Daar sta ik dan, moederziel alleen te wachten in de luchthaven. Opgewonden, helemaal klaar voor de perspresentatie van de Kawasaki Z1000R. Mijn allereerste en ik heb totaal geen idee van wat ik mag verwachten. Als 46-jarig groentje van 1m94 ben ik echt de spreekwoordelijke vreemde eend tussen die ervaren motorjournalisten. Terwijl ik dit bedenk, bekruipt me een behaaglijk gevoel van verbondenheid met Kawa’s Z. Door zijn extravagante styling en de afwezigheid van elektronische snufjes blijft het een vreemde eend in het powernaked segment. Het Sugomi-design heeft voor mij iets slangachtigs, de kop met dreigende ogen plat op het voorwiel liggend, een lichaam dat omhoog en omlaag kronkelt, om te eindigen in een puntige staart. Benieuwd hoe het voelt om die kronkelende slang te berijden….of wordt het eerder wurgseks?

‘R’ van op het Randje… 

Tekst: Leo De Rijcke
Foto’s: Target Press

“Refined Raw” is de slogan die Kawasaki gebruikt voor het hele Z-gamma. De R in de benaming van de nieuwe Z1000R heeft nochtans niets met ‘Refined Raw’ te maken, maar verwijst naar de legendarische, gifgroene Lawson Replica uit de vroege jaren ’80. Eddie Lawson won toen het Amerikaans Superbike kampioenschap op een getunede Z1000. De Japanners maakten dankbaar gebruik van Lawson’s succes en lanceerden hun eerste race replica onder de naam KZ1000R. Tot zover de geschiedenisles, wie hierover meer wil weten, kan hier terecht.

{openx:14}

Refined Raw

Bij de Superbikes zijn tegenwoordig geen nakeds meer welkom en de nieuwe R is dus ook geen Race Replica meer, maar wel een sportievere versie van de standaard Z1000. Die ‘gewone Z’ kreeg dit jaar ook een update. De belangrijkste aanpassingen zijn een instelbaar koppelingshendel, een soepeler te bedienen anti-slip koppeling, een nieuw linksysteem voor de achtervering, verbeterde settings van de Big Piston voorvork en het vernieuwde dashboard met versnellingsindicator.

De R-versie onderscheidt zich verder van de standaard door zijn andere kleurstelling, Brembo remschijven, monobloc M50-remklauwen én de Öhlins schokdemper achteraan. Opvallend detail: een team van ingenieurs werd ingezet om via geluidstesten een nieuwe airbox te ontwikkelen. Die zou een “verslavend inlaatgeluid” moeten ontwikkelen, met een variërende toon naargelang het blok in toeren wordt gejaagd. Dat moet gewoon goed klinken! Optioneel kan je dan nog de Performance Kit bestellen, die omvat een dubbele Akrapovic uitlaat met carbon hitteschild en een bijhorende tankpad. Met de kit heb je een lichte winst aan vermogen, koppel en gewicht, maar het lijkt dat ook hier het geluid opnieuw de belangrijkste reden van aankoop zou kunnen zijn. Alles werd dus toegespitst op de ruwe beleving van het rijden, geen elektronische hulpmiddelen of andere zever. Een rasechte rijdersfiets, zoals de Nederlandse PR’s het bij Kawa zo mooi verwoorden.

Straatvechter, maar wel een beleefde

“Vanaf de eerste meters hapt de Z gretig naar toeren. Bij de minste beweging van de rechterpols, schiet hij met een stevige ruk vooruit. Perfecte, korte gasreactie, dat belooft!”

De testmotoren staan netjes gepoetst te blinken in de ochtendzon. Als ik er omheen wandel, valt de mooie en strakke afwerking van de Z1000R me op. Geen zichtbare of loshangende draden, de plastic delen rondom de radiator sluiten mooi aan op de tank en zelfs de koelslangen zijn met zwart staal omvlochten. Volledig in het zwart met groen-gele accenten ziet de R er lekker uitdagend uit. Genoeg gekeken… hoog tijd om te gaan rijden. Terwijl ik mijn gloednieuwe Arai RX-7V vastgesp (dankuwel CEO!), laat ik de motor warmdraaien. Een heerlijke grom weergalmt uit de dikke dempers. Het zitje met Z-logo is compact, maar de zitpositie voelt heel natuurlijk aan. Het stuur valt lekker in de hand en de voetsteunen zitten niet te hoog, niet te laag, ideaal voor een potje sportief sturen. Vanaf de eerste meters hapt de Z gretig naar toeren. Bij de minste beweging van de rechterpols, schiet hij met een stevige ruk vooruit. Perfecte, korte gasreactie, dat belooft!

