Ducati Day Spa- Francorchamps 2019

Uitwaaien voor gevorderden!

Ducati is zonder twijfel de meest succesvolle Europese constructeur van de laatste decennia in de moderne viertakt-racerij. Daarnaast kan de Italiaanse fabrikant rekenen op een schare aan hondstrouwe fans die het merk op handen dragen. Met hun roemrijk verleden in het WK Superbike en een meer dan verdienstelijke deelname aan het MotoGP-kampioenschap, zijn de Italianen het eigenlijk aan zichzelf verplicht om eenmaal per jaar hun klanten te verzamelen voor een dagje knallen van formaat op het mooiste circuit ter wereld.

Tekst & Foto’s: Leo De Rijcke, www.fotoeventi.com

De Ducati Day mag je dus gerust als dè Hoogdag der Ducatisten bestempelen. Althans toch voor de circuit rijders, want lang niet alle liefhebbers van de rode scheurijzers zijn even tuk op een “dagje gesloten omloop”. Waar het evenement oorspronkelijk Ducati-only was, worden de laatste jaren steeds vaker andere merken toegelaten. Een vaag teken dat ook de rode armada uit Bologna niet ontsnapt aan de malaise in de motorwereld?

Als je door de paddock wandelt zou je die conclusie nochtans niet maken. Het aantal aanwezige Panigale’s voor deze trackday is overweldigend. Wanneer ik één van de Ducati-dealers hierover aanspreek, bevestigt die mijn vermoeden. De V4 is een verkoopsucces. Meer zelfs, in een persbericht dat eerder dit jaar in mijn mailbox viel, kon ik lezen dat Ducati in 2018 wereldwijd marktleider werd in het segment van de superbike. Met een aandeel van 26% zou één op vier verkochte zware race-motoren een Panigale geweest zijn, en dat ondanks het toch wel stevige prijskaartje!

Redenen genoeg dus om het beest uit Bologna nog eens duchtig uit te melken op een baan die hem op het rode kuipwerk geschreven is: het ultrasnelle Spa-Francorchamps.

Hetzelfde maar dan anders…de V4s Corse

Het is exact één jaar geleden dat ik voor het eerst oog in oog stond met de “nieuwe V4”. De weersomstandigheden waren toen verre van ideaal, en toch liet de Panigale een stevige indruk na. De ervaring was toen zo overweldigend dat ze nog enkele weken bleef nazinderen.

Het hoeft dus geen betoog dat ik er op gebrand ben om dat allemaal nog eens over te doen, maar dan bij warmer en droger weer.

Wanneer ik ’s morgens arriveer, ligt het asfalt er ook nu wederom koud en vochtig bij. Het beloofd echter een zonnige dag te worden. Om risico’s te vermijden, laat ik de eerste sessie aan mij voorbij gaan. Zo heb ik de tijd om de testmotoren wat meer in detail te bekijken. Netjes gepoetst, staan ze mooi opgelijnd in de pitlane klaar. Het is nog fris, maar één blik op de maagdelijk verse Pirelli Supercorsa SP’s doet me instant opwarmen. Als blijkt dat ik vandaag een nauwelijks ingereden V4s Corse toegewezen krijg, moet ik toegeven dat ik daar niet ongelukkig van wordt. Het ontwerp van de V4 is op zich al erg geslaagd, maar in de mat-rode MotoGP-versie wordt het pas echt een diva. Bovendien is de motor standaard voorzien van mooie alu-afdekplaatjes op de plaatsen waar normaal de spiegels zitten. Achteraan verstopt een covertje netjes de bevestigingen van de nummerplaathouder. Verder merk ik dat het ruitje iets hoger is geworden en dat een Corse-logo het zadel siert. Onderhuids blijft de motor evenwel identiek aan het model dat ik vorig jaar testte. Het is dus een “gewone” V4s, met lichtere wielen, quickshifter, adaptieve Öhlins-vering, uitgebreid elektronicapakket en oneindig veel instelmogelijkheden.

Knallen op Spa vergt ballen

De baan is ondertussen volledig droog. Tijd om te rijden! Ik gooi mijn been over de compacte viercilinder en vertrek voor twee opwarmrondjes, waarna het gas erop gaat. Opnieuw ben in dermate onder de indruk van de acceleraties, dat ik het volle potentieel niet meteen durf te benutten. Pas naar het einde van mijn tweede sessie houd ik, na het bestijgen van de Radillon, de gaskraan vol open. Om mijn rempunt aan het 200 meter-bord na het lange rechte eind niet te missen, durf ik niet te kijken hoe hard ik ga. Achteraf, op de beelden van de GoPro haal ik net geen 300 km/h op teller, 297 om exact te zijn. Impressionant!

In latere sessies wordt het me echter verboden om nog met een helmcamera te rijden. Spijtig, want uiteindelijk ga ik pas remmen net voorbij datzelfde 200m-bord, een bewijs van hogere topsnelheden heb ik bijgevolg niet, maar ik ben zeker dat ik de 300-kaap met gemak heb gehaald. Soit, snelheid is niet alles.

