MaxxTest: Harley-Davidson Iron 1200 & 48 Special

Eenvoud siert

De Harley-Davidson Sportster bestaat al sinds 1957. Daarmee is het één van de langstlopende modelnamen voor eender welk voertuig, al is de ene Sportster uiteraard de andere niet. Integendeel. Er is tenslotte geen motorfiets die het begrip ‘custom’ beter definieerde en voor 2018 ging Harley zelf nog eens aan de slag voor twee variaties op hun evergreen.

Tekst: Arno Jaspers
Foto’s: Harley-Davidson

We schreven het vorig jaar reeds: Harley-Davidson wil op 10 jaar tijd 100 nieuwe modellen uitbrengen. Dat is ongezien veel, zeker helemaal voor een redelijk conservatief merk waar de grote technologie evoluties meestal verstopt worden in een klassiek jasje. Dat Harley hard vooruit wil, merken we nochtans op verschillende vlakken.

De Forty-Eight Special voegt een Tall boy stuurtje, een hoop chroom en 3 fleurige AMF-stijl streepjes toe aan de gewone 48.

Te beginnen was er het aparte elektrische LiveWire project, waarna de Touring modellen het Milwaukee Eight motorblok in het vooronder kregen. Vorig jaar werden de Dyna’s vervangen door een compleet nieuwe Softail lijn en nu zijn er dus twee nieuwe Sportsters. OK, ik kan jullie nu wel vertellen dat de 48 Special en Iron 1200 minder bol staan van de technologische revoluties dan voorgenoemde projecten, al maakt ze dat niet minder interessant.

De Iron 1200. Oftewel seventies stijl met véél poeier onderin.

“Een 1200 blok in een Iron steken, dat is sowieso een goed idee. “Just add horspower”, toch?”

Ik mocht met beide motoren aan de slag in Kroatië en dat was niet eens nodig om in te zien dat deze motoren alles in huis hebben om een succes te worden. Of je fan bent van de zwart/chrome look met kleurtjes op de tank die terugwijzen naar Harley’s AMF-periode mag je zelf beslissen, maar een 1200 blok in een Iron steken, dat is sowieso een goed idee. “Just add horspower”, toch? Bij de 48 Special is er iets minder toegevoegde waarde t.o.v. de standaard 48 want die beschikt immers over een heel gelijkaardige setup.

Harley’s AMF jaren


Van 1969 tot 1980 was Harley-Davidson in handen van American Machine Foundry, een grote groep die vooral sportmateriaal maakte. Ook het oude Italiaanse merk Aermacchi maakte ooit deel uit van de AMF groep die het later verkocht aan Cagiva. De H-D puristen waren er destijds niet mee opgezet dat een sportmerk nu opeens eigenaar was van hét Amerikaanse motormerk en daarbij kwam nog dat er een boel vreemde producten verschenen.

Scooter, golfkarretjes, sneeuwscooters, lichte motoren en scramblers: ze droegen allemaal ooit het AMF-Harley-Davidson logo. In 1980 werd H-D opgekocht door een groep investeerders waaronder ook Willie G. Davidson (de kleinzoon van de mede-oprichter). Zo slechts als de H-D’s uit de AMF-periode origineel verkocht werden, zo gewild zijn ze nu bij liefhebbers. Zie je dus een oude Harley met de typische tricolore kleurtjes op de tank, dan kan hij wel eens serieus geld waard zijn.

Vanaf de eerste meters voel ik dat de Iron nog steeds een vlot sturende machine is die zich probleemloos door stadsverkeer laat loodsen. De zithouding is comfortabel, waarbij vooral het zwarte mini-apehanger stuurtje een goede hefboom biedt om het 19-inch voorwiel te plaatsen waar je het wilt. Het zadel is ideaal gepolsterd en als sportieve rijder is het dus enkel wennen aan de redelijk brede plaatsing van de voetsteunen en de luchtfilterbehuizing aan de rechterkant. M’n rechterknie zit er redelijk tegenaan, waardoor de motor assymetrisch aanvoelt, al went dit snel.

