ze in Borgo Panigale of Mattighofen waarschijnlijk niet wakker van de Brutale.

Met dank aan Jarno Motors uit Kapellen voor het ter beschikking stellen van de testmotor!


Altijd als eerste op de hoogte zijn van het laatste motornieuws?
Download de MaxxMoto App, voor 
iPhone of Androïd.

Prachtig, grillig, vol minpunten en toch zou je willen dat je er eentje had. Een typische MV, quoi?
maxxFactor
78
rijplezier
73
gebruiksgemak
62
prijsfactor
64
wheeliemachine
62
bochtmeister
84
Pluspunten
De snelste nakedbike ooit
Rijcomfort
Afwerking
Minpunten
Weinig lineair motorkarakter met koppelgebrek onderin
Stuuruitslag
Prijskaartje
71
maxxscore