MaxxTest: Kawasaki ZX-10RR

Big in Japan

Leuk he, sushi eten? Eerst wat sukkelen om de stokjes goed vast te nemen, dan een stukje rauwe vis met rijst en zeewier in sojasaus dippen en vervolgens… een mond vol wasabi kauwen tot je ogen tranen en de vlammen uit je neus schieten. Of tenminste: dat is de manier waarop de ontwikkelaars van de nieuwe ZX-10RR het doen.

Tekst: Arno Jaspers
Foto’s: Kawasaki

“Naar Japan? Serieus?” Ik kon het amper geloven toen de PR-dienst van Kawasaki Benelux me vertelde dat ik voor een ‘speciaal model’ naar het land van de rijzende zon mocht. Het ging om een circuitpresentatie en m’n eerste gok was dat er ein-de-lijk een opvolger zou komen voor het 600cc supersport segment. Pas de dag voor het vertrek kreeg ik te horen dat het ging om een gloednieuwe ZX-10R, SE en RR…die er op het eerste zicht exact hetzelfde uitzagen als de oude. OK, het Wasabi-fluogroene kleurtje van de nieuwe RR is stukken cooler dan het subtiele matzwart van zijn voorganger die ik veertien dagen eerder testte. Al is er wel meer aan de hand. Het motorblok kreeg een update om ‘U’ tegen te zeggen in functie van één ding: winnen in het World Superbikes Kampioenschap.

Jonathan Rea, de huidige WSBK-kampioen die het volgend jaar weer mag waarmaken op de Kawasaki.

Jonathan Rea is Kawasaki’s goudhaantje in het WSBK en de gewijzigde regels aan het begin van dit seizoen bevielen hem voor geen meter. De racemotoren mogen immers slechts 3% meer toeren maken dan de productiemotor waarop hij gebaseerd is en daardoor slonk Kawa’s overmacht t.o.v. de Duc’s, Yam’s en Aprilia’s. Hoog tijd voor een nieuw homologatiemodel, oftewel de 2019 ZX-10RR. Uiteraard profiteerden de ‘gewone’ ZX-10R en SE ook van deze update, al draaide de test in Japan slechts om één model: de nieuwe RR. Die moet hét summum onder de productieracers worden en slechts 500 gelukkige racers mogen daarvan meegenieten. Enfin, 500 en wat verwende journalisten inclusief yours truly.

Eerste indruk: Ben ik hiervoor naar Japan gekomen?

Dezelfde snuit als de afgelopen jaren…maar onder de kuipen schuilt voortaan meer vuurwerk.

Nochtans was de eerste indruk niet om over naar huis te schrijven. Drie pk extra voor de R en SE, 4 pk erbij voor de RR , et voilà. Geen nieuw design, geen fancy kleurendashboard, enkel wijzigingen onder het kuipwerk. Stevige aanpassingen, dat wel, want tijdens de technische presentatie leer ik dat de volledige klepbediening vervangen werd en dat de drijfstangen van de RR voortaan vervaardigd zijn uit titanium. De techneuten bij Pankl (o.a. bekend als onderdelenleverancier uit de F1) wisten 102g per drijfstang (!) te besparen en ook de nieuwe ‘finger follower’ klepbediening is lichter en preciezer. Maar bovenal kan de motor nu scherpere nokkenasprofielen aan, waardoor hij in standaardtrim al 600 o.p.m. extra draait. Mission accomplished wat betreft de WSBK-ambities, rest enkel nog de vraag wat dat geeft met een amateur aan het stuur?

Het volledige bovenblok werd hertekend en de RR krijgt titanium drijfstangen. Achteraan in beeld zie je de standaard drijfstangen die per stuk 102g meer wegen.

