Onbegrijpelijk
“Het is OK als je het niet begrijpt.” Dat is een uitspraak waar ik mezelf vaker en vaker op betrap wanneer ik in gesprek ga met niet-motorrijders. Want hoe leg je het gevoel van die ene perfecte bocht, die perfect getimede powerwheelie of zelfs een hemels klinkende uitlaatsound uit aan mensen die geen benzine in hun aderen hebben stromen? Laat staan aan iemand die droomt van een zelfrijdend elektrisch voertuig. Sommige dingen kan je enkel snappen als je ze met de juiste instelling beleeft. Een logica die ook perfect van toepassing is voor motorrijders onder elkaar. Want als je aan het einde van deze tekst niet vat waarom voor mij geen Tuono, Speed Triple, S1000R, MT-10 of ZH2 in de buurt komt van KTM’s nieuwe Super Duke…dan is dat OK.
Tekst: Arno Jaspers
Foto’s: KTM, Sebas Romero, Marco Campelli
First things first: denk niet dat deze 2020 SDR 1290 alleen een Red Bull blauw kleurtje op de tank kreeg. Frame, vering, elektronica, remmen én de motor werden stuk voor stuk onder handen genomen om van ‘The Beast 3.0’ de strafste nakedbike ooit te maken. Nadat de PR-mensen er ons in een perspresentatie nog eens op wijzen dat de Super Duke de énige supernaked is die niet rechtstreeks van een superbike afgeleid is, overlopen we de technische details stuk voor stuk (zie kaderstukjes onderaan) al ligt de grootste nadruk op het chassis. Het frame, subframe, de achterbrug en achterste schokbreker zijn compleet anders dan voorheen met het oog op meer stabiliteit. Maar dat is niet het enige wat het vertrouwen van de rijder moet boosten, want ook het elektronicapakket is uitgebreider dan ooit.
Hieronder alvast wat bewegend beeld van de nieuwe Super Duke:
Optiepakketten? Not cool, KTM.
Hierbij merken we meteen op dat KTM ook wat BMW-tactieken overneemt. Standaard beschikt de motor namelijk slechts over drie rijmodi (Rain, Street, Sport), maar de onze is uitgerust met een Track Pack waarbij ook de optionele Track en Performance mode horen.
Da’s trouwens niet alles want ook de quickshifter is een optie net zoals het MSR (auto-blipper) en een adaptief achterlichtje deel uitmaken van het Tech Pack. Alles bijeen toch snel een dikke duizend euro aan opties en dan heb je nog niet eens in de uitgebreide powerparts catalogus gekeken…Trouwens allemaal goed en wel, maar totzover is er dus geen enkel element dat de SDR onderscheidt van de andere supernakeds. Hoog tijd om het uit te vogelen met een testritje.
Met een druk op de startknop begint de V-twin mooi diep te roffelen en zodra ik de elektronica heb ingesteld, is het tijd om te vertrekken. Je mag gerust weten dat ik iets nerveuzer dan gewoonlijk was, want m’n laatste Super Duke-ervaring eindigde met een redelijk brutale spoedcursus ‘horizontaal parkeren’.
Dit keer plan ik niet met de ambulance thuis te komen, dus vertrekken we rustig. Dat duurt minstens tot halverwege de parking, waarna elk rechtstuk smeekt om een powerwheelie en iedere bocht een gelegenheid is om je knietje aan de grond te rijden.
Beste. Verslaving. Ooit.
Op de openbare weg gaan we nooit helemaal tot de limiet – da’s op dit beest gewoon zelfmoord – al is het toch zo ontzettend fijn om te weten dat je altijd, overal, in ieder toerental power op overschot hebt. Vanaf 3.000 toeren braakt dit appelsientje al 100Nm koppel uit en dat loopt vlotjes door naar de 140 Nm bij 8.000 o.p.m. en 180pk bij 9.500 toeren. Laat het duidelijk zijn dat de grote aantrekkingskracht van de Superduke nog steeds bestaat uit de ubergeile 1301cc motor die enorm veel ontzag wekt, zelfs al staat er geen 200 pk op de technische fiche.
Serieus mensen: stop met je blind te staren op het piekvermogen want dat boeide me tijdens deze testdag nu eens geen ene flikker. De manier waarop deze motor van zijn plek komt is zo verdomd verslavend en dat is ook te verklaren door de motorconfiguratie. Zoek niet verder: dit is de best doorontwikkelde V-twin dit je momenteel kan kopen en hoewel ik erg benieuwd ben naar de supernaked vergelijkingstest, gok ik dat eender welke V4 het moeilijk krijgt om de pure sensaties van de Superduke te evenaren.