Al die power van het 1200 blok wil vooral hard rechtdoor. In snelle bochten, laat de stabiliteit een beetje te wensen over. Voetsteuntjes aan de grond rijden is kinderspel.

“Met 96 Nm koppel ter beschikking, is het geen kunst om dikke zwarte strepen achter te laten op het warme Kroatische asfalt.”

Zodra de wegen iets bochtiger worden, is het tijd om de power van het luchtgekoelde 1200cc Evolution blok eens open te trekken. Hoewel we onderweg zijn met 248 kg ‘Real American Steel’ droog aan de haak, komt de Iron enorm vlot van z’n plek. Met 96 Nm koppel ter beschikking, is het geen kunst om dikke zwarte strepen achter te laten op het warme Kroatische asfalt. Vanaf 1.500 toeren lanceert het blok je richting de einder en je kan helemaal tot 4.000 toeren blijven doortrekken. Uiteraard is het iets aangenamer om op de koppelgolf tussen 2.000 en 3.500 toeren te rijden. Wie net van een Milwaukee Eight stapt, merkt wel dat deze luchtgekoelde krachtbron niet dezelfde souplesse heeft. Daarbij komen naast de gebruikelijke good vibrations nog een stuk ongewenste trillingen in de voetsteunen en het stuur. Wie dat er allemaal graag bijneemt, kan zich trouwens maar beter haasten om nog zo’n blok in huis te halen, want met de Euro5-norm in het vooruitzicht zou dit wel eens één van de laatste luchtgekoelde blokken kunnen zijn.

De opstappen-en-wegwezen-factor is erg hoog.

“Harley kwam wel aanzetten met het dik 1200 blok terwijl het rijwielgedeelte van de 883 zo goed als onveranderd bleef…”

Aan acceleratie is er alleszins geen gebrek, maar als het hard gaat, merk ik wel dat de bochtenstabiliteit en de remkracht beter konden. Dit hadden we moeten zien aankomen, want Harley kwam wel aanzetten met het dik 1200 blok terwijl het rijwielgedeelte van de 883 zo goed als onveranderd bleef. Bij hoge snelheden en flinke hellingshoeken wordt de voorkant dus iets minder stabiel en als je echt tot het gaatje gaat, dan zou een tweede remschijfje vooraan niet misstaan. In 95 procent van de gevallen doet de Iron echter perfect wat je van hem vraagt, en dus begrijp ik dat H-D geen extra kosten gaat maken om de Iron te upgraden. Wie écht de snelste Sportster wil, kijkt immers toch eerder naar de Roadster – waarop onze voorrijder niet toevallig zat.

Het “Alles Zwart” van de Iron maakt plaats voor prachtig chroom.

In de namiddag ruil ik m’n Iron in voor de 48 Special die enkel qua looks ‘Special’ is in vergelijking met de normale 48. Erg herkenbaar aan het Peanut benzinetankje en de dikke banden die net wat minder vlot sturen dan de Iron, maar die samen met de stevigere voorzijde iets meer bochtenstabiliteit bieden. Tegenover de gewone 48 is er ook het iets hogere Tallboy stuurtje dat zorgt voor een relaxte zithouding waarbij je voeten ook een stukje meer naar voren steken dan op de Iron. Al bij al blijft het heerlijk cruisen met op de achtergrond een lekker diepe V-twin grommel.

De Afrekening

Aan het einde van de rit, kan ik niet anders dan vaststellen dat de Iron 1200 en 48 Special weinig nieuws brengen. Redelijk logisch voor een motor die al sinds 1957 meegaat en in alle mogelijke vormen en versies bestaat. Dat het 1200-blok de Iron een extra X-factor geeft, spreekt voor zich, al zijn er ook enkele mindere puntjes die de meeste Harleyrijders ongetwijfeld met liefde door de vingers zien. (Of waar ze zelfs op kicken.) De driekleurige AMF streepjes uit de sixties zeggen het al: deze H-D’s zijn 2 erg leuke, simpele machines waarop iedereen kan genieten van het authentieke Harley gevoel.