De V4 stuurt vlug en soepel, en is op alle vlakken superieur aan zijn illustere voorgangers, dat kon u al lezen in mijn eerste testverslag. Wat me nu echter opvalt, is dat de quickshifter minder soepel werkt. Net als op de eerder dit jaar geteste Hypermotard, vraagt het opschakelen om een kordate linkervoet. Niet echt storend, maar heel af en toe beland ik daardoor in een “valse neutrale”, tussen twee versnellingen dus. Wanneer dit gebeurt bij het opkomen van het rechte stuk na de krappe bus-stop chicane, wordt het wel even irritant. Waarschijnlijk is het slechts een kwestie van betere afstelling. Ik til er niet te zwaar aan, het overkomt me slechts een tweetal keren en het mag mijn pret met mooie Italiaanse zeker niet drukken.

Met het vorderen van de dag, gaat het rijden steeds sneller en vlotter. Ik krijg de kans om twee sessies meteen na elkaar te rijden en leg er nog eens stevig de zweep op. Ondanks het warme weer blijkt de viercilinder allesbehalve vermoeiend, hij vraagt natuurlijk de nodige fysische input om hem ingestuurd te krijgen, maar het is vooral bij mijn streven naar nog later remmen dat ik elke spier in mijn lichaam moet aanspreken om het contact met het spartaanse zadel te kunnen behouden.

Ook bij accelereren onder hellingshoek krijgt de motor het aan dit tempo soms knap lastig. Doordat ik hoogstwaarschijnlijk een tikkeltje groter en zwaarder ben dan de gemiddelde Italiaanse testpiloot, gaat de V4 Corse flink aan het deinen en dit belet me om het gas vol open te houden in de lange bochten van Blanchimont. De Ducati-crew stelt nog even voor om met de veringafstelling te gaan experimenteren, maar ik vind het welletjes. Het vergt ballen om harder te gaan, en ik wil het lot niet tarten.

Finaal rijd ik die dag een besttijd van 2”45. Als recreatief circuitrijder met een beperkte kennis van de baan, nestel ik me tussen de dertig snelsten van die dag. En dat met een compleet standaard Panigale, niet slecht! Het bevestigt nog maar eens het circuit-potentieel van Ducati ’s V4… want er is duidelijk nog ruimte voor verbetering. 

Gezelligheid troef

Mijn bezoek aan de DucatiDay is telkens een blij weerzien met een aantal oude bekenden. Tussen de circuitsessies door, slenter ik langs de dichtbevolkte pitboxen. Er worden een praatjes gemaakt en herinneringen opgehaald. De sfeer is gemoedelijk. Zelfs wanneer ik een box binnenwandel met totaal onbekende gezichten wordt ik steeds enthousiast ontvangen. Een aantal van hen hebben juweeltjes bij die zeker een foto waard zijn. 

Ducatisti onder elkaar, het blijft iets speciaals. Kijk even mee…

Je kan nooit genoeg sessies rijden, dus stickers kleven is de boodschap…
Vreemde eend op het circuit van Spa, een Hypermotard van de eerste generatie. Maar de pret is daarom niet minder.
Een V4S in de kleuren van het WSBK-team, netjes!
Een bloedsnelle combinatie, goed voor de 7de snelste tijd… Ferry van Race Cracks met zijn quasi standaard Panigale V4 (nee geen S-versie én met standaard uitlaat).
Mooie Ducati 1098s in Tricolore uitvoering van Filip, de vroegere voorzitter van het Vlaamse Ducaticlub.be
Nog een snelle combinatie, Stef van het Pani-Team met zijn ultieme V4: WSBK-spec vering, volledig carbon kuipwerk, magnesium wielen, grotere benzinetank, WSBK-spec remmen (met duimrem voor het achterwiel), race-uitlaat van Akra (let op home-made db-killers) enz.
Stef heeft trouwens ook een twee-cilinder Panigale…Totally Pimped Out!

De eerste keer, voor sommigen toch

En dan heb je de liefhebbende sleutelaars die de DucatiDay als streefdatum voor hun winterproject beschouwen. Ook deze keer zijn er een aantal net op tijd klaar om voor het eerst de baan op te gaan. Gebouwd in de schuur of in een professionele workshop, maar elke motor met een eigen verhaal.

De bloedmooie Panigale V4 Speciale van Peter, de huidige voorzitter van Ducaticlub.be. In circuit-trim met zorgvuldig uitgevoerd spuitwerk, na het inrijden op de openbare weg, vandaag de eerste trackday. Let ook op de custom-made paddock-stands in de Speciale-kleuren.
De kuip zegt 996s, maar eigenlijk is het een SPS-versie. De eigenaar kocht hem als race-motor en bouwde hem terug tot straatmotor. Vandaag is de eerste keer met zijn nieuwe aanwinst op circuit. U ziet een gelukkig man!

Veel succes tijdens de race, gasten!

De motor is trouwens te koop, check de website van Moto Puro.

Altijd als eerste op de hoogte zijn van het laatste motornieuws?
Download de MaxxMoto App, voor iPhone of Androïd.