Verantwoord naakt
Nu zijn we niet voor niets naar Portimao afgezakt en het rollercoaster circuit is de ideale testomgeving om alle aanpassingen aan de Superduke uit te proberen. Je snapt ondertussen wel dat de hele motor onder handen werd genomen en dat hij dus scherper aanvoelt over de hele lijn. Een iets lager stuur zorgt voor een agressievere rijhouding en dat past dan weer helemaal bij het ontzettend vinnige stuurgedrag.
Want ja, de motor werd absoluut stabieler en vooral de achterkant biedt meer controle,…al kan ik de voorkant niet anders omschrijven dan ‘geschift’. Er is geen ander merk dat een motor durft uit te brengen die zo vlot stuurt, maar ook zo giftig met z’n kop durft te schudden van zodra de balans zoek is. Bij de minste twijfel van je gashand, deinst het beest er niet voor terug om je op te vreten en uit te spuwen. Ik onthou vooral dat deze motor steeds harder, platter en strakker wil, terwijl de elektronische hulpmiddelen de foutjes moeten opvangen. Tot op het punt dat zelfs de meest professionele en ervaren testrijders als een bende kleuters opnieuw de pitbox binnenkomen.
De Brembo Stylema remankers bieden meer dan genoeg perfect doseerbare remkracht en ook de Bridgestone S21R’s doen hun job zoals het hoort. Na een halve dag op de openbare weg en 12 circuitsessies (6 sessies per journo, 2 groepen) is het beste er wel van af, maar iedereen is onder de indruk van deze straat/sportband. Zeker omdat hij ook goed samenwerkt met KTM’s slidecontrol. Tussen de nieuwe stuurknoppen vinden we links twee triggers om dit rijhulpje tijdens het rijden bij te stellen en ik waan me in geen tijd Casey Stoner. Het zet nog eens in de verf wat een zonde het is dat KTM geen superbike wil maken. Zelfs al was het maar omdat iedereen drie dagen na de test nog met een stijve nek rondliep.
De Afrekening
Tussen alle nieuwe 200 pk motoren lijkt KTM’s superduke misschien een underdog, maar een testrit bewijst het tegendeel. Alleen al met z’n tweecilinder heeft hij een uniek punt waarmee hij veel rijders zal overtuigen en het totaalpakket is ijzersterk. Daar hangt uiteraard wel een stevig prijskaartje aan vast van 18.799 euro (BE), 21.100 euro (NL) en onze testmotoren hadden nog eens voor een kleine 1.000 euro aan bijna onmisbare powerparts. Zo kan ik het track pack met de optionele rijmodi erg warm aanbevelen, net zoals de up/down quickshifter. Voor dat geld zijn er snellere circuitmotoren, maar geen enkele is zo veelzijdig en beestig plezant op de openbare weg. Dat snap je vast wel…
Chassis
De SDR1290R kreeg een compleet nieuw chassis met het oog op meer stabiliteit en minder squatting achteraan – een probleem dat KTM zelf toegaf over het vorige model. Het framedesign veranderde en werd een pak steviger met drie keer zoveel torsiestijfheid als het vorige. Het trellis subframe werd ingeruild voor een ééndelig alu-subframe (gelijkend op het 790 Duke subframe) en ook de geometrie is compleet anders. Het motorblok zit 38mm hoger, het draaipunt van de achterbrug zit 5mm hoger en de achterbrug werd een stuk stijver terwijl de schokbreker achteraan nu met een linksysteem werkt – dus niet meer direct van het frame naar de achterbrug zoals voorheen. Vooraan zien we de toevoeging van een veervoorspanningsregelschroef en een groter aluminium vorkcartridge.
Motor
Hoewel het motorblok nog steeds dezelfde piekcijfers kan voorleggen als het 2015-model, zijn er toch een hoop aanpassingen. Te beginnen met het uitlaatsysteem dat een extra katalysator meekreeg, maar toch een kilo gewicht verloor. Daarnaast werd het hele inlaattraject veranderd, en ook intern onderging de motor veranderingen. De kruk werd 800g lichter, de vorm van de verbrandingskamers en zuigers werd aangepast, de koppeling en Pankl-versnellingsbak ondergingen lichte veranderingen, er werden andere coatings gebruikt in de cilinderkoppen, de ontsteking werd vernieuwd en ga zo maar verder.
Elektronica
De vorige SDR had reeds een uitgebreid elektronicapakket, maar de 2020-versie speelt op een ander niveau door de toevoeging van een zesassige IMU. Dit soort gyroscopisch sensorpakket is rechtstreeks afgeleid uit de racerij en zorgt ervoor dat het brein van je motor de bewegingen in alle richtingen kan monitoren. Oftewel: je krijgt toegang tot een betere tractiecontrole, wheeliecontrole, slidecontrole en een supernauwkeurig bochten-ABS. In combinatie met de verschillende rijmodi (Rain, Street en Sport standaard, Track en Performance als optie) kan je de motor dus beter dan ooit naar je wensen afstellen.