 “Plots zet de achterzijde een stap op zij. Ik rij op de limiet en de Battlax S21-achterband geeft me een waarschuwing. Geen paniek! Alles onder controle, maar enkele bochten later gebeurt het opnieuw.” 

Onze voorrijder is een oude Spaanse ex-racer en zodra we aan de drukte ontsnapt zijn, voert hij het tempo serieus op. We duiken de kronkelende bergwegen in en laten 142 paarden de vrije loop. Omdat ik nooit met de vorige versie reed, had ik vooraf gepolst bij de MaxxMoto-collega’s. Beiden hadden aangename herinneringen, maar waarschuwden voor een gebrek aan grondspeling. Door de montage van het nieuwe linksysteem in combinatie met de Öhlins demper werd de veerweg achteraan vergroot van 122 naar 135 mm, dus dat probleem zou moeten verholpen zijn. Ondertussen gaat het steeds harder, de oude Spanjaard doet zijn uiterste best om ons er allemaal af te rijden. Ik wil niet onderdoen en nestel me in zijn achterwiel. De Kawa stuurt lekker, vraagt de nodige input van zijn berijder maar voelt niet zwaar aan. We rijgen de perfect geasfalteerde bochten in ijltempo aan elkaar en de hero blobs onder de voetsteunen worden stevig bijgevijld. Plots zet de achterzijde een stap op zij. Ik rij op de limiet en de Battlax S21-achterband geeft me een waarschuwing. Geen paniek! Alles onder controle, maar enkele bochten later gebeurt het opnieuw. Nu mis ik compleet de bocht, en hevig remmend kom ik in het gras tot stilstand. Meteen heb ik ongewild ook het ABS getest: werkt perfect!

Ik begrijp er niets van, bekijk even de achterband en laat me door die tweede waarschuwing niet ontmoedigen. Vastberaden zet ik de achtervolging in op de rest van de groep. Het blok blijkt daarbij heel vergevingsgezind. Wanneer ik te laat wil terug schakelen en een bocht in 4^de aansnijd, trekt de zwarte parel zich zonder horten terug op gang. Vanaf dan maak ik maximaal gebruik van het zalige koppel en laat haar hoofdzakelijk in 3^de versnelling staan. Enkel in een korte haarspeld tik ik nog terug naar 2^de. Als ik aan het einde van de rit de slijtage aan de voetsteunen controleer, merk ik pas de krassen op de onderzijde van de uitlaten. Dan wordt me duidelijk dat dit de oorzaak is van mijn stukje off-road en niet een gebrek aan grip van de achterband. De grondspeling is en blijft dus de beperkende factor. Een gewaarschuwd man…

Ruw rijplezier on track!

De volgende dag staat een bezoek aan het circuit van Portimao op de planning. Met het gebrek aan grondspeling in het achterhoofd, begin ik voorzichtig. Het is mijn eerste keer hier en ik moet vooral de baan nog leren kennen. De Kawa presteert voorbeeldig, blijft mooi stabiel bij hard doorremmen, en geeft geen kik wanneer ik toch even een bocht verkeerd inschat. Voorlopig maakt het ook niet veel uit welke versnelling ik waar moet rijden, de R trekt zich er  steeds door.

We hebben slechts twee sessies, dus in de tweede moet het harder. De Z1000R blijft nog steeds stabiel bij remmend insturen. Daarbij een pluim voor de slipperkoppeling, zelfs bij debiel hard afschakelen en bruut lossen van de koppeling kan ik de achterband niet van de wijs brengen.