 

Prijzen en opties

In België betaal je 11.200 euro voor de Iron 1200, in Nederland wordt dat 13.200. Aan de 48 Special ben je 12.600 euro kwijt in België, Nederlanders moeten 14.950 euro neerleggen. Redelijk stevige prijzen voor eenvoudige cruisertjes, al koop je zo meteen een lidkaartje van de Harley Owners Group. Dat de opties op een Sportster eindeloos zijn, kon je ongetwijfeld raden.

 

 

Motorblok

Harley rustte de Iron uit met het Evolution motorblok en dat heeft plus en minpunten. Enerzijds is het cool dat er eindelijk een 1200cc uitvoering is, anderzijds voelt het Evolution blok verouderd aan t.o.v. Harley’s nieuwe Milwaukee Eight motor. Naast de vibraties en ietwat bokkigere gasrespons zijn de versnellingsbakverhoudingen zijn wel érg lang. (Vijfde versnelling bokt nog bij 120km/u omdat je te laag in toeren zit…)

 

Technische fiche
Harley-Davidson Iron 1200

Motor: 1.202cc, 2 kl./cil., luchtgekoelde V2 Evolution
Max. vermogen: 
n.b.
Max. koppel:
 96 Nm/3.500 o.p.m.
Transmissie:
 vijfbak, riem
Frame:
 stalen dubbel wiegframe
Voorvering:
  telescopische voorvork, niet regelbaar, veerweg n.b.
Achtervering: 
stereovering, veervoorspanning instelbaar, veerweg n.b.
Voorrem:
 320 mm schijf met 2zuigerremklauwen
Achterrem:
 enkele schijf met 2zuigerremklauw
Banden voor/achter: 
100/90-19 / 150/80-16 
Rijklaargewicht:
 253 kg
Zithoogte:
 735 mm
Tankinhoud:
            12,5 l.
Kleuren:
 Vivid Black, Twisted Cherry, Billiard White
Vanafprijs België: 
€ 11.200,00
Vanafprijs Nederland: 
€ 13.200,00

Technische fiche
Harley-Davidson Forty-Eight Special

Motor: 1.202cc, 2 kl./cil., luchtgekoelde V2
Max. vermogen: 
n.b.
Max. koppel:
 96 Nm/4.000 o.p.m.
Transmissie:
 vijfbak, riem
Frame:
 stalen dubbel wiegframe
Voorvering:
 telescopische voorvork, niet regelbaar, veerweg n.b.
Achtervering: 
stereovering, veervoorspanning instelbaar, veerweg n.b.
Voorrem:
 300 mm schijf met 2zuigerremklauwen
Achterrem:
 enkele schijf met 2zuigerremklauw
Banden voor/achter: 
130/90-16 / 150/80-16 
Rijklaargewicht:
 256 kg
Zithoogte:
 705 mm
Tankinhoud:
            12,5 l.
Kleuren:
Vivid Black, Wicked Red, Billiard White
Vanafprijs België: 
€ 12.600,00
Vanafprijs Nederland: 
€ 14.950,00

Harley dropt het 1200 blok in de Iron en geeft zowel de 48 Special als Iron 1200 een oldschool AMF kleurstelling. Geen grote revolutie, wel dikke fun.
maxxFactor
71
rijplezier
76
gebruiksgemak
78
prijsfactor
64
wheeliemachine
51
bochtmeister
71
Pluspunten
Tijdloze Sportster attitude met AMF kleurtjes
Erg comfortabel afgeveerd
Koppelkrachtige luchtgekoelde V-twin met mooie soundtrack
Minpunten
Stabiliteit op snelheid van de Iron 1200
Iets meer remkracht was welkom
Ongewenste vibraties in het stuur en de voetsteunen
69
maxxScore