Om de nieuwe sleeptuimelaars en titanium pretspulletjes aan de tand te voelen, kreeg ik twee dagen de tijd op Kawa’s Autopolis circuit in Kumamoto. Zo’n 4,6 kilometer erg afwisselende kilometers asfalt met flink wat hoogteverschil, oftewel een droom van iedere sportieve motard. Wees gerust, de motoren waarmee het testjournaille aan de slag mocht, waren pre-productiemotoren – kwestie dat de liefhebbers van het betere highside-werk zich niet moesten inhouden. En alsof dat niet volstond werden de standaard gemonteerde SuperCorsa SP’s ook nog eens vervangen door extra goed grippende SC’s. Tijd om de elleboogjes in te smeren?

Banzai

Met dank aan een sublieme gasrespons voelt de RR vanaf de eerste meters goed. OK, het vermogen is indrukwekkend, al moet deze Ninja het vooral hebben van zijn chirurgische precisie in de bochten.

Reken maar van yes! Nog voor onze Japanse voorrijder “BANZAI MADDAFAKKAS!” kan roepen, glijden de sliders al over het asfalt en springen er hier en daar wat vonkjes uit de voetsteunen. Het gemak waarmee de ZX-10RR zich op hellingshoek laat gooien is fenomenaal en de redelijk oldschool zithouding (iets meer ‘in’ dan ‘op’ de motor) met veel grip op de tank geeft vertrouwen en comfort. Nu was ik dat wel gewoon van op de vorige generatie RR, al trekt deze motor onderin – en dan spreken we vanaf 6.000 o.p.m.) nog een stuk harder door. Wat ook meteen opvalt is dat de up & down quickshifter veel soepeler werkt dan op het oude model. Win – win – win dus, al liep de eerste sessie toch niet helemaal van een leien dakje.

Moet ik nog zeggen dat ik deze test in Japan niet licht zal vergeten?

De Showa BFRC voorvork is een subliem stukje technologie, maar de monoshock achteraan was net iets te zacht afgesteld naar mijn zin. Bij stevige compressie leidde dat tot een ‘dansend kontje’ oftewel redelijk wat beweging en onstabiliteit aan de achterzijde van de motor. Na een babbel met de technici en wat afstelwerk verliep het al stukken beter tijdens sessie 2 waarin ik ook de tijd had om te focussen op dé grote sterkte van de ZX-10RR volgens Johnny Rea: stabiliteit bij het remmen. De Brembo M50 Monoblocs aan de voorzijde hebben geen introductie nodig en het mag gezegd dat het chassis zelfs bij de meest brute remacties geen stap verkeerd zet. Goed nieuws voor de jongens die wachten tot ze God zien vooraleer de ankers uit gooien.

“Iedere Euro Yen ging naar de ontwikkeling van een sterker, betrouwbaarder motorblok dat gemakkelijk te tunen is tot een heel eind boven de 200 achterwiel-pk’s.”

Bij het aanremmen en insturen pakt de ZX-10RR meters t.o.v. de concurrentie. Door de elektronica wordt al de rest bijna gereduceerd tot een dragrace.

Hoe meer sessies ik draai, hoe meer ik besef dat deze ZX-10RR écht iets speciaals is. Nee, qua looks of elektronica is het niet de grote vernieuwer, al is het net dàt wat me zo aantrekt. Iedere euro Yen ging naar de ontwikkeling van een sterker, betrouwbaarder motorblok dat gemakkelijk te tunen is tot een heel eind boven de 200 achterwiel-pk’s. Met een chassis waarop iedere rijder comfortabel en met het volste vertrouwen snelle tijden kan draaien. Om nog niet te beginnen over de loepzuivere gasrespons en de elektronica die ongemerkt ingrijpt en enkel opvalt door een flitsend verklikkerlichtje. Je mag dus gerust stellen dat de ZX-10RR zowat de Japanse ‘Zen’ versie is van wat de Italianen met veel poeha en flitsende kleurstellingen verkopen als ‘Edizione Erre Esse Speziale Legerra Superformaggio’.