“Het flitst door mijn hoofd: Leg! Hem! Niet! Plat! “

De hero blobs moeten er nu volledig aan geloven. Je voelt de dikke 1000 met harde rukken aan de ketting trekken. Met pompende achtervering accelereer ik de bochten uit. De Öhlins-demper kan al dat geweld in combinatie met mijn 90kg lichaamsgewicht niet meer de baas. Voetsteunen schrapen over het asfalt, tractiecontrole ontbreekt. Het flitst door mijn hoofd: Leg! Hem! Niet! Plat! Het is mijn eerste perspresentatie, remember? Ik doe mijn stinkende best om de Sugomi-krijger onder me in bedwang te houden, ga nog meer buitenboord hangen en met het zweet op mijn bovenlip duik ik de fotobocht in. Wooah! Het achterwiel breekt uit en ik red het maar net. Geweldig! Mijn paniek maakt meteen plaats voor puur genot. Uiteindelijk is het dan toch een lekker potje wurgseks geworden…
Ik blijf de kronkelende slang nog rondenlang de nek omwringen en amuseer me te pletter. Spectaculair en fenomenaal tegelijkertijd, zo kan ik de tweede sessie het beste omschrijven. Met veel respect voor Kawasaki’s Z1000R, laat ik de motor over aan de volgende rijder.

De Afrekening

Kawasaki heeft er bewust voor gekozen om een ander pad te berijden met deze Z1000R. Verfijnd omwille van zijn sublieme motorblok, mooie afwerking en het prachtige inlaatgeluid. Ruw omdat ze alle dure elektronische hulpmiddelen achterwege lieten, en zodoende een opwindende motor neer hebben gepoot in het dichtbevolkte nakedbike segment én aan een concurrentiële prijs. In België heb je al een Z1000R voor € 13.999,00 (€ 14.999,00 in Nederland), daarbij wordt hij enkel vooraf gegaan door de eigen ‘gewone’ Z1000 en de Suzuki GSX-S 1000. Op de gesloten omloop zal je met deze Kawa voldoende je mannetje kunnen staan, maar uiteindelijk is de openbare weg zijn favoriete speelterrein. Het gebrek aan grondspeling is voor mij het enige puntje van kritiek, maar door het monteren van de mooie Akrapovic-dempers uit de Performance Kit (€ 1.099,00) en het demonteren van de staafjes onderaan de voetsteunen kan je al een heel eind platter de bocht door. Met zijn agressieve design, compacte zithouding en hoog gooi-en-smijt-gehalte geeft hij veel vertrouwen aan zijn rijder en dwingt hij respect af op de weg. En laat dat nu net de samenvatting van de ‘Sugomi’-filosofie zijn.

Motor
Het 1.043cc viercilinderblok is het kloppende hart van deze ‘R’. Dik, romig koppel onderin, woest, maniakaal krachtig bovenaan. De gasrespons is eerder kort, al zorgt een voorspelbaar motorkarakter in samenwerking met een licht koppelingshendel en een boterzachte zesbak ervoor dat het blok erg gebruiksvriendelijk blijft.

Remmen
Dubbele 310 mm Brembo’s met monobloc vierzuigerremklauwen zorgen ervoor dat deze Kawa ook over voldoende stopkracht beschikt. Tel er nog een Bosch ABS bij, en je komt keer op keer veilig tot stilstand, zoals ik ook aan den lijve kon ondervinden. Achteraan wordt de motor afgeremd door een enkele 250mm remschijf met eenzuiger.

Vering
Eén van de voornaamste verschillen tussen de gewone Z1000 en Kawasaki’s Z1000R is de achterste schokbreker. Het standaardexemplaar werd op de ‘R’ namelijk vervangen door een horizontale back-link Öhlins S46DR1S unit. Deze gasgevulde achterdemper  zorgt voor meer veerweg (131m) en beschikt over een handige verstelknop om de veervoorspanning bij te stellen.

Technische fiche
Kawasaki Z1000R

Motor: 1.043cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde vier-in-lijn. 
Max. vermogen: 142 pk/10.000 o.p.m.
Max. koppel: 111 Nm/7.300 o.p.m.
Transmissie: zesbak, ketting
Frame: aluminium Twin Spar frame
Voorvering: 41mm UPSD, volledig regelbaar, veerweg 120 mm
Achtervering: Öhlins monoshock, volledig regelbaar, veerweg 131 mm
Voorrem: Brembo 310 mm Wave schijven met radiale monobloc 4zuigerremklauwen
Achterrem: 250 mm Wave schijf met 1zuigerremklauw
Banden voor/achter: 120/70-17 / 190/50-17 
Rijklaargewicht: 221 kg
Zithoogte: 815 mm
Tankinhoud: 17 l.
Kleuren: Zwart, Lime Green
Prijs België: € 13.999,00
Prijs Nederland: € 14.999,00