Om te patsen ben je bij Kawa niet echt aan het juiste adres, maar om meedogenloos en probleemloos hard te gaan…

Het enige wat deze subtiele hyperbike overneemt van die diva’s is het prijskaartje, maar voor de Benelux blijft het nog even speculeren – als er überhaupt al RR’s naar onze contreien zouden komen. In de UK spreken we over een meerprijs van bijna 5000 (!) pond t.o.v. de vorige RR, goed voor een totaal van omgerekend 23.800 euro. Geen klein bier, al mogen we hét grootste voordeel van deze halo-superbike niet uit het oog verliezen.Want op de titanium drijfstangen na, profiteert de gewone ZX-10R van al het ontwikkelingswerk dat gedaan werd voor de RR. De koppelcurve – een klassiek heikel punt van de ZX-10R – wordt voller over de hele lijn en ook de betrouwbaarheid en tuningmogelijkheden gaan erop vooruit dankzij de nieuwe klepbediening. De meerprijs hiervan bedraagt in het V.K. slechts 500 pond…

De Afrekening

Net zoals het WSBK in de schaduw staat van de MotoGP, blijft de ZX-10R een beetje een ingetogen keuze qua superbike. Insiders weten gelukkig al langer dat de WSBK-jongens tijdens de pre-seizoen testen op goede banden even snel of sneller rijden dan de MotoGP-rijders. Het zou me dan ook niets verbazen mocht de ZX-10R zich volgend jaar gaan ontpoppen als topper binnen kleinere raceklassen als het IDM, ONK, Benecup of in het Road Racing. Enneuh, niet verschieten als je volgend jaar tijdens het vrije rijden wordt voorbijgeknald door zo’n gifgroene rijstraket.

Motorblok
Hét ultieme pluspunt van de 2019 ZX-10RR? De ‘gewone’ R krijgt ook het doorontwikkelde bovenblok met sleeptuimelaars, scherpere nokkenassen en een voller middengebied. Sneller, maar ook betrouwbaarder en eveneens interessant voor amateur racers die nog net wat meer pk’s uit hun motorblok willen puren.

 

 


Dashboard
OK, je mag dan wel een gloednieuw blok hebben, maar dat verkoopt toch net wat vlotter als alles in een nieuw jasje zit? “Fuck dat” dachten ze bij Kawa en dus moeten we het stellen met het bekende design en dashboard. Alle elektronica (Tractiecontrole, quickshifter, ABS, etc.) is makkelijk in te stellen, al ziet het er wel wat verouderd uit tegenover de moderne kleuren-TFT’s die we bij de concurrentie zien.

 

 

Vering
De grote uitdaging bij de meeste circuittests op nieuwe motoren is het zoeken van een goede setup, zowel qua vering als elektronica. Het overwegende goede weer zorgde ervoor dat de elektronische hulpmiddeltjes snel in de minst ingrijpende stand mochten, maar voor de vering was het even zoeken. Met name de veervoorspanning en demping achteraan stond standaard te zacht, al was dat relatief snel verholpen. Voor de veervoorspanning kwam er gereedschap aan te pas, de demping is te regelen met stelknopjes. Fun fact: de elektronisch regelbare stuurdemper is geen Showa, maar een Öhlins.

Het circuit van Autopolis doet denken aan de Nürburgring. Een prachtige groene omgeving, een relatief smalle baan en… snel veranderende weersomstandigheden. Mist maakte vroegtijdig een einde aan de test, al bleef het uiteraard een topervaring.
Onder de bekende vormen schuilt een krachtiger motorblok waarmee de nieuwe ZX-10 zich naar de top van het superbike pack vecht.
maxxFactor
90
rijplezier
90
gebruiksgemak
85
prijsfactor
75
wheeliemachine
70
bochtmeister
94
Pluspunten
Meer koppel
Superwendbaar chassis
subtiel verbeterde elektronica
Minpunten
Verwachte meerprijs en beschikbaarheid (500ex.) van de RR
Designupdate laat op zich wachten
Verouderd dashboard i.v.m. concurrentie
84
maxxScore